Το Χρονικό Της Νάρνια, οι Πειρατές Της Καραϊβικής, ο Τσάρλι Και Το Εργοστάσιο Σοκολάτας κι ο Χάρι Πότερ είναι μερικές από τις σύγχρονες «επικές» επιτυχίες που ατύχησαν να γίνουν επίκεντρο της κακόγουστης σάτιρας της ομάδας «δημιουργών» παρόμοιων ταινιών, όπως τα Scary και Date Movies.

Χιπ- χοπ μουσικά νούμερα, γκεστ εμφανίσεις «τελειωμένων» ηθοποιών και μιμητές/ κακέκτυπα των πρωταγωνιστών των αυθεντικών ταινιών αποτελούν χαρακτηριστικά τμήματα μιας ανεγκέφαλης κινηματογραφικής παρέλασης. To θετικότερο που μπορεί να ειπωθεί είναι πως δεν αποτελεί τόσο τραυματική εμπειρία όσο το περσινό Date Movie, καθώς διαθέτει μια δύο καλές ατάκες και σατιρικές ιδέες. Κατά τα άλλα, η κρίσιμη (αλλά, δυστυχώς, ρητορική) ερώτηση είναι γιατί τέτοιου είδους ταινίες φτάνουν στις ελληνικές αίθουσες.

Κ.Α.