Η Κατερίνα Καραδήμα «πηγαίνει» μωρά και νήπια για πρώτη φορά θέατρο με το Κοίτα! [συνέντευξη]

30.09.2016
Το θέατρο Πόρτα συνεργάζεται για πρώτη φορά με το Μικρό Θέατρο Αγρινίου και παρουσιάζει την παράσταση την παράσταση “Κοίτα!”, την ιστορία μιας ολόκληρης μέρας ενός μωρού μέσα στο σπίτι. Ανακαλύπτει ήχους και σκιές, κρύβεται, εμφανίζεται και παίζει με ό,τι του μοιάζει με παιχνίδι. Φτερά που πετούν, μπάλες που πέφτουν, χρώματα που αλλάζουν, νερό που κυλάει κι ένα μωρό που λίγο λίγο γίνεται παιδί.

Η μαμά είναι κάπου εκεί γύρω ή και δεν είναι, αλλά κάθε φορά που κάτι σημαντικό συμβαίνει, εκείνο έχει την ανάγκη να μοιραστεί μαζί της την έκπληξη και τη χαρά της ανακάλυψης. Μ' ένα “Κοίτα!”.

Το Μικρό Θέατρο γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 στο Αγρίνιο από την ηθοποιό, σκηνοθέτη και εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού, Κατερίνα Καραδήμα. Η βρεφική παράσταση της Ξένιας Καλογεροπούλου “Έλα, έλα” ενέπνευσε την ενασχόληση της Κατερίνας και της ομάδας της με το ιδιαίτερο αυτό είδος θεάτρου, οδηγώντας τους σε σ' ένα πλούσιο ταξίδι που περιελάμβανε ενδελεχή έρευνα (παρατήρηση παιχνιδιού βρεφών και νηπίων σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, κ.ά.), σημαντικά σεμινάρια και φεστιβάλ (“La baracca testoni ragazzi” της Μπολόνια κ.ά.) και αμέτρητες παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Εμείς μιλήσαμε με την Κατερίνα Καραδήμα και μας μύησε στον δικό της κόσμο, αυτόν που στήνει και μαγεύει τις μικρότερες ηλικίες…..

Πώς αποφασίσατε να κάνετε μία παράσταση για… μωρά και νήπια;

Το βρήκα μεγάλη καλλιτεχνική πρόκληση για έναν ηθοποιό να παίζει για μωρά και να προσπαθεί μέσα από μια απλή ιστορία να αποκτήσει έναν κώδικα επικοινωνίας μεταξύ μωρού και θεάτρου. Η έμπνευση ήρθε από το «Έλα έλα» της Ξένιας Καλογεροπούλου και το ταξίδι της αναζήτησης ξεκίνησε. Η ευθύνη αλλά και η μαγεία είναι μεγάλη. Πρώτη φορά θέατρο. Δεν είναι και λίγο.

Τι είναι αυτό που θέλετε να «περάσετε» στο μικρό σας κοινό με το Κοίτα;

Ότι το παιχνίδι κρύβεται παντού. Ότι ένα αντικείμενο δεν έχει μόνο μία όψη αλλά πολλές. Δεν έχει μία χρήση αλλά πολλές. Αρκεί να το ψάξεις και να τολμήσεις να το ανακαλύψεις. Πράγμα που τα μωρά και τα νήπια το γνωρίζουν πολύ καλά. Βλέποντάς το όμως να συμβαίνει μπροστά τους σε μια σκηνή θεάτρου είναι σαν να τους επιβεβαιώνεις αυτή τη διαδρομή που τυχαίνει να είναι και διαδρομή ζωής.

Ποια τα κοινά στοιχεία- αν υπάρχουν- του Κοίτα με το Έλα της Ξένιας Καλογεροπουλου;

Η αγάπη και η τρυφερότητα προς αυτό το ιδιαίτερο κοινό. Η βαθύτερη αυτή καλλιτεχνική και συναισθηματική ανάγκη της ενασχόλησης με το συγκεκριμένο είδος θεάτρου. Οι ιστορίες δεν μοιάζουν. Το σκηνικό τοπίο είναι εντελώς διαφορετικό. Παρόλα αυτά αισθάνομαι ότι υπάρχει κοινή αφετηρία και κάτι συγγενικό ως προς τις ποιότητες και την οπτική του είδους.

Η πιο αστεία ή αμήχανη αντίδραση ενός παιδιού κατά τη διάρκεια της παράστασης;

Στην παράσταση παίζει μία λάμπα που αλλάζει χρώματα. Ένα μωρό λοιπόν έχει σηκωθεί ενθουσιασμένο από την αγκαλιά της μαμάς του και κάθε φορά που αλλάζει χρώμα η λάμπα λέει το κάθε χρώμα. Έλεγε «πράσινο, μπλε, κόκκινο, πάλι μπλε, κίτρινο, πάλι κόκκινο...» μέχρι να τελειώσει η σκηνή...

Είναι τα παιδιά ώριμα να παρακολουθήσουν μία παράσταση σε τόσο μικρή ηλικία;

Μα το θέατρο είναι ένας δρόμος να ωριμάσει ένα μωρό. Αυτό που θα δουν απευθύνεται ειδικά σε αυτές τις ηλικίες. Η διάρκεια δεν ξεπερνά τα 35 λεπτά και το ύφος της παράστασης έχει έναν ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας ..Είναι όλο το πρότζεκτ ειδικά σχεδιασμένο για μικρές ηλικίες. Το θέμα είναι να μιλήσουμε στη γλώσσα των μωρών όσο γίνεται καλύτερα. Η ωριμότητα είναι κάπως και ευθύνη της παράστασης μ’ έναν τρόπο..

Φοβάστε περισσότερο την κρίση των ενηλίκων ή των παιδιών;

Δεν είναι φόβος. Αυτό που νιώθω για την παράσταση, μοιάζει λίγο με την πρώτη φορά που η μαμά βγάζει βόλτα το μωρό έξω στον κόσμο. Έχω την έγνοια αν θα περάσει καλά, αν όλα θα πάνε καλά, μην πέσει, μην φοβηθεί και όλα αυτά με ένα κρυφό καμάρι. Ιδανικά θα ήθελα να αρέσει και σε παιδιά και σε ενήλικες. Μακάρι. Έτσι κι αλλιώς όμως εμένα είναι παιδί μου.

Tι αποκομίζουν τόσο μικρά παιδιά από την τέχνη του θεάτρου;

Εικόνες, ήχους, χρώματα, δράσεις και μέσα απ’όλα αυτά, μια «υποχθόνια» δύναμη του θεάτρου να τους ασκεί τη φαντασία, το μυαλό και το σώμα ως εφαλτήριο να δημιουργήσουν και να παίξουν έτσι όπως δεν το είχαν φανταστεί πριν.

Μελλοντικά σχέδια

Ετοιμάζω τη δεύτερη βρεφική μου παράσταση στο Μικρό θέατρο Αγρινίου που θα παιχτεί για τα μωρά της πόλης του Αγρινίου, όπως ακριβώς ξεκίνησε και το «κοίτα» .

Και ξαναέρχεται στην Αθήνα η παραγωγή του Μικρού θεάτρου «Από πρώτο χέρι» μία παράσταση για τα καπνά, σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη. Αυτή τη φορά στο θέατρο Θησείον από 7 Οκτωβρίου.

Η παράσταση παρουσιάζεται κάθε Σάββατο στις 12 μ.μ. και απευθύνεται σε βρέφη 8 μηνών και νήπια έως 4 χρόνων



Γεωργία Οικονόμου

[email protected]