Πρόκειται για μία εξαιρετική προσέγγιση ενός ομολογουμένως δύσκολου παραμυθιού που ταυτόχρονα αποτελεί μία εύστοχη παραβολή αυτογνωσίας για την σπουδαιότητα της αυτοεκτίμησης, τη δύναμη της θέλησης και την πολύτιμη αξία της φιλίας.
Η Νανά Νικολάου σκηνοθέτησε την παράσταση με μεγάλη ευαισθησία και ισορροπημένες δόσεις διαδραστικότητας, εστιάζοντας ισόποσα στην ψυχοσύνθεση όλων των ετερόκλητων ηρώων της ιστορίας, που με επικεφαλής τη μικρή Ντόροθυ ταξιδεύουν για να φτάσουν στη χώρα του ΟΖ και την Σμαραγδένια πολιτεία. Στη δύσκολη αυτή αποστολή τους, ο καθένας βρίσκει ό,τι του λείπει. Το δειλό λιοντάρι το θάρρος, το σκιάχτρο το μυαλό, ο λαμαρινόκαρδος, ο τενεκεδένιος ξυλοκόπος μια… καρδιά και η μικρή Ντόροθυ στο πίτι της.
Ο στόχος της παράστασης επετεύχθη: Τα παιδιά ταυτίζονταν με τους διαφορετικούς αυτούς ήρωες, έβλεπαν τα κοινά στους στοιχεία και συνειδητοποιούσαν αφενός μεν πως η μαγεία πολλές φορές κρύβεται στην ίδια μας την καθημερινότητα, αφετέρου δε πως με τη δύναμη της θέλησης και της συνεργασίας όλα είναι δυνατά.
Σύμμαχοι στο αποτέλεσμα αυτό στάθηκαν τα φανταχτερά σκηνικά και κοστούμια της Μαιρούλας Τσαγκάρη και της Λαμπρινής Καρδαρά αντίστοιχα, καθώς και η μουσική που έγραψε ειδικά για την παράσταση ο αγαπημένος συνθέτης Μίμης Πλέσσας.
Η Νάντια Μπουλέ ως Ντόροθι ανταποκρίθηκε στις φωνητικές απαιτήσεις του ρόλου της, αναδύοντας την απαιτούμενη αθωότητα και φρεσκάδα της ηρωίδας. Ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος ήταν εξαιρετικός ως Αχυρόμυαλος, κυρίως με τον τρόπο που σωματικοποίησε το ρόλο του. Στα ίδια επίπεδα κινήθηκε και η ερμηνεία του Αντώνη Καρυστινού ως λαμαρινόκαρδου (που έγινε ο ήρωας όλων των αγοριών- θεατών), αλλά και του Άγγελου Μπούρα στο ρόλο του δειλού λιονταριού. Κρίσιμος και ο ρόλος του αφηγητή που επωμίστηκε και έφερε πολύ ικανοποιητικά εις πέρας ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης. Τις εντυπώσεις κέρδισε η Κακιά Μάγισσα της Δύσης- Πελαγία Αγγελίδου με τους ευφάνταστους χρωματισμούς της φωνής της και την ευρηματική της κακία. Στον αντίποδα, η Καλή Μάγισσα- Αλεξάνδρα Ούστα έδωσε μία πολύ συμπαθητική ερμηνεία.
Τελικά, αξίζει να δει κάποιος με τα παιδιά του τον Μάγο του Οζ; Ναι, γιατί πρόκειται για μία παράσταση που αποκρυπτογραφεί ένα δύσκολο παραμύθι, σέβεται απόλυτα το παιδί και είναι ψυχαγωγική στην ουσία της, καθώς μεταδίδει πολύτιμα μηνύματα.
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
