“You May!” μία νέα χοροθεατρική πρόταση της Ομάδας Χορού της Ζωής Δημητρίου διερευνά τις σφαίρες της φαντασίας, της επιθυμίας και του κινδύνου στη σημερινή κοινωνία από τις 24 έως τις 27 Μαΐου 2012, στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών.
Η νέα δουλειά της εγκατεστημένης στο Λονδίνο Ζωής Δημητρίου ανιχνεύει τα όρια της ανοχής και τα περιθώρια ρίσκου μέσα στην αυστηρή δομή της σημερινής κοινωνίας.
Το www.e-go.gr μίλησε με τη Ζωή Δημητρίου για την πρωτότυπη αυτή παράσταση.
e-go: Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση «You May!»
Ζ.Δ: Γιατί το έργο αυτό; Προσπαθώ να αφουγκράζομαι όσο γίνεται το πώς η τέχνη μπορεί να έρθει σε διάλογο με την κοινωνία και τις τάσεις που επικρατούν. Το You May! είναι επηρεασμένο πέρα από το La Jettee του Chris Marker, και από τον φιλόσοφο Slavoj Zizek, ο οποίος μιλάει για την κοινωνία της επιλογής, όπου επειδή σήμερα υπάρχει η πληθώρα επιλογής, η διαταγή πλέον είναι ότι πρέπει να μπορείς και να χαίρεσαι για αυτό, μια και η κοινωνία έχει προνοήσει για σένα να μπορείς.
Με άλλα λόγια, η όποια αίσθηση ελευθερίας που μπορεί να μας έχουν παρέχει, μπορεί να ειδωθεί και από την μεριά ενός καλώς οργανωμένου συστήματος του οποίου οι βάσεις αντέχουν μέχρι τα υποκείμενα του συστήματος αυτού πάψουν να μπορούν και να θέλουν να μπορούν. Και μετά;
Μία από τις βασικές ιδέες που διαπραγματευόμαστε σε αυτό το έργο είναι η πτώση, κυριολεκτικά σαν μία φυσική κατάσταση και κίνηση, αλλά και μεταφορικά σαν την πτώση συστημάτων, ιδεών κτλ, όπως επίσης προσπαθεί να απεικονίσει και η σκηνική επένδυση του έργου. Επίσης, η πτώση ως ‘Falling’ (in and out of love, apart, through, into the world, back etc..) σαν μία έννοια η οποία εμπεριέχει απο μόνη της τον κίνδυνο και το φόβο του αγνώστου, αλλά και που επίσης εμπεριέχει την ελπίδα ότι μέσα στην όποια κατάσταση ενυπάρχει εξίσου και η δυνατότητα ανασυγκρότησης και οραματισμού μίας νέας τάξης, οργάνωσης και συνύπαρξής. Στο τέλος το τι φανταζόμαστε και οραματιζόμαστε βρίσκεται στις παύσεις καί στα κενά της αφήγησης, όπου κάτι καινούργιο μπορεί να γεννηθεί, και αυτό είναι και κάτι που προσπαθούμε στη δουλειά αυτή, να δώσουμε μια σειρά προτάσεων παρά τελεσίδικων μηνυμάτων.
e-go: Από τι υποφέρει ο σύγχρονος άνθρωπος;
Ζ.Δ: Θα έλεγα από την αβεβαιότητα της σημερινής πραγματικότητας και το εύθραυστο των πραγμάτων καί ιδεών.
e-go: Διαβάζουμε πως εμπνευστήκατε από την ταινία του Chris Marker «La Jetée». Τι σας κέντρισε στην ταινία αυτή;
Ζ.Δ: Κυρίως με ενέπνευσε ο τρόπος που ο Marker έφτιαξε την ταινία αυτή, η οποία είναι ένα αριστουργηματικό μοντάζ ασπρόμαυρων φωτογραφιών γύρω από την προβλεπόμενη καταστροφή της ανθρωπότητας. Αυτό που καταφέρνει εξαιρετικά στην ταινία είναι να μας ταξιδεύει στον χρόνο, αναπλάθοντας το σενάριο καί υπαινίσσοντας έτσι τα εν δυνάμει άλλα υπαρκτά σενάρια.
e-go: Σε τι συνίστανται οι νέες μορφές αφήγησης που προτείνετε στην παράσταση «Υou May»;
Ζ.Δ: Το ότι προσπάθησα στην δουλειά αυτή μέσα από το λόγο, την κίνηση, τα αντικείμενα καί την ηχητική επένδυση να παραθέσω μια σειρά από εν δυνάμει σενάρια και προτάσεις αντί για απαντήσεις ή τελεσίδικα μηνύματα.
e-go: Αθήνα –Λονδίνο: Υπάρχουν διαφορετικά όρια στην τέχνη και στην ελευθερία; Γιατί έχετε επιλέξει το Λονδίνο ως μόνιμη βάση;
Ζ.Δ: Δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν διαφορετικά όρια, αλλά μάλλον διαφορετικοί μηχανισμοί που ενδεχομένως κάνουν κάποιες προοπτικές να διαφαίνονται καλύτερες ή πιό προσβάσιμες από αυτές στην Ελλάδα. Στο Λονδίνο πήγα αρχικά για δουλειά και έτυχε να μου παρουσιαστούν ευκαιρίες εκεί πού με κάνανε να μείνω παραπάνω από ότι περίμενα.
e-go: Σας επηρεάζουν ως καλλιτέχνιδα που ζει στο εξωτερικό τα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στη χώρα μας;
Ζ.Δ: Βεβαίως και με επηρεάζουν όπως φαντάζομαι και κάθε Έλληνα του εξωτερικού καί τα έργα μου φιλτράρονται από τα όσα συμβαίνουν γύρω μου.
Γεωργία Οικονόμου
