Τι σχέση μπορεί να έχουν τα παραπάνω μεταξύ τους; Όλα συνδέονται ευρηματικά και αποτελούν τον πυρήνα μιας ξεχωριστής παιδικής παράστασης. Λέγεται «Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα», τη σκηνοθεσία και τη θεατρική προσαρμογή υπογράφει η Ξανθή Ταβουλαρέα και παρουσιάζεται στο θεάτρο Αλκμήνη.

Το life.gr μίλησε μαζί με την Ξανθή Ταβουλαρέα για την παράσταση αυτή.

Με λίγα λόγια πως θα συστήνατε «Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα»;

Ως την παράσταση που χαίρονται τα παιδιά, απολαμβάνουν οι μεγάλοι και όλοι μαζί γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Αναπνέουμε περισσότερο αέρα... Είναι η παράσταση, που παίζουμε και συγκινούμαστε και χαιρόμαστε και στο τέλος, έχουμε ανοίξει μια ακόμα πόρτα στην ελευθερία, στη συνειδητή επιλογή.

Κούκλες, μάσκες, ένα Κλουβί, Τάι Τσι, θεατρικό παιχνίδι και ένα από τα πιο συγκινητικά παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Πώς συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους;

Υπέροχα, αρμονικά και με πολύ παιχνίδι! Αγαπημένος παραμυθάς, με τα παραμύθια του να γεμίζουν τα παιδικά μας όνειρα. Κούκλες και Μάσκες (θα προσθέσω και καπέλα... μιας και αγαπάμε τους γιατρούς του Αυτοκράτορα!) τα χρησιμοποιούμε, όπως ακριβώς και τα παιδιά. Παίζοντας. Φορώντας το αντικείμενο, αλλάζει ο ρόλος. Και στα παιδιά αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουν, καθώς το παιχνίδι είναι μέσα στη φύση τους. Όταν, λοιπον, λέμε ότι έχουμε θεατρικό παιχνίδι στην παράσταση, δεν είναι μόνο το διαδραστικό κομμάτι (στο οποίο παίζουμε όοολοι μαζί! Μικροί και Μεγάλοι και πιο Μικροί...) είναι και η πρόταση που κάνουμε στα παιδιά,για να μετάφερουν όλο αυτό που βλέπουν σπίτι τους. Στους φίλους τους. Και πολλοί γονείς μας λένε ότι μετά την παράσταση, όλο το Σαββατοκύριακο τα παιδιά βάζοντας ένα καπέλο ή κρατώντας μια κούκλα παίζουν όλους τους ρόλους. Το Τάι Τσι από την άλλη, δίνει στην παράστασή μας τη ροή. Τη ροή στο πέταγμα του Αληθινού Αηδονιου. Στο πέταγμα των επιλογών του. Κι εκεί φαίνεται και η μεγάλη αντίθεση με το Μηχανικό μας Αηδόνι.
Με την διαφορετική κίνηση, την διαφορετική άποψη. Όσο για το κλουβί μας... Ο συμβολισμός και η απήχηση που έχει στα παιδιά είναι εντυπωσιακός. (σε κάθε παράσταση μόλις εμφανίζεται το κλουβί και ακουγεται η ιδέα της φυλακής, πάντα θα ακούσεις κάποια παιδιά να αναφωνούν). Αλλά για εμένα προσωπικά έχει και μια ιδιάιτερη συναισθηματική αξία, καθώς αυτό το κλουβί είναι το ίδιο που χρησιμοποίησε ο Λάκης Αποστολίδης (απο τους ευρηματικότερους κουκλοπαίχτες της μεταπολεμικής Ελλάδας). Έτσι, με το μουσειακό αυτό αντικείμενο είναι σαν να συνεχίζουμε βασισμένοι στην παράδοση. Σαν να έχουμε την ευλογία του παρελθόντος, για ένα δημιουργικότερο μέλλον.

Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον στην ιστορία του παραμυθιού «Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα» του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ώστε να αποφασίσετε να το σκηνοθετήσετε και ποια θα λέγατε ότι είναι η σύνδεση με το σήμερα;

Το βιβλίο με τα παραμύθια του Άντερσεν, ήταν το αγαπημένο μου, όταν ήμουν παιδί. Το διάβαζα συνέχεια και συνέχεια και συνέχεια. Κι όταν έφτανα στο Αηδόνι, άνοιγε μπροστά μου ένας κόσμος μαγικός. Η Ανατολή, η μακρινή, φάνταζε σαν την άκρη του κόσμου. Ενός κόσμου όμως που δεν τελειώνει ποτέ. Κι ήταν κι αυτό το κελάηδισμα του Αηδονιού, που ένωνε το δικό μου μπαλκόνι με τον κήπο του Αυτοκράτορα της Κίνας. Κι έτσι ένιωθα πως βρισκόμουν ταυτόχρονα κι εδώ κι εκεί. Και όλο αυτό το ταξίδι, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, πως κάποτε θα το δείξω και στους γύρω μου. Και ήρθε το σήμερα, με τους ανθρώπους, τους γύρω μου, φοβισμένους, κλειστούς και κλεισμένους σε άγχη και κλουβιά αγωνίας. Και είπα πως ήρθε η ώρα. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για ελευθερία, για επιλογή, για επιλογή μέσα από την αγάπη.

Τι θα έχουν δει και ζήσει οι μικροί θεατές βλέποντας την παράσταση;

Θα έχουν δει ένα παραμύθι. Ένα παραμύθι, το οποίο το φτιάχνουν μαζί με τους ηθοποιούς. Παίζουν μαζί τους. Μπαίνουν από την αρχή σε θέση ενεργητική. Γίνονται κήπος και άγρια ζώα και εξεταζόμενοι (από τους υπέροχους γιατρούς μας) και φωτεινοί. Βλέπουν μια παράσταση. Ακούνε ήχους από αντικείμενα της Ανατολής. Ταξιδεύουν με την υπέροχη μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη. Ξεσηκώνονται, με το Μηχανικό Αηδόνι. Αγαλλιάζουν με το Αληθινό. Συγκινούνται με τους Κινέζους Αυτοκράτορες. Γελάνε με τους Γιατρούς μας. Προβληματίζονται γύρω από την έννοια της Ελευθερίας.

Για ποιους λόγους θα πρέπει να έρθουν τα παιδιά να παρακολουθήσουν αυτή την παράσταση;

*Επειδή, τελετή τσαγιού, με τα παιδιά να την απολαμβάνουν, δεν θα δούμε σε καμιά άλλη παράσταση.

*Επειδή η έννοια του Δασκάλου δίνεται στην πραγματική της διάσταση

*Επειδή είναι παραμύθι του πολυαγαπημένου μας Αντερσεν

*Επειδή κάθε δέκα λεπτά τα παιδιά συμμετέχουν

*Επειδή συγκινούμαστε

*Επειδή γελάμε

*Επειδή δεν θέλουμε να φυλακίσει ο Αυτοκράτορας το Αηδόνι, και το κλουβί μας τρομάζει

*Επειδή το Αληθινό μας Αηδόνι μας ταξιδεύει

*Επειδή ο Ρούλης-Χαρούλης (ο Θάνατος που θέλει να πάρει μαζί του τον Αυτοκράτορα) είναι γλυκούλης

*Επειδή μας αρέσουν τα αντικείμενα, κι όλο και κάτι καινούριο εμφανίζεται στην σκηνή

*Επειδή φεύγουμε από το θέατρο αναπνεόντας καλύτερα, πιο βαθειά

*Επειδή, απλώς περνάμε υπέροχα!!!