Ποια είναι η πηγή της ζωής, της αθανασίας, της γνώσης; Οσο πιο σίγουρος νιώθει ο Ντάρεν Αρονόφσκι ότι τη γνωρίζει στη νέα του ταινία, τόσο περισσότεροι θεατές του θα χάνουν την μπάλα - πέρα τουλάχιστον από τους (κυρίως Αμερικανούς) newagers. Αυτοί δεν αποκλείεται να βρουν και συναρπαστικούς τους καλλιγραφημένους στοχασμούς του γυαλιστερού μεταφυσικού φιλοσοφήματος του δημιουργού του και του Ρέκβιεμ Για Ενα Ονειρο. Αρκούν όμως αυτοί για να δικαιολογήσουν τα χρήματα που ξοδεύτηκαν γι’ αυτή την παραδόξως ευαγγελική κι ατυχώς επιτηδευμένη φαντασία;
Ούτως ή άλλως, αν φτάσεις στο σημείο να σκεφτείς μια ταινία σαν μεταφυσικό φιλοσόφημα, προκύπτουν δύο βασικές πιθανότητες: είτε μιλάς για ένα σπάνιο αριστούργημα που πέτυχε να μεταφέρει τα ανείπωτα σε εκφραστική κινηματογραφική μορφή - είτε όχι. Τότε, όμως, μοιραία δεν μπορεί παρά να μιλάς για μια αποτυχία. Ενδοξη μεν, δασκαλίστικη και μακριά από την τελειότητα που ονειρευόταν να αγγίξει δε. Μια αποτυχία, εν ολίγοις, σαν την Πηγή Της Ζωής.
Ο προκλητικός μα αυτάρεσκος δημιουργός αυξάνει θεαματικά τις φιλοδοξίες του στη νέα του δουλειά, δουλεμένη γύρω από μια ιστορία αγάπης κι αναζήτησης της γνώσης. Είναι κρίμα που αυτή τη φορά οι ανήσυχοι νεαροί φαν του Ρέκβιεμ μπορεί να νιώσουν τελείως έξω από τα νερά τους μέσα στις φιλοσοφικές και μεταφυσικές διαθέσεις που η Πηγή διόλου δεν κρύβει σε όλη τη διάρκειά της - αντλώντας προφανώς από μυστικιστικές κοσμοθεωρίες όχι άσχετες με την καταγωγή της.
Κι από την άλλη μεριά; Ορίστε πάλι το μεγάλο παραμύθι του τραγικού έρωτα για τις ευαίσθητες θηλυκές καρδιές, ορίστε κι ένας γόης άντρας πρωταγωνιστής για το ευρύ κοινό. Δικοί σας κι ένας ωραίος σχεδιασμός παραγωγής, ένα παραπάνω από ΟΚ σάουντρακ και η εργατική φιλοτιμία των δύο πρωταγωνιστών. Οσο όμως για τα μεγάλα σχέδια του Αρονόφσκι, τίποτε δεν πηγαίνει όπως θα έπρεπε. Το κατακερματισμένο μεγαλείο της ιστορίας του θυμίζει στημένο ναρκισσιστικό παιχνίδι. Οι μεγάλες απαιτήσεις από το κοινό δεν το απελευθερώνουν για την υπομονή του, αλλά το κουράζουν με μια διδακτική, προσηλυτιστική θαρρείς μεγαλοστομία - το σήμα κατατεθέν, δηλαδή, μιας ταινίας πιο πομπώδους από ένδοξης και περισσότερο μεγαλομανούς παρά αποκαλυπτικής.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΕΛΗΟΛΑΝΗΣ
