Ο «Στεγόσαυρος», το έργο της Έρσης Νιαώτη στο οποίο πρωταγωνιστείτε, μιλά για τις διατροφικές διαταραχές. Ένα θέμα εξαιρετικά σοβαρό και-δυστυχώς- πολύ επίκαιρο. Πιστεύετε πως το συγκεκριμένο ή αντίστοιχης θεματικής έργα έχουν την δύναμη να προβληματίζουν, ακόμη και να εκπαιδεύσουν το κοινό;
Οι διατροφικές διαταραχές είναι δυστυχώς ένα πολύ επίκαιρο θέμα. Ο στόχος του έργου ήταν κυρίως να μεταφέρει στην σκηνή την αληθινή ιστορία μιας κοπέλας σε διατροφική διαταραχή τα τελευταία 15 χρόνια. Η προσέγγιση μας δεν ήταν τόσο «ιατρική» αλλά περισσότερο «συναισθηματική».
Δεν θέλαμε δηλαδή να εξηγήσουμε στον κόσμο τι συμβαίνει βιολογικά στον εγκέφαλο ενός ατόμου με διατροφική διαταραχή. Ο στόχος μας ήταν να καταλάβει ο κόσμος ότι η διαταραχή δεν έχει να κάνει με το φαγητό, όσο με την διαχείριση των συναισθημάτων. Καθώς με τον καιρό το άτομο μετατοπίζει το άγχος για αυτό που «νιώθει» σε αυτό που «τρώει», δημιουργείται η διατροφική διαταραχή η οποία καταλήγει να γίνεται πιο σημαντική από το ίδιο το συναίσθημα.
Πιστεύω ότι όλα τα έργα μπορούν να προβληματίσουν το κοινό και αυτός είναι ο σκοπός τους άλλωστε. Εύχομαι να το πετύχαμε και μέσα από τον «Στεγόσαυρο». Ήταν εκπληκτικός ο αριθμός των κοριτσιών που με συνάντησαν μετά το έργο και μου εκμυστηρεύτηκαν την διαδρομή τους μέσα από τις διατροφικές διαταραχές.
Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να βρεθεί μόνος πάνω στη σκηνή; Ήταν μια πρόκληση για εσάς η ερμηνεία του μονολόγου «Στεγόσαυρος»;
Θα μιλήσω για την δική μου εμπειρία καθώς πιστεύω ότι κάθε ηθοποιός αντιδρά διαφορετικά κάτω από τις εκάστοτε συνθήκες. Προσωπικά, ήταν ό,τι πιο συγκλονιστικό έχω κάνει στην μέχρι τώρα πορεία μου.
Είναι αρκετά δύσκολο να είσαι μόνος σου πάνω στην σκηνή, ειδικά ερμηνεύοντας έναν μονόλογο σε μια άλλη γλώσσα. Όμως, ταυτόχρονα αυτή η δυσκολία εμπεριέχει και ένα τεράστιο αίσθημα ελευθερίας.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιος ηθοποιός δίπλα σου και η μόνη πηγή για να αντλήσεις την ενέργειά σου είναι το κοινό, κάνει όλη την εμπειρία ακόμα πιο μαγική. Είμαι πολύ χαρούμενη που σαν καλλιτέχνης μπόρεσα και το έζησα όλο αυτό.
Τι σας οδήγησε στο να πάρετε την απόφαση και να φύγετε από την Ελλάδα με προορισμό το Λονδίνο;
Ο λόγος που έφυγα από την Ελλάδα ήταν για να συνεχίσω τις σπουδές μου στην υποκριτική. Θαύμαζα πάντα τα άτομα που είχαν μείνει στο εξωτερικό και θεωρούσα πολύ μεγάλη πρόκληση να ζήσεις μόνος σου μακριά από την χώρα σου, την γλώσσα σου και την οικογένεια σου.
Η επιλογή συγκεκριμένα του Λονδίνου ήρθε κυρίως γιατί είναι μια πόλη που δίνει μεγάλη έμφαση στο θέατρο και στις μεγάλες δραματικές σχολές. Κάπως έτσι πέρασα audition, πέρασα και μετακόμισα στο Λονδίνο.
Τι κερδίσατε εκεί και τι σας έλειψε από την Ελλάδα;
Κυρίως νιώθω ότι μέσα από τις δυσκολίες της προσαρμογής σε μια ξένη χώρα και την επαφή με άλλες κουλτούρες, διεύρυνα την πνευματική και ψυχική μου καλλιέργεια. Συνάντησα νέες εικόνες, ταξίδεψα, ήρθα κοντά με άτομα που ενώ είχαμε μεγαλώσει σε άλλες χώρες και μιλούσαμε άλλη γλώσσα, είχαμε τόσα πολλά κοινά. Το Λονδίνο με έκανε να νιώσω πολύ μικρή, όχι ηλικιακά αλλά σαν οντότητα. Και κάπως έτσι μου έμαθε ότι για να συνεχίσεις να προσπαθείς πρέπει να ανακαλύψεις μέσα σου έναν λόγο μεγαλύτερο από εσένα. Από την Ελλάδα μου έλειπε πάντα η ζεστασιά τον ανθρώπων. η οικογένεια μου, οι φίλοι μου και ο ουρανός. Αυτό που ανοίγεις τα μάτια σου και βλέπεις μπλε παντού.
Οι συνάδελφοι σας στο Λονδίνο πώς σας αντιμετώπισαν; Βρεθήκατε αντιμέτωπη με ρατσιστικές συμπεριφορές;
Όχι ποτέ. Αντιθέτως, από τις σπουδές μου ακόμα με στήριξαν πολλά άτομα. Ας μην ξεχνάμε ότι κύριο στοιχείο του Λονδίνου είναι η πολυπολιτισμικότητα του. Ίσως είναι ο χώρος μου, ίσως τα άτομα που έχω δίπλα μου αλλά δεν ήρθα ποτέ αντιμέτωπη με καμία ρατσιστική συμπεριφορά.
Ο «Στεγόσαυρος» εντάχθηκε στο πρόγραμμα του φετινού αυγουστιάτικου Φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Πώς αισθάνεστε γι’ αυτό;
Είμαι τόσο ευγνώμων και για το φεστιβάλ αλλά και που θα έχω την ευκαιρία να ξαναερμηνεύσω το Στεγοσαυρο. Το Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ τεχνών στον κόσμο και το ότι είμαι μέρος του είναι συγκλονιστικό για εμένα. Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένη που θα ξεκινήσω ένα ακόμα ταξίδι.
Τι να περιμένουμε από εσάς στο προσεχές μέλλον;
Αυτήν την περίοδο, όπως ανέφερα, ετοιμάζομαι πυρετωδώς και με χαρά για το Φεστιβάλ του Εδιμβούργου τον Αύγουστο. Παράλληλα έχω ξεκινήσει να γράφω ένα σενάριο μιας ταινίας μεγάλου μήκους και συζητάω για την επόμενη θεατρική σεζόν στο Λονδίνο.
Στην Ελλάδα της γενικευμένης κρίσης, υπάρχουν ευκαιρίες για τους νέους ανθρώπους; Είστε αισιόδοξη;
Επιλέγω να είμαι αισιόδοξη. Είναι μία πολύ δύσκολη συνθήκη και άδικη, ειδικά για τους νέους ανθρώπους. Μερικές φορές χρειάζεται να δημιουργήσουμε εμείς οι ίδιοι τις ευκαιρίες που αναζητάμε.
Πιστεύω ότι πάντα υπάρχει ευκαιρία για δημιουργία, από τα πιο απλά πράγματα μπορεί να προκύψουν ευκαιρίες. Χρειάζεται δουλειά, επιμονή, καλή διάθεση και αισιοδοξία.
