Συχνά σ' αυτή τη στήλη μας συνεπαίρνει το συναίσθημα, αλλά μόνο μία φορά ακόμη έχουμε κάνει προσωπική υπόθεση το after-feeling ενός live.

Αυτή, επιτρέψτε μου να είναι η δεύτερη...

Φεύγοντας από το τρίωρο show, έχοντας ακούσει όλες τις μεγάλες επιτυχίες του Cohen, μεταξύ των οποίων Dance Me To The End Of Love, Suzanne, Who By Fire, Boogie Street, So Long, Marianne, Hallelujah, I'm Your Man, The Gypsy's Wife, Ain't No Cure For Love και Tower Of Song, αναλογιζόμουν αν θα τολμούσε άλλος καλλιτέχνης να κάνει αυτή τη μαγκιά.

Να εμφανιστεί στο Terra Vibe έχοντας διανύσει μία πορεία που ναι μεν είναι σπουδαία και πολύχρονη, είναι όμως ειδικού κοινού και συγκεκριμένων προτιμήσεων... Και κατέληγα σε μία λέξη... "Κανείς". (1)

Και σε ένα trip down memory lane, σχετικά με τις συναυλίες στο Terra Vibe, μου έρχονταν στο μυαλό όλοι όσοι έχουν περάσει.. Οι περισσότεροι είναι είτε πολύ "εμπορικοί" (με την καλή έννοια του όρου), είτε ξέρουν ότι στην Ελλάδα έχουν εδώ και χρόνια πιστό κοινό. Σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν ανήκει ο Cohen. Αποτελεί μόνος του μία άλλη κατηγορία... Είναι τόσο μα τόσο σπουδαίος ερμηνευτής που όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. ...

Η Συναυλία (δεν την γράφω τυχαία με κεφαλαίο Σίγμα) ξεκίνησε ακριβώς στις 21.00... Χωρίς σταριλίκια, καθυστερήσεις και αναμονές... (2)

Το show δεν περιλάμβανε τίποτα από led οθόνες, φωτορυθμικά, βεγγαλικά, χρώματα, laser, χορευτικά, μπαλέτα...(3) Μόνο μία αρχαία ελληνική φιγούρα για φόντο, και η πιο καλοντυμένη μπάντα στα χρονικά, υποστήριζαν τον Cohen, ο οποίος απλώς, έκλεβε την παράσταση.

Το set περιέλαβε και το "Bird On A Wire", που γράφτηκε κατά τη διάρκεια της επταετούς διαμονής του Cohen στην Ύδρα, καθώς και το "So Long, Marianne’" που αναφέρεται στην μία και μοναδική Marianne με την οποία συζούσε στην Ύδρα.

Η αύρα της μεγάλης του προσωπικότητας σε γέμιζε συναισθήματα... Χαμογελαστός, ευγενικός, ευχαρίστησε στα ελληνικά τους παρευρισκόμενους. Οταν μάλιστα είπε οτι είναι μεγάλη του τιμή να τραγουδάει στην Ελλαδα -και νιώσαμε ότι το εννοεί- (4), ήθελα να αρπάξω το μικρόφωνο να το γυρίσω στον κόσμο για να πουν οι χιλιάδες που έφτασαν στη Μαλακάσα, πόσο μεγάλη δική τ ο υ ς (μας) τιμή ήταν να τον ακούμε.

Είναι 73 ετών και η φωνή του δεν έχει χάσει τίποτα από τη μαγεία της. (5)

Είναι ο μόνος καλλιτέχνης κατά την προσωπική μου άποψη (και των φίλων μου που συμφώνησαν χθες) για τον οποίο ταξίδεψαν χιλιάδες άνθρωποι στην Μαλακάσα γνωρίζοντας από πριν ότι ούτε θα χορέψουν, ούτε θα κοπανηθούν, ούτε θα χάσουν τη φωνή τους από τα ουρλιαχτά και το τραγούδι, ούτε θα δουν πόσο μεγάλωσε ο παιδικός τους έρωτας που κάνει comeback tour και περνάει από την Αθήνα... Aλλά απλώς θα παραβρεθούν σε μία συναυλία που θα σιγοψιθυρίσουν κάποιους στίχους και θα μείνουν ακίνητοι ή στην καλύτερη περίπτωση θα κινηθούν γλυκά στις νότες από τις μπαλάντες της ερωτικής του φωνής. (6)

Τα νούμερα στην παρένθεση είναι ..."μαγκιές". Αυτό μετράω... Αλλά τη μεγαλύτερη την άφησα για το τέλος...(7) Στο γυρισμό, μέσα στο αυτοκίνητο έτυχε να ακούω το Gasolina στη διαπασών, στα πλαίσια μίας τυχαίας συζήτησης για τα βήματα στους latin χορούς... Και τρέχοντας με το αυτοκίνητο στην αριστερή λωρίδα της Εθνικής, με το Gasolina να μου τρυπάει τα τύμπανα και τα μπάσα να μου καθορίζουν τους παλμούς της καρδιάς σε latin ρυθμούς, (που σε κάθε άλλη περίπτωση θα χόρευα στο κάθισμά μου) μου συνέβη κάτι πρωτόγνωρο...Επιασα τον εαυτό μου να τραγουδάω από μέσα μου το "Dance me to the end of love"... Κι εκεί αποφάσισα να κλείσω τα μάτια μου και να ζήσω τη συναυλία άλλη μία φορά μέχρι να φτάσω σπίτι μου... Γιατί ίσως οι τρεις ώρες να μην ήταν αρκετές...

Hats Off to Leonard Cohen...!

Εβελίνα Σαρρή

YΓ. Επειδή η παρέα είναι πάντα σημαντικός παράγοντας για να περάσεις καλά, νιώθω ότι πρέπει να κάνω ειδική αναφορά :) Φώτη και Διογένη, ευχαριστώ :)