Tα δύο τελευταία χρόνια επιλέχτηκε από ένα από τα σημαντικότερα φεστιβάλ στον κόσμο , το Gstaad Menuhin Festival, σαν ενεργός σπουδαστής να μαθητεύσει δίπλα στους διεθνoύς φήμης μαέστρους, Gennadi Roshdetnevsky και Neeme Järvi .
Ο λόγος για τον 31χρονο ταλαντούχο Ελληνα μαέστρο Γιώργο Μπαλατσινό, που το 2015 διεύθυνε την όπερα Don Pasquele του Donizetti στο θέατρο του Meiningen, ενώ την ίδια χρονιά διηύθυνε για πρώτη φορά στη χρυσή αίθουσα του Musikverein της Βιέννης την συμφωνική ορχήστρα νέων Arabesque αποσπώντας θετικότατες κριτικές .
Εμείς τον πρωτοείδαμε να διευθύνει την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στην παράσταση του Ελληνικού Σχεδίου «Μια φορά και έναν καιρό» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και επειδή μας δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση, επιδιώξαμε να κάνουμε μία μικρή συζήτηση μαζί του, έτσι ώστε να μάθουμε όσο το δυνατό περισσότερα γι΄αυτόν και την πορεία του.
Πού σας βρίσκουμε αυτήν την περίοδο;
Είμαι στη Βέρνη, όπου και είναι το σπίτι μου τα τελευταία 9 χρόνια. Μετά από ένα ευχάριστο δεκαπενθήμερο στην Αθήνα, όπου και είχα χαρά να συνεργαστώ με δύο εξαιρετικές ορχήστρες, την ΚΟΑ και την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου της Αθήνας, προετοιμάζω την συνεργασία μου με δύο διεθνούς φήμης μουσικού, την πιανίστρια Hiroko Sakagami (1ο Βραβείο του διαγωνισμού Clara Haskil) στο 4. κοντσέρτο του L.V. Beethoven και τον βιολονίστα Alexandre Dubach στο κοντσέρτο για βιολί του ίδιου συνθέτη με την Ορχήστρα Orchestre de Chambre Romand .
Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να διακρίνουν έναν μαέστρο;
Να ακούς!!Διαύγεια στην ανάγνωση της παρτιτούρας και δυνατότητα της ψυχολογικής κατανόησης και υποστήριξης του έμψυχου δυναμικού που συνεργάζεσαι. Κατά κύριο λόγο, πρέπει όμως να λατρεύεις , να αγαπάς την μουσική,… να κυλάει στο αίμα σου.
Πόσο μοναχικός είναι ο δρόμος ενός μουσικού;
Καθόλου μοναχικό δεν είναι το να καταπιάνεται κανείς με την μουσική και γενικότερα με την τέχνη . Όσο πιο πολύ εμβαθύνει κάποιος στην Τέχνη, τόσο λιγότερο μόνος αισθάνεται . Μόνο στους απ΄έξω φαίνεται μοναχικός….
Εσείς πώς επιλέξατε αυτό το δρόμο;
Δεν ήταν επιλογή , νομίζω ότι ήταν ανάγκη … Από την ηλικία των 6 ετών που άρχισα τα πρώτα μαθήματα μου στο βιολί μέχρι σήμερα, δεν θυμάμαι τον εαυτό μου χωρίς την μουσική, οπότε η όλη μετέπειτα εξέλιξη ήταν φυσικό επόμενο .
Όσο δύσκολο είναι να προοδεύσει ένας μουσικός στην Ελλάδα του σήμερα; υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές;
Η αλήθεια είναι ότι λόγω κρίσης οι συνθήκες είναι πολύ δύσκολες , παρόλα αυτά όμως το μουσικό δυναμικό της Ελλάδας είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αυτό που ίσως χρειαζόμαστε τώρα είναι η δημιουργία μια Ανώτατης Μουσικής Ακαδημίας και μιας Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρα Νέων. Παραλληλα με την εκπαίδευση του κοινου και εξοικείωσής του με την κλασικη Μουσικη.
Ποια θα ορίζατε ως την πιο σημαντική στιγμή της μουσικής σταδιοδρομίας σας; Υπάρχουν αρκετά σημαντικά γεγονότα στη μέχρι τώρα πορεία μου, αξέχαστη όμως εμπειρία είναι το γεγονός ότι είχα την τιμή να διευθύνω το 2015 στην ιστορική χρυσή αίθουσα του Μusikverein της Βιέννης με την Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Arabesque της οποίας και είμαι μόνιμος μαέστρος από το 2010.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σας, αυτό που ακόμη δεν έχετε κατακτήσει σε επίπεδο μουσικής διεύθυνσης;
Το όνειρό μου και ευχή μου είναι να διευρύνω το ρεπερτόριο μου και να εμβαθύνω όλο και περισσότερο στα πολυάριθμα αριστουργήματα του συμφωνικού ρεπερτορίου , ο μόνος μου φόβος αλλά ίσως και ελπίδα είναι τα λόγια του Ραχμάνινοφ ότι μια ζωή δεν είναι αρκετή για την μουσική .
*Για τον επόμενο χρόνο, ο Γιώργος Μπαλατσινός έχει προσκληθεί να διευθύνει όπερα και συμφωνικό ρεπερτόριο σε Ουγγαρία, Ελβετία, Ιταλία και Ρουμανία, καθως, επισης, τον Ιουλιο του 2016 επιλεχθηκε ως Αssistant Conductor στο Μiami Music Festival.
Γεωργία Οικονόμου
