Είναι μια νεοφερμένη μορφή θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα, το οποίο βασίζεται στην δημιουργικότητα, τον αυθορμητισμό και τη φαντασία των ηθοποιών. Όταν ανεβαίνει ο θίασος επί σκηνής, δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα για το έργο που θα παίξει. Δεν υπάρχει κείμενο, δεν υπάρχουν προκαθορισμένοι χαρακτήρες και συνθήκες, δεν υπάρχει καμία δικλείδα ασφαλείας. Κάθε έργο είναι μοναδικό, διότι γεννιέται και πεθαίνει την ίδια βραδιά, μπροστά στα μάτια των θεατών.
Εμείς μιλήσαμε με τον Μενέλαο Πρόκο, καλλιτεχνικό διευθυντή της ενδιαφέρουσας και πρωτότυπης αυτής διοργάνωσης στην προσπάθειά μας να μάθουμε τα πάντα γι΄αυτην!
Πείτε μας δυο λόγια για αυτή τη γιορτή του Improv Comedy Theater.
Το Mt Olymprov είναι το πρώτο διεθνές φεστιβάλ Improv Comedy Theater που διοργανώνεται στη χώρα μας. Έχουμε φέρει 70 καλλιτέχνες από 20 διαφορετικές χώρες και θα παρουσιάσουμε στο κοινό κάποια από τα καλύτερα παραδείγματα παραστάσεων Improv Comedy Theater που υπάρχουν στον κόσμο. Όλο αυτό συμβαίνει μόλις 5 χρόνια μετά την πρώτη εμφάνιση του improv στη χώρα μας. Ε, αν δεν το πούμε γιορτή αυτό το φεστιβάλ, θα μας κάψει ο Αυτοσχεδίας!
Ο ποιός;
Ο Αυτοσχεδίας ντε. Mt Olymprov, φεστιβάλ αυτοσχεδιαστικού θεάτρου, ένας θεός δίας η μασκώτ. Αυτοσχεδίας. Ε; Ε; Ε; Καλό; Ε;
Τι σχέση έχει το αυτοσχεδιαστικό θέατρο με το stand-up comedy;
Καμία απολύτως. Άντε ας πούμε το comedy κομμάτι, αν και το Improv δεν είναι απαραίτητο να είναι πάντα κωμικό. Στο stand-up ανεβαίνει ένας κωμικός μόνος του και λέει ένα κείμενο το οποίο έχει ήδη δουλέψει, γράψει και τελειοποιήσει. Στο improv comedy ανεβαίνει μια ομάδα αυτοσχεδιαστών οι οποίοι δεν έχουν τίποτα προσχεδιασμένο, τιπότα προαποφασισμένο. Ολόκληρη η παράσταση εμπνέεται 100% επί σκηνής, κατόπιν προτάσεων του κοινού.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε μ΄αυτό το είδος θεάτρου;
Ταξιδεύοντας στις ΗΠΑ πριν από αρκετά χρόνια, έμαθα ότι υπάρχει αυτή η μορφή θεάτρου και ενθουσιάστηκα από τις πρώτες κιόλας παραστάσεις που είδα. Το καλύτερο ήταν ότι υπήρχαν σχολές αφιερωμένες στο Improvised Theater που το διδάσκουν από το μηδέν, χωρίς να είναι προϋπόθεση να έχεις τελειώσει κάποια δραματική σχολή. Βούτηξα με μανία στον κόσμο και την κοινότητα του Improv και ένιωθα εντελώς στα νερά μου. Μέσα στους πρώτους μήνες κιόλας βρέθηκα να ασχολούμαι με αυτό καθημερινά, παρακολουθώντας μαθήματα, βλέποντας και κάνοντας παραστάσεις, πρόβες με την ομάδα μου, να δουλεύω φώτα/ήχο σε ένα θέατρο Improv. Έκανε κατάληψη στη ζωή μου.
Πώς αντιδρούν οι θεατές σ΄αυτό; Συμμετέχουν σ΄αυτό;
Οι περισσότεροι φεύγουν συναρπασμένοι από το τί είδαν και πώς δημιουργήθηκε όλο αυτό μπροστά στα μάτια τους. Κάποιοι έχουν περάσει καλά, αλλά αρνούνται να πιστέψουν ότι όλο το έργο δημιουργήθηκε αυθόρμητα επί σκηνής. Και μπορεί να υπάρχουν και κάποιοι που ανυπομονούν να πάνε σπίτι, να γράψουν μια κακή κριτική στο ίντερνετ και να δουν Λαζόπουλο που τον έγραψαν στο βίντεο. Ναι, αυτοί έχουν ακόμα βίντεο.
Από τη στιγμή που αυτό είναι κάτι πάρα πολύ καινούριο για το ελληνικό κοινό, ένα κοινό που μέχρι προσφάτως είχε μάθει το σύστημα "πάω θέατρο, βλέπω υπερπαραγωγή με τα μεγαλύτερα ονόματα Ελλήνων ηθοποιών", δύσκολα έρχονται να δουν παράσταση και δύσκολα κατανοούν και ενστερνίζονται τη δουλειά που κρύβεται πίσω από μια τέτοια δημιουργία. Αλλά μέσα σε λίγα μόλις χρόνια έχουμε πετύχει πάρα πολλά και σταδιακά το κερδίζουμε το κοινό μας και όσοι έρχονται, θέλουν να ξανάρθουν. (Εκτός από τους προαναφερθέντες με το βίντεο. Είπαμε.)
Οι περισσότεροι σε μια παράσταση ντρέπονται να μιλήσουν όταν τους απευθύνουμε το λόγο. Είναι πολύ αστείο να λέει ο παρουσιαστής "πείτε μου έναν χώρο με πολύ κόσμο" και μετά από 4 δευτερόλεπτα σιωπής να ακούς από το πίσω μέρος της αίθουσας ένα σιγανό, ντροπαλό "Νννννν... Νοσοκομείο...;".
Σκοπός μας είναι να αναγνωριστεί το Improv ως μια νέα μορφή θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα. Να καταλάβει ο κόσμος την μοναδικότητα της κάθε παράστασης, και να ξέρει ότι είναι άλλη μία απολαυστική επιλογή για τη βραδυνή του έξοδο, ή σαν χόμπι.
Αισθάνεστε άγχος πως μία μέρα δεν θα έχετε έμπνευση σε κάποια παράσταση;
Είναι δεδομένο ότι κάποιες μέρες δεν θα έχουμε έμπνευση στην παράσταση. Κάθε παράσταση είναι εντελώς μοναδική και δημιουργούμε τα πάντα από το τίποτα. Δεν γίνεται κάθε φορά το μυαλό σου και το σώμα σου να έχουν όρεξη. Εμείς μπορεί να ανυπομονούμε, αλλά το μυαλό λέει "τσου!". Μέρος της εκπαίδευσης του Improv είναι να μάθεις πώς να το χειρίζεσαι και αυτό. Ο φόβος επί σκηνής δεν εξαλείφεται. Απλώς μαθαίνουμε να τον ελέγχουμε και να τον χρησιμοποιούμε προς όφελός μας.
Το πιο αστείο ή σουρεάλ περιστατικό που θυμάστε στις παραστάσεις σας;
Μπήκε ένας πιτσαδόρος επί σκηνής, εν ώρα παράστασης, και μας άφησε μια πίτσα. Ο τεχνικός ήχου εκείνη τη μέρα αποφάσισε να μας κάνει πλάκα. Παρήγγειλε την πίτσα, και είπε στην κοπέλα στο φουαγιέ να τον στείλει κατευθείαν μέσα στο θέατρο και, επί σκηνής, να πει ότι έχει μια πίτσα σπέσιαλ για την τάδε (τον χαρακτήρα που είχαμε εκείνη την ώρα). Η απίστευτη σύμπτωση είναι ότι με την εξέλιξη του έργου, είχαμε αναφέρει πέντε λεπτά πιο πριν ότι αυτός ο χαρακτήρας έτρωγε το πρηγούμενο βράδυ πίτσα. Φαντάσου την έκπληξη τη δική μας αλλά και του κοινού όταν εμφανίστηκε ο πιτσαδόρος, από το μαγαζί που μόλις είχαμε αναφέρει, με τον τύπο πίτσας που μόλις είχαμε αναφέρει. Και άντε μετά να πείσεις το κοινό ότι όλο αυτό είναι αυτοσχεδιασμός!
Πώς αντιμετωπίζετε ως καλλιτέχνης στις παραστάσεις σας την γενικότερη κρίση που περνάμε ως λαός;
Στις παραστάσεις μας, η ομάδα μου τουλάχιστον, αποφεύγει να αγγίζει καίρια θέματα της καθημερινότητας. Ο κόσμος ακούει, διαβάζει και ενημερώνεται (ελπίζω, δηλαδή) για την κατάσταση της χώρας συνεχώς. Βομβαρδίζεται με νέα, ειδήσεις και απόψεις από παντού. Εμείς προτιμάμε να γεμίσουμε την ψυχή του με άλλα πράγματα. Κάποιες φορές πιο ανάλαφρα, ενώ άλλες όχι και τόσο. Κάνουμε κάτι πάρα πολύ δημιουργικό και διαφορετικό και αυτό θέλουμε να εκλαμβάνει το κοινό σαν γενικότερη εμπειρία.
Γεωργία Οικονόμου
