Οι Πανγκ είχαν πάντα ένα χαρακτηριστικό πρόβλημα του δυτικόφιλου σινεμά φαντασίας της νοτιοανατολικής Ασίας: η στιλιστική μαγκιά έρχεται σε βάρος του σεναρίου, με μια αβαθή... manga δεξιοτεχνία που απευθύνεται πρώτα στο νεανικό κοινό κι ύστερα (κι αν) σε όλους τους υπόλοιπους. Πιο πολύ μόδα πλέον παρά cult αξία, το στιλ τους ξαφνιάζει και στην Ανακύκλωση, μόνο στην αρχή.

Καθώς ο φανταστικός κόσμος μιας συγγραφέως ζωντανεύει, προλαβαίνουμε να δούμε μερικές από τις πιο τρομακτικές σκηνές (με ονειρικό στιλ κι έξοχο ήχο) που θα μπορούσαμε να περιμένουμε - πριν η διάρκεια της ταινίας κι η σεναριακή ανάγκη οδηγήσει την όλη εξόρμηση πρώτα στην υπερβολή και μετά στην αφασία. Κρίμα...

Γ.Δ.