Το έργο, με χιούμορ αλλά και προβληματισμό, με ευαισθησία αλλά και σκληρότητα, αφηγείται τις καθημερινές ανησυχίες μιας παρέας για το μέλλον τους, τη φιλία και τους «ανίατους έρωτες». Εμείς μιλήσαμε με τον Γιάννη Διαμαντή, ένα εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης για το έργο αυτό και όχι μόνο...
e-go: Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο του Ακη Δήμου
Τρεις συγκάτοικοι , ο Ανέστης, ο Γρηγόρης κι ο Νικήτας παρακολουθούν στενά, την κοπέλα του απέναντι διαμερίσματος. Αυτοί παρακολουθούν την κοπέλα και το κοινό ευρισκόμενο μέσα στο σαλόνι τους παρακολουθεί αυτούς, την καθημερινότητά τους, τη σχέση τους , τη ζωή τους.
e-go: Τι σας γοήτευσε στο έργο αυτό και πρωταγωνιστήσατε;
Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, η σταδιακή σχεδόν «ύπουλη» μεταστροφή της μεταξύ τους σχέσης και η αόρατη μοναξιά που βγαίνει από την ιστορία αυτή ήταν τα στοιχεία του έργου που με γοήτευσαν περισσότερο.
e-go: Βρήκατε κοινά σημεία με τον νεαρό που υποδύεστε;
Πάντα βρίσκεις. Όπως νομίζω είναι αδύνατο να μην βρεις έστω κι ένα - δύο κοινά σημεία με κάποιον άλλον άνθρωπο, έτσι είναι αδύνατον να μη βρείς και κάποια κοινά σημεία με τον χαρακτήρα που υποδύεσαι. Πιάνεσαι από αυτά και προσπαθείς να αποδώσεις, όσο το δυνατόν πιο πειστικά τη δική σου εκδοχή για τον χαρακτήρα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ένα κοινό στοιχείο μου με τον Γρηγόρη , θα έλεγα ότι είναι η τάση που έχω κάποιες φορές να απομονώνομαι, να βυθίζομαι στις σκέψεις μου αθόρυβα και ξαφνικά, χωρίς αυτό να γίνεται απαραίτητα αντιληπτό από τους γύρω μου.
e-go: Ποιος είναι ο βαθύτερος φόβος των τριών φίλων;
Κατά τη δική μου γνώμη, η μοναξιά κι ότι μάλλον παρακάτω δεν διαφαίνεται να υπάρχει τίποτα. Αυτό όμως βρίσκεται πολύ βαθιά. Αν ρωτούσες αυτούς, το πιθανότερο είναι ότι θα σου απαντούσαν κάτι εντελώς διαφορετικό.
e-go: Τι αντιπροσωπεύει γι΄αυτούς η κοπέλα του απέναντι μπαλκονιού;
Για τον καθένα αντιπροσωπεύει και κάτι διαφορετικό. Σίγουρα πάντως και για τους τρεις αντιπροσωπεύει την ελπίδα για κάτι νέο , κάτι διαφορετικό.
e-go: Η νεαρή παρέα του έργου μπορεί να λειτουργήσει και ως «καθρέφτης» των νέων σήμερα;
Δυστυχώς ναι...Η έλλειψη πραγματικής ελπίδας, η έλλειψη προσδοκιών και φιλοδοξιών, ο εγκλωβισμός και η εμμονή σε συζητήσεις και σχέδια εξ’ αρχής καταδικασμένα είναι στοιχεία που οι σημερινές συνθήκες έχουν ευνοήσει πολύ. Απ’ την άλλη βέβαια - κι ευτυχώς- το χιούμορ, ο χαβαλές, το πείραγμα και ο κοινός κώδικας είναι κι αυτά στοιχεία που οι παρέες εξακολουθούν να έχουν. Αν τα χάσουν κι αυτά...χαθήκαμε!
e-go: Τι θα θέλατε να «πάρει» μαζί του ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;
Στόχος μας ...και είμαστε πολύ χαρούμενοι που μέχρι τώρα αυτό φαίνεται να το πετυχαίνουμε, είναι να φεύγει ο θεατής με την αίσθηση, ότι βρέθηκε σ’ ένα πραγματικό σαλόνι μιας πραγματικής παρέας. Να φεύγει παίρνοντας μαζί του λίγους από τους προβληματισμούς και τα πειράγματα των τριών συγκατοίκων. Θέλουμε να νιώθουν ότι έζησαν στιγμές της δική τους παρέας...
e-go: Η κρίση σάς έχει επηρεάσει ως νέο καλλιτέχνη και αν ναι, σε ποιο επίπεδο;
Επαγγελματικά με το θέατρο ασχολούμαι περίπου πέντε χρόνια. Θυμάμαι ότι πρόλαβα τα τελευταία ίσως καλά χρόνια, που στο θέατρο υπήρχαν ακόμα αρκετά αξιοπρεπή συμβόλαια για τους ηθοποιούς. Φέτος αν κι είχα την τύχη να συμμετάσχω σε εξαιρετικές καλλιτεχνικά παραγωγές, είναι η πρώτη χρονιά, που δεν μπορώ να βιοποριστώ αποκλειστικά από την υποκριτική. Ευτυχώς υπάρχει και η δεύτερη (ισοδύναμή) μου αγάπη , η δημοσιογραφία.
Το επάγγελμα του ηθοποιού είχε πάντα τις δυσκολίες που η κρίση έφερε και στους υπόλοιπους επαγγελματικούς κλάδους. Το θλιβερό όμως είναι, ότι όλο και περισσότερο αντιμετωπίζεται ως χόμπι. Η αμοιβή του ηθοποιού αντιμετωπίζεται ως η τελευταία μικρή εκκρεμότητα, μια ασήμαντη λεπτομέρεια.
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
