ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-52.22.222
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμπτη-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: Πέμ. & Κυρ: 21:00 Παρ. & Σαβ.: 22:00

ΤΙΜΕΣ
Εισιτήριο: 20 ευρώ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 160-200 ευρώ (κομπλέ)
Φιάλη Κρασί/2 άτομα: 80-200 ευρώ (κομπλέ)
Ποτό στο μπαρ: Πρώτο: 20 ευρώ Δεύτερο: 10-15 ευρώ

Ημουν κι εγώ εκεί...
Γιατί όποιος θέλει να με πείσει ότι οι αστραπές (που φώτιζαν τον ουρανό όσο εγώ ήμουν στο Cine Κεραμεικός) δεν είχαν καμία σχέση με τα μαγικά κόλπα που έδιναν κι έπαιρναν εκεί μέσα θα δυσκολευτεί πολύ... Κοινώς θα χάσει..
"Σε μια στιγμή ανάβουν τα φώτα
κι η μουσική μας φέρνει τους μάγους στη σκηνή"
Για την ακρίβεια τα φώτα μας έφεραν ένα μάγο στη σκηνή μαζί με τρεις κοπέλες που τραγουδούσαν και χόρευαν, ένα σαξόφωνο, μια κιθάρα, ένα μπάσο, φώτα πολύχρωμα σαν αναβοσβήνοντα λουλούδια και μία μεγάλη οθόνη.

Πάνω σ' αυτήν προβάλλονταν διάφορες εικόνες και εντός της μπαινόβγαιναν οι πρωταγωνιστές της έναρξης αλλάζοντας και ρούχα γιατί μέσα στην οθόνη... έβρεχε ενώ μέσα στην αίθουσα έκανε ζέστη... και καταλαβαίνεις...
Δεν καταλαβαίνεις, είπες;
Ε, φυσικά.
Αλλιώς τι σόι μαγικά θα ήταν;
"Ποιος σε πήρε να 'ξερα
και να τονε σκότωνα
Ενα βράδυ που 'βρεχε,
που 'βρεχε μονότονα.."
Οχι, δεν θα σου πω ποιος τραγουδάει αυτό το τραγούδι live μέσα από την οθόνη...
Διότι, πρώτον, αυτό θα ήταν σα να σου έλεγα ποιος είναι ο δολοφόνος την ώρα που πας να δεις αστυνομικό θρίλερ, και, δεύτερον, σιγά μην καταφέρω εγώ με τα πενιχρά μου μέσα να περιγράψω όλη την ομορφιά και τη μαγεία αυτού του υπέροχου προγράμματος.
Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι ο Διονύσης Σαββόπουλος έκανε για μία ακόμη φορά το θαύμα του και φέτος στο Σινέ Κεραμεικός σε περιμένει ένα πρόγραμμα από τα πιο εύηχα, διασκεδαστικά, ευφυή, αστεία, συγκινητικά, γεμάτα ουσιαστικά απρόοπτα και πολύ σημαντικά τραγούδια.
Τα μεγάλα τραγούδια του Σαββόπουλου, τα υπέροχα του Πορτοκάλογλου και τα 'κλασικά' όλων των Θεών του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού -τα οποία ερμηνεύει ο Μαργαρίτης.
Ε, ώρα να κλείνεις τραπέζι.

Ασφαλώς και δεν πρέπει?
...να μας δούνε παρέα...
[...]
Κλείσε τα μάτια σου
να φύγω να χαθώ
γι' αυτά τα μάτια σου
πεθαίνω ξεψυχώ
[...]
Χέρια μου αδειανά, Χριστέ
άδεια μου αγκαλιά
[...]
Και τι δεν κάνω
την πικραμένη σου ζωή για να γλυκάνω
[...]
Να με προσέχεις...
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις...
Μετά από αυτό το μικρό δείγμα του τι περίπου ακούγεται από σκηνής Κεραμεικού δύο έχω να σου πω:
Να με Προσέχεις ... διότι... Ασφαλώς και Δεν Πρέπει... να τα χάνεις κάτι τέτοια.

Νίκο τον λένε το μικρό αδερφό του Διονύση;
Ναι, και μην αφήνεις τα διαφορετικά επίθετα να σε μπερδεύουν. Η συγγένεια είναι προφανής: Μια φορά ακούς τα τραγούδια τους και είναι σα να το βλέπεις το γονίδιο με το μικροσκόπιο.
Για να μη σου πω τι γίνεται όταν εμφανίζονται και οι δύο μαζί επί σκηνής και ερμηνεύουν μαζί πρόζες και τραγούδια (του ενός, του άλλου και άλλων...)
Για να μη σου πω επίσης...
Σωστά. Δε θα σου πω τίποτ' άλλο διότι, είπαμε, μερικά πράγματα δεν έχει νόημα να τα διαβάζεις.
Να πηγαίνεις και να τα απολαμβάνεις μόνο έχει νόημα.

Το πιο τρικάταρτο πρόγραμμα που έχω δει να πλέει στα ανοιχτά της Αθήνας
Επί μία ώρα (ή παραπάνω, δε μέτρησα) καθόμουν και παρακολουθούσα τον εκδρομέα του '60 Νιόνιο, το Νίκο της μεταπολίτευσης και τον Γιώργο του παντός καιρού λαϊκού τραγουδιού να παραδίδουν μαθήματα μουσικού ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ με όλα τα γράμματα κεφαλαία.
Οι τρεις μαζί στη σκηνή σε ένα επί της ουσίας (και όχι επί της διαφημίσεως) "απρόοπτο" πρόγραμμα γεμάτο ωραίες εκπλήξεις.
Παρακολούθησα και την καρδιά μου να τρέχει δώθε 'κείθε και να μην ξέρει ποιον να πρωταγαπήσει: από τον Manu Chao στον Nick Cave, από το "Ιστορία μου αμαρτία μου" της Ρίτας, στο "Κλείνω κι έρχομαι" ή το "Κουόρε μάτο"(!), κι από το "Αχ θάλασσά μου σκοτεινή" στη "Συννεφούλα" αλά ηπειρώτικα..

Η χειρότερη στιγμή:
Θα μπορούσε να είναι όταν έπεσε το ρεύμα (που το συνηθίζει τελευταίως στα προγράμματα) και πάθανε μπλακ άουτ, όργανα, ηλεκτρολόγοι και φώτα.
Επειδή όμως αυτό συνέβη την ώρα που ξεκινούσε το λαϊκό πρόγραμμα ο Γιώργος Μαργαρίτης κι επειδή όπως λέει και το ρητό "Μασάει ο Μαγκάρετ ταραμά;" (Απάντηση: Οχι.), αυτό που θα μπορούσε να είναι ένα αμήχανο ημίωρο μεσ' στο σκοτάδι μετατράπηκε σε μία "ακουστική" εμπειρία με τη φωνή του Μαγκάρετ να τα 'ρίχνει' λαϊκά, υπό τη συνοδεία 'γυμνών' δηλαδή ξεβυσματομένων μουσικών οργάνων που τα είχε μαζέψει γύρω του στο κέντρο της σκηνής.
Με ταχύτητα Σουμάχερ, ο Μαγκάρετ το ίδιο δευτερόλεπτο που έπεσε το ρεύμα πέταξε από πάνω του σακάκια, και γραβάτες και ξεκούμπωσε κουμπιά που του έσφιγγαν το λαιμό και ανασηκώνοντας τα μανίκια έδωσε ένα ρεσιτάλ σε όσους τουλάχιστον ήμασταν τυχεροί και βρισκόμασταν στα περί την σκηνή κοντινά τραπέζια.
Σωστός.

Η καλύτερη στιγμή:
Παρόλο που το πρόγραμμα ήταν γεμάτο στιγμές που σε άφηναν άφωνο, θα διαλέξω ως τη στιγμή που με συγκίνησε περισσότερο την ερμηνεία του οργασμικού "Αηδόνι στην κερασιά" από το Διονύση Σαββόπουλο.
Ενα από τα συγκλονιστικότερα, ερωτικότερα, σεξουαλικότατα και ποιητικότερα τραγούδια που έχει γράψει -κατά την ταπεινή μου.
Αηδόνι πες μου απ' του δικού σου μλπουζ τα ύψη
πριν διαλυθείς εκεί στον φθόγγο τον οξύ
Ποιες κερασιές του ουρανού
Των δυο χειλιών της η πορφύρα
Μου χει κρύψει;
Σαν τον γλουτών της το άσπρο μήλο πού αλλού;
Γυρνώ στο πλάι δειλά δήθεν στον ύπνο
το φως του αυχένα της να οσμιστώ...

Πρόγραμμα:
Πλήρες, είναι η πρώτη λέξη που το χαρακτηρίζει.
Και μετά ακολουθούν όλα τα θετικά επίθετα που μπορείς να σκεφτείς: όμορφο, μαγικό, κατά τόπους συγκλονιστικό, και γεμάτο στιγμές που θα κάνουν την καρδούλα σου να 'ραϊσει'.
Γιώργος Μαργαρίτης-Νίκος Πορτοκάλογλου-Ακης Πάνου:
Είδα τα μάτια σου κλαμένα καλή μου
και πόνεσε η ψυχή μου
είδα στα χείλη σου την πίκρα γλυκιά μου
και ράϊσε η καρδιά μου
Αυτό.
Γιατί ως συνήθως τα τραγούδια τα λένε καλύτερα από εμένα.

Τελικά αξίζει να πάω;
Εχω δει μέχρι στιγμής περί τα δεκαπέντε προγράμματα -κι ακόμη η σαιζόν δεν έχει καλο-αρχίσει.. (Το πόσα προγράμματα έχω δει συνολικά στη ζωή μου να μην τα αναφέρω διότι κουραστικό.)
Μπορώ λοιπόν, μετά λόγου γνώσεως και ευπειθώς να αναφέρω, μικρέ μου, ότι αυτό που είδα και άκουσα στο ΣΙΝΕ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ είναι ένα από τα καλύτερα προγράμματα που παίζονται στην πόλη -για την ακρίβεια ένα από τα δυο-τρία και ουχί περισσότερα-, πράγματα που αξίζει κανείς να δώσει το χρόνο και το χρήμα του για να πάει να δει.
Αρα αντί να ρωτάς, ξεκίνα τρέχοντας.
Κι αν μετά από όσα διάβασες συνεχίζεις να μου κάνεις το δύσκολο (κουτό) ένα έχω να σου πω:
Μαργαρίτης στη σκηνή. Ζητάει από την ορχήστρα "μία σολ μινόρε" (sic).
Ωρα 4 το πρωί περίπου.
Και...
Δυο χιλιάρικα στην τσέπη
δυόμισι με τα ψιλά
εκκρεμότητες και πρέπει
δεκαχίλιαρα πολλά..
Ο ουρανός αφέγγαρος
ο χωρισμός μου φρέσκος
κι εγώ γυρνώ απένταρος
κι από αγάπη ρέστος
Ε, κατόπιν και αυτού του επιχειρήματος θα είσαι πολύ κόπανος αδερφέ μου, αν μείνεις σπίτι το επόμενο τετραήμερο που παίζει ο Κεραμεικός.

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Οπως πάντα η ορχήστρα που ζωντανεύει (και) αυτό το πρόγραμμα του Διονύση Σαββόπουλου παράγει έναν ήχο εξαιρετικό.
Ηπιο (αχ, παρηγοριά στην κουρασμένη από τα άσκοπα ντεσιμπέλ ψυχή μου), μελωδικό, ξεσηκωτικά ρυθμικό και γενικώς άψογο.
Ηχος "γεμάτος" που σημαίνει γεμάτος εσωτερική δύναμη και όχι βαράτε βιολιτζίδες κι όποιον πάρει ο χάρος.
Δυστυχώς τα ονόματα όλων των μουσικών δεν μου τα έδωσαν (πάντα με θυμώνει αυτό) κι έτσι δεν μπορώ να αναφερθώ στον καθένα ξεχωριστά.
Μπορώ όμως να μιλήσω για όσους γνωρίζω: όπως τον Οδυσσεά Τσάκαλο που στάζει ρυθμό από το σώμα και τα ντραμς του, να βάλω από ένα άριστα δέκα στα δύο μπουζούκια (Β. + Δ. Λιόλιος), να δώσω κι έναν έπαινο με άριστα στο βιολί του (Τάσου Παπαστάμου), στα κρουστά, στις τρομπέτες, στο τρομπόνι, στο φλάουτο και στις κιθάρες.
Να πω επίσης ότι οι δύο νεαρές κυρίες Ασπασία Θεοφίλου και Βασιλική Καρακώστα ήταν καλλίφωνες και διακριτικές παρουσίες και ότι στην παράσταση συμμετέχουν η "Ομάδα Χρυσαλίς" (που κάνει ακροβατικά και λοιπά αιλουροειδή κόλπα) και ο μάγος Manolo.
ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κίνηση και διδασκαλία χορού: Πατρικία Λάζου
Ενορχηστρώσεις: Ορέστης Πλακίδης
Διεύθυνση ήχου: Βαγγέλης Λάππας, Κώστας Βάμβουκας
Φωτισμοί: Κώστας Μλπουγουράς
Σκηνικά και κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Επιμέλεια ταινιών αρχείου: Γιώργος Φίλης
Σενάριο: Διονύσης Σαββόπουλος, Κώστας Μπλιάτκας
Σκηνοθεσία: Διονύσης Σαββόπουλος

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]