Twin Peaks - Season Two Music And More

14.08.2009
Το ιερό δισκοπότηρο των φανατικών θαυμαστών τόσο του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιντς όσο και του Αντζελο Μπανταλαμέντι για σχεδόν δύο δεκαετίες ήταν η μουσική που ακουγόταν στην περίφημη τηλεοπτική σειρά μετά τον πρώτο της κύκλο, καθώς αυτός καλυπτόταν από το κλασικό, πλέον, cd με τα τραγούδια της Τζούλι Κρουζ και από τις noir jazz παρτιτούρες του ιταλικής καταγωγής συνθέτη που κυκλοφόρησαν το 1990.

(DAVID LYNCH MUSIC CΟΜΡΑΝΥ/ΑΒSURDΑ/SΟΝΥΜUSΙC)

Το ιερό δισκοπότηρο των φανατικών θαυμαστών τόσο του σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιντς όσο και του Αντζελο Μπανταλαμέντι για σχεδόν δύο δεκαετίες ήταν η μουσική που ακουγόταν στην περίφημη τηλεοπτική σειρά μετά τον πρώτο της κύκλο, καθώς αυτός καλυπτόταν από το κλασικό, πλέον, cd με τα τραγούδια της Τζούλι Κρουζ και από τις noir jazz παρτιτούρες του ιταλικής καταγωγής συνθέτη που κυκλοφόρησαν το 1990. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ της Κρουζ σε συνθέσεις Μπανταλαμέντι και στίχους Λιντς (το δεύτερο καταργημένο εδώ και χρόνια) και φυσικά το σάουντρακ του κινηματογραφικού «Τwin Peaks: Fire Walk With Μe». Ολα αυτά, όμως, δεν αρκούσαν για να σβήσουν τη δίψα των φανατικών που ακολούθησαν τόσο τον σκηνοθέτη όσο και τον συνθέτη στις επόμενες, συνήθως κοινές, δουλειές τους, πλην όμως δεν βρήκαν πουθενά την ατμόσφαιρα εκείνης της ρηξικέλευθης συνεργασίας.

Να, λοιπόν, που ο Ντέιβιντ Λιντς αποφασίζει να ικανοποιήσει τους θαυμαστές του, καθώς το «Τwin Peaks - Season Two Music And Μore» κυκλοφορεί,αφού προηγουμένως η αναγγελία του προκάλεσε παροξυσμό στο διαδίκτυο. Ο καταλύτης άκουγε εξ αρχής στο όνομα Αντζελο Μπανταλαμέντι: η μοναδική ικανότητά του να μπλέκει φυσικά όργανα με συνθεσάιζερ, η συνθετική του δεινότητα, η αφοσίωσή του στη μελωδική δομή των κομματιών του και η επιμονή του να αφήνει τις νότες να σβήνουν αργά αργά κάπου στο βάθος προτού διαδεχτούν η μία την άλλη, έκαναν το score του πρώτου κύκλου του Twin Peaks ακαταμάχητο και χαρακτηριστικό.

Κι αν στο δεύτερο κύκλο το σενάριο του Ντέιβιντ Λιντς είχε πάρει διαζύγιο από κάθε έννοια λογικής ή συνέχειας, η μουσική εξακολούθησε να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και, ιδού, 18 χρόνια μετά εξακολουθεί να παραμένει το ίδιο συναρπαστική, με την σκοτεινή τζαζ του Μπανταλαμέντι να λειτουργεί στις αισθήσεις σαν το πιο αποτελεσματικό ναρκωτικό.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ