H Πέγκυ Τρικαλιώτη και η δύναμη του... σκότους [συνέντευξη]

02.02.2017
Με το αριστούργημα του Λέοντος Τολστόι, άγνωστο στο αθηναϊκό κοινό, «Η δύναμη του σκότους» καταπιάνεται η Ομάδα Νάμα.Το 1880, ένας μουζίκος ομολόγησε δημόσια, στο γάμο της πρόγονής του, πως είχε κάνει παιδί μαζί της, το σκότωσε αμέσως μετά και ύστερα προσπάθησε να σκοτώσει και το δικό του εξάχρονο κοριτσάκι. Λίγα χρόνια μετά, με αφορμή αυτό το ανατριχιαστικό έγκλημα, γράφεται η δύναμη του σκότους. Ένα έργο που το αβυσσαλέο σκοτάδι του θυμίζει τον Μάκβεθ του Σαίξπηρ και την Κόλαση του Δάντη.

Εμείς μιλήσαμε με την Πέγκυ Τρικαλιώτη που πρωταγωνιστεί στο έργο αυτό μαζί με μια εξαιρετική ομάδα ηθοποιών (Γιώργος Παπαγεωργίου, Αγορίτσα Οικονόμου, Χρήστος Σαπουντζής κ.ά.)

Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο αυτό:

Σε ένα μικρό αγρόκτημα της Ρωσίας του 1880, μια συνηθισμένη για τα δεδομένα της εποχής αγροτική οικογένεια, εμπλέκεται σε μία καθόλου συνηθισμένη ιστορία γεμάτη ίντριγκες πάθη και επιλογές που τους οδηγούν στο απόλυτο “σκοτάδι”. Ο καθένας από τους ήρωες έχει ένα μεγάλο ΘΕΛΩ, που το διεκδικεί με εντελώς λάθος τρόπους...

Τι είναι αυτό που σας γοήτευσε ιδιαίτερα;

Το έργο αυτό ο Τολστόι το έγραψε στην δεύτερη περίοδο της ζωής του κατά την οποία αμφισβητούσε τους πάντες και τα πάντα! Ήταν εντελώς αιρετικός απέναντι στα δεδομένα της εποχής! Μία εποχή όπου τον είχε αφορίσει η Εκκλησία και που έψαχνε τα όρια του, καθώς και αυτά της ανθρώπινης φύσης. Αυτή την εποχή όλα του τα έργα είναι επηρεασμένα από αυτή την αναζήτηση του για τον άνθρωπο! Ορμώμενος λοιπόν από μία αληθινή ιστορία όπου ένας μουζίκος (χωρικός προερχόμενος από χαμηλότερη κοινωνική τάξη), στον γάμο της πρόγονής του εξομολογήθηκε ότι είχε κάνει παιδί μαζί της, ότι το σκότωσε αμέσως μετά την γέννηση του και εν συνεχεία προσπάθησε να σκοτώσει και το άλλο του παιδί, ο Τολστόι έγραψε μία ιστορία για τα σκοτεινά μονοπάτια της ανθρώπινης ψυχής...

Θα δούμε στη σκηνή ένα κλασικό ανέβασμα του έργου ή κάτι διαφορετικό;

Όχι η Ελένη Σκότη μία σκηνοθέτις που αγαπά το ρεαλιστικό θέατρο, εδώ επιλέγει ένα λίγο διαφορετικό δρόμο! Η υποκριτική τις περισσότερες φορές είναι ρεαλιστική, αλλά ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι καθόλου... Πολύ συχνά οι σκηνές παίζονται μέσα από “φόρμες”! Είναι μία “hand made” παράσταση όπου οι ηθοποιοί είναι συνεχώς πάνω στην σκηνή και ο σκηνικός χώρος διαμορφώνεται από τους ίδιους. Επίσης όλη η μουσική καθώς οι ήχοι της παράστασης είναι φτιαγμένοι από τους ηθοποιούς (πιο συγκεκριμένα τον Γιώργο Παπαγεωργίου και την Βαλέρια Δημητριάδη) και παίζονται live πάνω στην σκηνή!

Πού αγγίζει το έργο αυτό το σήμερα;

Επειδή το έργο μιλάει για συμπεριφορές ανθρώπων που βρίσκονται υπό το κράτος του φόβου, και του αέναου αγώνα για επιβίωση, έρχεται πολύ κοντά στα σημερινά δεδομένα...Οι άνθρωποι στην “Δύναμη του Σκότους” είναι “στριμωγμένοι στην γωνία”, όπως ακριβώς νιώθουν οι σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι .Επίσης μιλάει για το τι μπορεί να συμβεί στην ψυχή ενός ανθρώπου όταν αποκτά ξαφνικά χρήματα...κάτι περίπου σαν αυτό που συνέβη στους Έλληνες τα τελευταία 30 χρόνια...Και σε πόσο ακραίες καταστάσεις μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος όταν νιώσει ότι αδικείται...

Τι συμπεραίνει ο Τολστόι για το ανθρώπινο είδος;

Ότι ο άνθρωπος έχει μέσα του συγχρόνως και το Kαλό και το Kακό, και τις περισσότερες φορές όταν τα πράγματα δυσκολεύουν η τάση του να ακολουθήσει το Σκοτάδι είναι πολύ πιο έντονη από την τάση να ακολουθήσει το Φως...

Πόση δύναμη έχει τελικά το σκοτάδι σήμερα;

Το Σκοτάδι είχε και θα έχει πάντα πολύ μεγάλη δύναμη! Το Σκοτάδι συνήθως φαντάζει να έχει λιγότερα εμπόδια και υπόσχεται περισσότερα σε λιγότερο χρόνο...Το σκοτάδι μας τυφλώνει, μας παγιδεύει και ασκεί πάνω μας τέτοια δύναμη που δύσκολα μπορούμε να “δραπετεύσουμε” από αυτό όταν έχουμε αποφασίσει να το ακολουθήσουμε!

Εσείς πως βιώνετε σαν καλλιτέχνιδα την ανθρωπιστική κρίση;

Νιώθω ότι βρισκόμαστε δυστυχώς σ' ένα πολύ σκοτεινό κομμάτι της ιστορίας και θα πρέπει ο καθένας από εμάς μέσα από την δική του ζωή-δουλειά-διαδρομή να κάνει τα πάντα για να φωτίσει τόσο την ζωή του αλλά και αυτές των άλλων γύρω του!

Πόσο αισιόδοξη είστε για το μέλλον;

Είναι τόσο δύσκολο πραγματικά να είσαι αισιόδοξος όταν σήμερα περισσότερο από ποτέ οι άνθρωποι διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε σχέση με το φύλο το χρώμα και την θρησκεία τους. Όταν οι άνθρωποι έχουν γίνει μόνο αριθμοί και όταν ο θάνατος είναι μέρος της “καθημερινής ρουτίνας”, χωρίς να κάνουμε κάτι για αυτό…Είναι πολύ πιθανό η δική μας γενιά να καταγραφεί στην ιστορία ως μία γενιά που αντί να κάνει βήματα μπροστά, έκανε βήματα πίσω!

Μελλοντικά σχέδια

Είμαι σε μία περίοδο που έχω επικεντρωθεί απόλυτα στην Δύναμη του Σκότους και στον Τολστόι, και όλα τα μελλοντικά σχέδια θα αρχίσουν να παίρνουν μορφή αμέσως μετά από αυτό!

Γεωργία Οικονόμου

[email protected]