Κέλλυ Σταμουλάκη: «Η παιδικότητα καταστέλλει το πνευματικό γήρας» [συνέντευξη]

06.10.2016
H Κέλλυ Σταμουλάκη μετά τη μεγάλη της επιτυχία «Πρίγκιπας και Φτωχός», επιστρέφει με τη νέα της παράσταση «Μόνο αν το Πιστέψεις…» στο Θέατρο ΑΛΙΚΗ (Παιδική Σκηνή) από την Κυριακή 9 Οκτωβρίου. Μια μεγάλη παραγωγή με την οποία υπόσχεται να κινητοποιήσει την ευαισθησία και τη φαντασία μικρών και μεγάλων μέσα από μία εκφραστική εικαστική γλώσσα, αλλά κυρίως να συγκινήσει με τη δύναμη των νοημάτων της.

Διατηρώντας τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τα οποία συνοδεύουν τις παραστάσεις της σε όλη της την πορεία στο χώρο του θεάτρου για παιδιά, η Κέλλυ Σταμουλάκη, ιδρυτής του Θιάσου “Αβάντι” με πολλές θεατρικές διακρίσεις και βραβευμένη κινηματογραφίστρια, για ακόμη μία φορά δημιουργεί μια διαδραστική παράσταση βασισμένη στα πρωταρχικά στοιχεία του θεάτρου για παιδιά.

To life.gr μίλησε μαζί της....

Τα τελευταία χρόνια ο θίασος «Αβάντι», τον οποίο ιδρύσατε το 2002, παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο παιδικό θέατρο. Ένα δύσκολο είδος και πολύ απαιτητικό. Μιλήστε μας λίγο για το πώς ξεκινήσατε και γιατί πιστεύετε ότι ο θίασος Αβάντι μπόρεσε να γίνει πρωταγωνιστής στο παιδικό θέατρο…

Ο θίασος «Αβάντι» ιδρύθηκε με όραμα και στόχο να προσφέρει υψηλής ποιότητας ψυχαγωγία και ταυτόχρονα να εκπαιδεύει τους μικρούς θεατές, γιατί όταν ασχολείσαι με τα παιδιά του σήμερα, στην πραγματικότητα ασχολείσαι με την κοινωνία του αύριο. Επιδίωξή μας είναι να συμβάλουμε στην αναβάθμιση του θεάτρου για παιδιά, κάτι που δεν προδώσαμε από τη δημιουργία του θιάσου έως σήμερα. Για την επίτευξη του στόχου μας δημιουργήσαμε μεγάλες παραγωγές, χωρίς ποτέ να είναι κριτήριό μας το κέρδος και καταφέραμε να συνεργαστούμε με αναγνωρισμένης αξίας καλλιτέχνες, όπως ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Βασίλης Λέκκας, η Ευρυδίκη, η Μελίνα Κανά, η Κωνσταντίνα, ο Τάσος Χαλκιάς, η Ελένη Καστάνη και με πολλούς άλλους, σε όλους τους δημιουργικούς τομείς της παράστασης. Στις παραστάσεις μας καθιερώσαμε τη ζωντανή μουσική επί σκηνής με πληθώρα μουσικών οργάνων και επαναπροσδιορίσαμε τη δομή της παράστασης ενισχύοντας τη δύναμη της εικόνας, ώστε να διαπερνά τον λόγο και να τον ‘‘φωτίζει’’. Δεν επαναπαυόμαστε στις επιτυχίες μας αλλά ανανεωνόμαστε κάθε χρόνο και κάνουμε νέες προτάσεις μέσω των παραστάσεων που ανεβάζουμε.

Μιλήστε μας λίγο για την φετινή παραγωγή «Μόνο αν το πιστέψεις…» που θα παρουσιαστεί στο θέατρο Αλίκη…

«Μόνο αν το πιστέψεις…». Είναι ένα έργο ύμνος στην αυτοπεποίθηση, την τόλμη, την πίστη στον εαυτό μας, τη μητρική αγάπη και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Ένα έργο για όλη την οικογένεια που αγγίζει αξίες και αρετές, οι οποίες τείνουν να χαθούν στην εποχή που ζούμε. Μια εποχή δύσκολη που μόνο αν το πιστέψεις μπορείς να γίνεις ο εαυτός σου. Είναι ένα έργο της καρδιάς μου, είμαι εγώ, είναι όσα πιστεύω και πρεσβεύω στη ζωή, είναι σαν παιδί μου. Μπορεί να είναι μια παράσταση για παιδιά, αλλά ουσιαστικά απευθύνεται και στο παιδί που κρύβουμε μέσα μας όλοι εμείς οι ενήλικες, γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο όταν λέω ότι το έργο μου αυτό είναι για όλη την οικογένεια.

Μέσα από γρήγορες εναλλαγές εικόνων και έντονης δράσης, που ισορροπούν με το χιούμορ και τα κωμικά περιστατικά, θα διακρίνουμε άπληστους ανθρώπους που τα θέλουν όλα για τον εαυτό τους, θα ζήσουμε τρικυμίες, θαλασσομαχίες και πολλές ακόμα περιπέτειες. Οι εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών, η μοναδική Ελένη Καστάνη στο ρόλο της μητέρας που αγωνιά για τα παιδιά της, το σκηνικό υπερθέαμα, η διάδραση και η ζωντανή μουσική την οποία έχει συνθέσει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, θα μας οδηγήσουν στα συναισθήματα των ηρώων μας και θα νιώσουμε πως: Μόνο αν το πιστέψεις, τολμάς! Μόνο αν το πιστέψεις, νικάς!

Μαθαίνετε μέσα από τα μάτια των παιδιών;

Τα παιδιά, μας προσφέρουν δύναμη, αυθορμητισμό και νεότητα. Η παιδικότητα έρχεται ως κατασταλτικός παράγοντας του πνευματικού γήρατος. Μας διατηρεί αυθόρμητους και ειλικρινείς με μια ματιά απορίας και αναζήτησης, όπως αυτή που έχουν τα παιδιά. Γιατί αυτός είναι ο τρόπος να δημιουργεί κανείς, βλέποντας την αρχή των πραγμάτων, το σημείο εκκίνησης. Γι’ αυτό είναι γοητευτική η ματιά των παιδιών, γιατί η ζωή γι’ αυτά είναι παιχνίδι αντίθετα με τους ενήλικες. Κάθε βλέμμα και κάθε χαμόγελο ενός παιδιού είναι για μένα ερέθισμα για νέα ταξίδια, νέες περιπέτειες στο μύθο.

Πόσο δύσκολοι θεατές είναι τα παιδιά;

Τα μάτια των παιδιών είναι σαν καθρέφτης, άρα αυτό που προσφέρεις αυτό εισπράττεις. Δέχεσαι την αντανάκλαση της δική σου αλήθειας και ειλικρίνειας.

Η συνείδηση των παιδιών είναι καθαρή και ειλικρινής, αντίθετα με των ενηλίκων που έχει «νοθευτεί» από στερεότυπα, κοινωνικές επιταγές και ιδεολογικές προκαταλήψεις. Γι’ αυτούς τους λόγους το παιδί είναι ο αυστηρότερος κριτής.

Εκτός από σκηνοθέτης είστε και συγγραφέας του έργου. Ποια ιδιότητα αγαπάτε περισσότερο;

Δεν αισθάνομαι ότι πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στα δύο. Μπορούν να συνυπάρχουν και να αλληλοσυμπληρώνονται. Η συγγραφή είναι μοναχική διαδικασία, ενέχει αλήθεια και προσωπική περιπλάνηση. Βουλιάζεις εντός σου και προσπαθείς να αναζητήσεις την ουσία σου και να συμφιλιωθείς μαζί της. Να συναντηθείς με την ίδια σου την ύπαρξη, να ταξιδέψεις σε μακρινά και δύσκολα ταξίδια και να στηρίξεις την πίστη στον εαυτό σου και στους άλλους.

Η σκηνοθεσία αντίθετα είναι εξωστρεφής, γιατί βγαίνεις από το εγώ και πηγαίνεις στο εμείς. Είναι ομαδική συνεργασία, προϋποθέτει επικοινωνία και ανταλλαγή ενέργειας. Είναι υπέροχη η συνύπαρξη όταν έχεις βρει τους κατάλληλους συνεργάτες. Επίσης, είναι μαγικό να μετατρέπεις τις λέξεις σε εικόνες και δράση και λόγω της ενασχόλησής μου με τον κινηματογράφο αγαπώ πολύ αυτή τη μεταμόρφωση. Έτσι κι αλλιώς, όταν γράφω φαντάζομαι τη ζωή και τη γλώσσα των ηρώων μου, άρα κάνω παράλληλα μία πρώτη σκηνοθεσία.


Η οικονομική κρίση που διανύουμε έχει επηρεάσει το παιδικό θέατρο ή ο γονιός κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες θα προσπαθήσει για το καλύτερο του παιδιού του;

Είχα διαβάσει κάποτε μία ιστορία για τον Φιλόσοφο Αρίστιππο, η οποία έλεγε: «Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει το γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αμοιβή 500 δραχμές. Ο πατέρας θεώρησε υπερβολικό το ποσό. «Με τόσα χρήματα», είπε «θα μπορούσα να αγοράσω ένα βόδι». «Αγόρασε», του είπε ο Αρίστιππος, «κι έτσι θα έχεις δύο βόδια».

Πιστεύω, ότι οι γονείς κάνουν τα πάντα για να μην στερήσουν από τα παιδιά τους την πνευματική τροφή και ψυχαγωγία. Εμείς από την πλευρά μας, ως γονείς και πολίτες αυτής της χώρας συμμετέχουμε σ’ αυτήν την κρίση μειώνοντας τις τιμές σε αντίθεση με την ποιότητα την οποία κρατάμε ψηλά, ώστε να είναι προσιτές οι παραστάσεις μας σε όλους. Άλλωστε, η ιστορία μας έχει διδάξει πως η τέχνη σε δύσκολες περιόδους, όπως κρίσεις και πολέμους, κράτησε την ανθρωπότητα ζωντανή και την αναδόμησε.