Η εταιρία Θεάτρου «ΔΟΛΙΧΟΣ» κλείνει φέτος 11 χρόνια ζωής και 10 χρόνια μόνιμης παρουσίας στο Θέατρο Πορεία.

Για την επέτειο, λοιπόν, της «ενηλικίωσής» , ο Δημήτρης Τάρλοου αποφάσισε να επανέλθει σε δύο έργα που στάθηκαν μοιραία για την πορεία του «ΔΟΛΙΧΟΥ»:

Στη μαύρη κωμωδία του Ευγένιου Μαρέν Λαμπίς "Η υπόθεση της οδού Λουρσίν", στην αξέχαστη παράσταση της οποίας είχε την τύχη να παίζει το 1996 υπό την εξαίρετη σκηνοθετική μπαγκέτα του αείμνηστου Τάσου Μπαντή στο Θέατρο Εμπρός. Ήταν το συγκεκριμένο έργο και η συγκεκριμένη συνεργασία που γέννησε μέσα του τη βαθιά επιθυμία για τη δημιουργία ενός θεάτρου χωρίς συμβιβασμούς στην ποιότητα των παραστάσεων που θα παρουσιάζει. Δύο, μόλις, χρόνια μετά ο «ΔΟΛΙΧΟΣ» ήταν πραγματικότητα.

Στην «Η Υπόθεση της Οδού Λουρσίν» δύο άνθρωποι ξυπνούν σε έναν εφιάλτη και, όσο αυτός διαρκεί, χώνονται όλο και πιο βαθιά σε ένα έγκλημα που ποτέ δεν διέπραξαν.
Αυτή τη χρονική στιγμή, που ολόκληρη η κοινωνία απαλύνει τις ενοχές της για την εγκληματική της ανοησία και αδράνεια ρίχνοντας 20 λεπτά στην παλάμη ενός Πακιστανού, το έργο αποκτά ένα σημαντικά επίκαιρο νόημα, μεγεθυμένο μάλιστα από το αλάθητο σατιρικό νυστέρι του μεγάλου βοντβιλίστ Ευγένιου Λαμπίς.

Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Μάρθα Φριντζήλα, συνεργάτις του «ΔΟΛΙΧΟΥ» και ταχύτατα ανερχόμενη σκηνοθέτιδα, που με τη μουσική της παιδεία και το θεατρικό της ένστικτο θα αναδείξει τους πυρετώδεις ρυθμούς και το εξωφρενικό σασπένς αυτής της σκοτεινής κωμωδίας μετ’ ασμάτων.

Η μουσική θα είναι ζωντανή, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό για την παράσταση καθώς επιδιώκεται η μουσική να λειτουργεί ως σχόλιο στα τεκταινόμενα κι έτσι να προσδίδεται η αμεσότητα και η κωμικοτραγικότητα του έργου.

Το δεύτερο έργο, στο οποίο επιστρέφει ο Δημήτρης Τάρλοου είναι το Κτήνος στο Φεγγάρι του Ρίτσαρντ Καλινόσκι, που αποτέλεσε το εναρκτήριο έργο για τον «ΔΟΛΙΧΟ».

Η παρουσίασή του το 1999 είχε στεφθεί με απόλυτη εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία, ενώ η συνεργασία με τον ?ανερχόμενο τότε, καταξιωμένο σήμερα? Στάθη Λιβαθινό, σφράγισε τη θεατρική τους διαδρομή.

Οι παρατεταμένες θεωρητικές συζητήσεις και οι πυρετώδεις διπλωματικές διαβουλεύσεις επί σειρά ετών για την αναγνώριση της αρμενικής γενοκτονίας, καθώς και η εμπειρία που έχουμε αποκτήσει οι Έλληνες ως κάτοικοι μιας χώρας υποδοχής, πλέον, μεταναστών, φωτίζουν το έργο με μια λάμψη διαφορετική από εκείνη που είχε δέκα χρόνια πριν.

Η παράσταση θα δουλευτεί από την αρχή, δεδομένου του χρονικού διαστήματος που χωρίζει τις δύο παραστάσεις, καθώς και των δύο νέων προσώπων που θα ενσαρκώσουν τους ρόλους του αφηγητή και του Βίνσεντ.

Είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα και μια σπάνια ευκαιρία να επιστρέφει κανείς σε ρόλους που αγάπησε τόσο ο ίδιος όσο και το κοινό και να εμβαθύνει στην ερμηνεία του με την εμπειρία που αποκτά από το πέρασμα του χρόνου.

Ο «ΔΟΛΙΧΟΣ» επιστρέφει, επίσης, στη λογική του ρεπερτορίου με την Υπόθεση της Οδού Λουρσίν να μπαίνει στο πρόγραμμα από τον Φλεβάρη και να παίζεται εναλλάξ με Το Κτήνος στο Φεγγάρι.

Η πρακτική τού ρεπερτορίου δημιουργεί πολλαπλές τεχνικές απαιτήσεις, δίνει εντούτοις την ευκαιρία αφενός στο κοινό να παρακολουθήσει διαφορετικές παραστάσεις στον ίδιο χώρο και αφετέρου στους ηθοποιούς να ανανεώνονται υποκριτικά, μέσα από την πρόκληση που προσφέρει η εναλλαγή ρόλων και σκηνοθετικού ύφους.