Έλενα Θωμοπούλου: Ζει Κεκλεισμένων των θυρών [συνέντευξη]

23.01.2017
Η ιλαρή τραγωδία «Κεκλεισμένων των Θυρών» (Huis Clos) του Ζαν Πωλ Σαρτρ, σταθμός του υπαρξιστικού θεάτρου, θα παρουσιαστεί στο Θέατρο ΠΚ από το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για μια σύγχρονη προσέγγιση του έργου, που όμως διατηρεί τη διαχρονικότητα της φιλοσοφίας του Σαρτρ αναδεικνύοντας τα νοήματα του κειμένου και τους υπαινιγμούς του συγγραφέα.

Εμείς μιλήσαμε με μία εκ των πρωταγωνιστριών, την Ελενα Θωμοπούλου

Μιλήστε μας για την παράσταση «Κεκλεισμένων των Θυρών»που κάνει πρεμιέρα 18 Φεβρουαρίου στο Θέατρο ΠΚ…

Πρόκειται για μια σύγχρονη προσέγγιση του έργου που όμως διατηρεί τη διαχρονικότητα της φιλοσοφίας του Σαρτρ. Οι τρεις βασικοί χαρακτήρες του έργου (Γκαρσέν, Ινές, Εστέλ) συναντιούνται μετά θάνατον, άγνωστοι μεταξύ τους, εγκλωβισμένοι σε έναν χώρο απροσδιόριστο, κατά τ’ άλλα οικείο, για να αναμετρηθούν με το παρελθόν τους, να ομολογήσουν πως έχουν υπάρξει θύτες και θύματα την ίδια στιγμή, και τελικά να διαπιστώσουν πως θα είναι έρμαια της μεταξύ τους αλληλεπίδρασης.

Εσείς υποδύεστε την Εστέλ. Μιλήστε μας για τον ρόλο σας…

Η Εστέλ οδηγείται λόγω των πράξεων της στην κόλαση. Οι λόγοι που την οδηγούν σε αδιέξοδο, πηγάζουν από το φόβο να αγαπήσει τον ίδιο τον εαυτό της. Όσο καλύτερα νιώθεις με τον εαυτό σου, τόσο λιγότερο αισθάνεσαι την ανάγκη να επιδεικνύεσαι. Επειδή φοβάται να αποδεχτεί τον εαυτό της, βυθίζεται σε κοινωνικά στερεότυπα, ιδανικά και "πρέπει" με αποτέλεσμα να εναντιώνεται στην ίδια της την ύπαρξη.

Το έργο του Σαρτρ «Κεκλεισμένων των Θυρών» γράφτηκε το 1944. Πόσο σύγχρονο είναι; Τα θέματα της υποκρισίας και του καθωσπρεπισμού που θίγει ισχύουν με τον ίδιο τρόπο και σήμερα;

Το έργο του Σαρτρ γράφτηκε το 1944, τα θέματα της υποκρισίας και του καθωσπρεπισμού που θίγει είναι πάντα επίκαιρα γιατί έχουν να κάνουν με την αποφυγή των αληθινών αισθημάτων και σκέψεων του ανθρώπου. Η υποκρισία, με άλλα λόγια, είναι το αντίθετο της γνησιότητας και της ειλικρίνειας. Ένας άνθρωπος πέφτει στην κατάσταση της υποκρισίας όταν προσπαθεί να διατηρήσει μια εξωτερικά καλή εικόνα του εαυτού του προς τους άλλους, χωρίς ταυτόχρονα να φροντίζει ώστε και εσωτερικά να είναι αυτός ο καλός άνθρωπος που θέλει να φαίνεται ότι είναι.

Η οικονομική κρίση που περνά όχι μόνο η χώρα μας αλλά σχεδόν ολόκληρος ο κόσμος, θα μπορούσε να είναι και αυτό μέρος του έργου; Από τον Παράδεισο στην Κόλαση...

Είναι γεγονός ότι ζούμε σε μία δύσκολη περίοδο όπως και οι πρόγονοι μας ζούσανε σε αντίστοιχες και ίσως σκληρότερες περιόδους διαβίωσης. "Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας", όπως είπε και ο Σαρτρ. Η ουσία είναι πως την αντιμετωπίζουμε και πως τοποθετούμαστε απέναντι σ’ αυτή. Εμείς επιλέγουμε την κόλαση ή τον παράδεισο που θέλουμε να ζήσουμε.