Σε όλες τις γωνιές του κόσμου, τα παιδιά αποτελούν τα αθώα θύματα του περιβάλλοντός τους, αλλά και τη μοναδική πηγή ελπίδας για το μέλλον.

Επτά ιστορίες παιδιών. Οι τόποι τους διαφορετικοί, οι συγκυρίες αλλιώτικες αλλά το αποτέλεσμα τόσο, μα τόσο ίδιο. Είτε είναι η φτώχια, ο πόλεμος, το αναμορφωτήριο ή το AIDS, τους μικρούς πρωταγωνιστές συνδέει μια ατέρμονη μοναξιά μέσα σ' έναν κόσμο όπου δεν επέλεξαν να ζήσουν και μια σιωπηρή κραυγή προς αναζήτηση ελπίδας. Στην σπονδυλωτή αυτή ταινία, που τελεί υπό την υποστήριξη της Unicef, αξίζει το κόπο ν ανακαλύψετε επτά μικρά διαμάντια καταξιωμένων σκηνοθετών. Μερικοί από αυτούς εκπλήσσουν με την πιο ευαίσθητη πλευρά τους, όπως η συγκινητική και λυρική προσέγγιση του Τζον Γου και η ονειρική εξιστόρηση του Ρίντλεϊ Σκοτ, που συν-σκηνοθετεί με την κόρη του Τζόρνταν, και δείχνει να επιστρέφει στο πιο χαμηλότονο αλλά γοητευτικότερο στιλ του σκηνοθετικού του ντεμπούτου, των Μονομάχων (1977). Αλλοι, έστω και στα λίγα λεπτά της- αφιλοκερδούς- δουλειάς τους, δείχνουν ν ανανεώνονται καλλιτεχνικά, σαν τον Κουστουρίτσα και τον Σπάικ Λι. Εν ολίγοις, η ταινία αποτελεί μια αξιόλογη ανθολογία δημιουργικής ευαισθητοποίησης.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΝΔΡΕΑΚΟΥ