Με το παρελθόν και το μέλλον του. Η μάχη ανάμεσα σε αυτά που ήθελε να κάνει και σε αυτά που τελικά έπραξε. Σκηνοθετεί η Βάνα Πεφάνη.
Εμείς μιλήσαμε με τον Κώστα Αρζόγλου στην προσπάθειά μας να μάθουμε περισσότερα για το συγκεκριμένο έργο και όχι μόνο.
Αποφασίσατε να ανεβάσετε στο Undergound, τον καινούργιο θεατρικό σας χώρο, έναν μονόλογο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, "Αυτός και το πανταλόνι του". Ποιο ήταν το ερέθισμα να πρωτοπαίξετε σε αυτόν τον χώρο το συγκεκριμένο έργο;
Με συνεπήρε η άποψη της Βάνας Πεφάνη για το μονόπρακτο. Μια άλλη ματιά, μια νέα αντίληψη και σκηνική παρουσίαση αυτού του μονόπρακτου. Αποφεύγω να σας πω την ουσία αυτής της αντίληψης, γιατί είναι το μεδούλι της παράστασης αυτής. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι το συγκεκριμένο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη είναι ένα διαμάντι του θεάτρου μας και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που συναντιέμαι με αυτό, με αυτές τις συνθήκες
Πόσο το παρελθόν επηρεάζει το μέλλον; Λειτουργεί σαν τροχοπέδη;
Η δουλειά του μέλλοντος είναι να είναι άδηλο και ίσως βαρετό, το παρελθόν κρύβει εκπλήξεις, είναι καταχωνιασμένες μέσα μας, σε κάτι γωνίτσες, εκεί καραδοκούν κι εμείς αποφεύγουμε να τις αντιμετωπίσουμε.
Tο έργο διαπραγματεύεται τις τελματωμένες ελπίδες των ανθρώπων και τα γελασμένα μας όνειρα. Κάτι που αφορά πολύ το σήμερα. Πιστεύετε ότι οι εποχές επαναλαμβάνονται;
Οι εποχές πράγματι επαναλαμβάνονται, αλλά καταλαβαίνουμε ότι ήταν ολόιδιες, αφού έχουνε γίνει πια παρελθόν. Αν δεν ακούμε αυτό το παρελθόν είναι πανομοιότυπες, αν το αφουγκραστούμε έχουν μικρές διαφορές. Το έργο πραγματεύεται τις στιγμές που την επόμενη στιγμή είναι κιόλας ιστορία.
Μιλήστε μας λίγο για την συνεργασία σας με την Βάνα Πεφάνη, που σας σκηνοθετεί στο "Αυτός και το πανταλόνι του", αλλά είστε και συνοδοιπόροι στο στοίχημα που λέγεται Underground.
Ναι! Ο ρόλος μας είναι διπλός για να “ποτίζουμε” το Underground και να ανοίγουμε χώρο για καινούργιες δημιουργίες.
Μιλήστε μας λίγο για τους στόχους του νέου σας θεατρικού χώρου, Underground. Τι καινούργιο έχει να προσφέρει στον θεατρικό χάρτη της Αθήνας.
Το κοινό διψάει για μια θεατρική εγγύτητα, που έχει συναντήσει προς το παρόν μόνο στον κινηματογράφο. Όμως τα όπλα του θεάτρου είναι πολύ περισσότερα! Το ταξίδι σε αυτό τον χώρο είναι συναρπαστικό και αυτό αλλάζει τον θεατρικό χάρτη, όχι μόνο της Αθήνας, αλλά και όλης της συμβατικής σχέσης μεταξύ πλατείας και σκηνής
