Ο λόγος για το Vio-lets, μία βωβή σκηνική σύνθεση σωματικού θεάτρου, με βίντεο - προβολή καθ’όλη τη διάρκειά της, που θα παρουσιαστεί στο θέατρο 104 σε σύλληψη και σκηνοθεσία της νεαρής ταλαντούχας καλλιτέχνιδας Ειρήνης Καλλιανίδου. Εμείς μιλήσαμε μαζί της, στην προσπάθειά μας να μάθουμε όσο το δυνατό περισσότερα για την παράσταση αυτή με την οποία συστήνεται στα ελληνικά θεατρικά δρώμενα.
Πες μας λίγα λόγια για το τι θα δούμε στο Vio•lets
Όταν ήμουν στο τρίτο έτος της σχολής η δασκάλα μου, η Τζώρτζίνα Κακουδάκη, μου ανέθεσε το έργο Αμεδαίος του Ευγένιου Ιονέσκο, για να το παρουσιάσω στο πλαίσιο του μαθήματος. Στο έργο αυτό είναι ένα ζευγάρι κλεισμένο στο διαμέρισμά του εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Δεν έχουν καμία επαφή με τον έξω κόσμο, εκτός από τη σύζυγο που είναι τηλεφωνήτρια και ενώ δεν βγαίνει καθόλου από το σπίτι, μπορεί ανά πάσα στιγμή να ενημερώσει όποιον την πάρει τηλέφωνο για τα τελευταία κουτσομπολιά και τις πολιτικές εξελίξεις. Εν τω μεταξύ, η απομόνωση τους τους έχει οδηγήσει στο να θεωρούν απειλή και να τρομοκρατούνται ακόμα και από το χτύπημα του ταχυδρόμου.
Στο έργο συμβαίνουν πολλά πράγματα ακόμα. Αλλά όταν το διάβασα, στις αρχές του 2013 στην Αθήνα, για κάποιο λόγο αυτή η κατάσταση των ανθρώπων μου φάνηκε ότι μοίαζει πολύ με τη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει σήμερα εξαιτίας της κρίσης. Μου φαίνεται ότι είμαστε φοβισμένοι, αδρανείς, κλεισμένοι στα καβούκια μας και έχοντας γνώμη για τα πάντα. Αυτό ακριβώς ήταν κάτι που ήθελα να εξερευνήσω.
Γιατί επέλεξες να μην έχει λόγια η παράσταση, να στηρίζεται καθαρά στο σωματικό θέατρο;
Το Vio•lets προέκυψε από τον προβληματισμό τριων χρόνων πάνω σε αυτά τα θέματα. Ήθελα να είναι βωβό γιατι με ενδιαφέρει, όχι αυτά που λένε οι άνθρωποι, αλλά αυτό που συμβαίνει όταν έρχονται αντιμέτωποι με τον άλλον, με το φόβο τους, με τις καταστάσεις. Πιστεύω ότι κατά βάθος είμαστε θηλαστικά ζωάκια, που όμως έχουμε χάσει την επαφή μας με τη φύση, αλλά στις δύσκολες στιγμές το σώμα μας και τα ένστικτα μας ξυπνούν ή έχοντας αδρανήσει, ατονούν και μας προδίδουν.
Πού αγγίζει to Vio•lets το σήμερα;
Στο Vio•lets θα δούμε αυτή την αγωνία και την πάλη με τον εαυτό μας και με τον αλλό με τον οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι. ΄Η τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος.
Τι θέλεις να πάρει ο θεατής μαζί του φεύγοντας;
Ο θεατής θα ήθελα να νοιώσει περισσότερο, και να σκεφτεί μετά, τον εαυτό του στις καταστάσεις που παρουσιάζουμε. Να ζήσει απο την ασφάλεια του καθίσματος του την περιπέτεια της ζωής των ανθρώπων στη παράσταση και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για τις επιλογες τους και τις δικές του.
Ποιες είναι οι επιρροές σου από το ελληνικό θεατρικό γίγνεσθαι (σκηνοθέτες- ηθοποιοί);
Αγαπώ τον Νίκο Καραθάνο και τη Λένα Κιτσοπούλου. Σέβομαι και εκτιμώ τη Ρούλα Πατεράκη, την οποία είχα τη τύχη και τη τιμή να δω επί το έργον και τέλος χρωστάω τα πάντα στον δάσκαλο μου Ιωσήφ Βαρδάκη.
