Από την τελετουργική πένα του Αρθουρ Γκόλντεν, την γερά επικεντρωμένη στον αληθινό ρόλο της γκέισας ως ατόμου και συντρόφου στην ιαπωνική κουλτούρα, ο Ρομπ Μάρσαλ πήρε μονάχα τα επικομελοδραματικά προσχήματα και αγκιστρώθηκε στην ίντριγκα- ποταμό, για να φτιάξει ένα πλούσιο και θεαματικό μεν, αλλά αφόρητα κουραστικό φωτορομάντζο, που οριακά μόνο διαφέρει από τις τρικάσετες μίνι σειρές της δεκαετίας του 80. Και μια απορία: γιατί επιλέχθηκαν Κινέζες ηθοποιοί για να υποδυθούν ρόλους Γιαπωνέζων; Είναι καλύτερες δηλαδή από τις... ντόπιες;Ρ.Ε.