"Δε θέλω να πω πολλά γιατί ντρέπομαι να λεω τι ωραία που τα κάναμε όλα.... Μπορεί να μην τα καναμε ωραία, μπορεί να ειναι χάλια, ομως αυτό που συμβαίνει σε κάποιες στιγμές είναι ανεκτίμητο, μοναδικό κι ευλογημένο." ανέφερε κάποια στιγμή η Τάνια Τσανακλίδου στη γενική πρόβα στο Anodos Live Stage με τη Χαρούλα Αλεξίου.
Η πρώτη είχε πει πως δε θέλει να ξανατραγουδήσει μετά από μια μεγάλη απογοήτευση αλλά ευτυχώς για όλους εμάς που δεν έχουμε χάσει συναυλία της εδώ και πολλά χρόνια, άλλαξε γνώμη ύστερα από την πρόταση για την κοινή τους εμφάνιση.
Οι δυο τους θα κυρύξουν την έναρξη της μεγάλης τους συνεργασία σε λίγες ώρες και βλέποντας τις μαζί στη σκηνή σε συκγινεί αυτό το πάθος και η αγάπη γι’ αυτό που κάνουν τόσα χρόνια που είναι κάτι παραπάνω απο μια δουλειά. Είναι περιττό να πεις πόσα τραγούδια τους έχουν ακουστεί στα ηχεία σου σε μεγάλες εντάσεις και πόσα ταξίδια σ'έχουν πάει με τις φωνές τους αλλά όταν τις ακούς ζωντανά συμβαίνει κάτι που είναι δύσκολο να εξηγήσεις.
"Δεν είχα καταλάβει πόσο πολύ ταιριάζω μαζί της και πόσο ο ψυχισμός μου είαι αδερφός με τον δικό της. Πόσο με συγκινούν αυτές οι βαθιές ανάσες της στην ερμηνεία της, η στιγμή που κοιταζόμαστε στα μάτια κι αυτό που γίνεται εδώ πάνω με όλους αυτούς τους αγγέλους. Είμαστε πολύ τυχερές που συνεργαζόμαστε."
Χθες στη μικρή δόση που πήραμε από το πρόγραμμα τους φαίνονταν σαν να στάθηκαν μπροστά μας δύο φίλες που αλληλοθαυμάζονται και φαίνεται στον τρόπο που η μία ακούει την άλλη όταν τραγουδούν και μλούν ανάμεσα σε χαμόγελα, αναστεναγμούς και πολλή ενέργεια. Δεν είπαν πολλά για το τι πρόκειται να δουμε μόνο ότι θα παρουσιάσουν τα "πιο δικά τους τραγούδια" και μίλησαν περισσότερο για τη χημεία τους και όλα αυτά τα συναισθήματα που κατακλύζουν τα μικρόφωνα.
Γιατί είναι ωραίο να υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι όπως οι εν λόγω κυρίες που να σου θυμίζουν πως πάνω απ΄όλα σημασία έχει να κάνουμε αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους. Όπως εκείνες όταν δυναμιτίζουν τη σκηνή.
Κ.Π
