Σχεδόν 70 χρόνια αφού ο Ορσον Γουέλς τρομοκράτησε τους Αμερικανούς μέσω ραδιοφώνου, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ επανέρχεται, εμπνευσμένος από το ίδιο μυθιστόρημα του Χ. Τζ. Γουέλς, με τους πολεμοχαρείς εξωγήινους να σπέρνουν για άλλη μια φορά τον όλεθρο και την καταστροφή. Στο επίκεντρο της ταινίας ο (αποτυχημένος ως σύζυγος και πατέρας) Τομ Κρουζ θα παλέψει για να επιβιώσει και να προστατεύσει τα δύο του παιδιά μέσα σε ομολογουμένως δύσκολες συνθήκες, όταν οι αλλόκοτες εξωγήινες μηχανές κάνουν σκόνη το Νιου Τζέρσεϊ και τους κατοίκους του. Σε μια από τις καλύτερες ταινίες του των τελευταίων ετών, ο Σπίλμπεργκ επιστρατεύει όλη του τη δεξιοτεχνία στη χρήση των ειδικών εφέ και στο χτίσιμο της αγωνίας. Πλάθει έτσι μερικές πραγματικά εφιαλτικές εικόνες καταστροφής, με τα τρίποδα σκάφη να είναι εξίσου απόκοσμα και ρεαλιστικά, πιστά στο πρωτότυπο, με αναφορές σε οικείους sci-fi κινηματογραφικούς σταθμούς και ταυτόχρονα σε άψογη συμφωνία με την τελευταία λέξη της -ψηφιακής- τεχνολογίας.
«Είναι τρομοκράτες;» αναρωτιέται ουρλιάζοντας η εξαιρετική Ντακότα Φάνινγκ μετά την πρώτη καταστροφική επίθεση των εξωγήινων, σε μια εμβόλιμη και καθόλου τυχαία αναφορά του Σπίλμπεργκ στην αμερικανική μανία αναζήτησης ευθυνών, που έρχονται σχεδόν πάντα από «έξω». Ωστόσο, παρά τις όποιες τέτοιες αναφορές, και τις δικές του δηλώσεις για το μετά 11ης Σεπτεμβρίου τοπίο (βλέπε δίπλα), θα ήταν άδικο να προσδώσει κανείς στον κατά Σπίλμπεργκ Πόλεμο χαρακτήρα διαφορετικό από αυτόν που πρωτίστως έχει: ένα εξαιρετικά επιβλητικό και τρομακτικό φιλμ υψηλών προδιαγραφών και αδρεναλίνης, το οποίο κάνει σκόνη τα συνήθη προϊόντα που καταλαμβάνουν τα multiplex, χωρίς να υποτιμά τον θεατή και την αισθητική του. Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.
Δυστυχώς, στο δεύτερο μέρος οι ρυθμοί χαλαρώνουν ελαφρά σε σύγκριση με την αδιάκοπη αγωνία του πρώτου μέρους, και το μέχρι τώρα στιβαρό κατασκεύασμα διαβρώνεται από ένα εύκολο και αναμενόμενο φινάλε οικογενειακής επανένωσης - μόνιμο βραχνά του Σπίλμπεργκ. Σίγουρα δεν απογοητεύει τόσο όσο στις άλλες sci-fi απόπειρές του (Α.Ι., Minority Report), που επίσης πάσχουν μετά το πρώτο μισό, αποτελεί ωστόσο απόδειξη των ορίων του σκηνοθέτη: όσο δύσκολο είναι για τον Σπίλμπεργκ να παραδώσει μια πραγματικά κακή ταινία, άλλο τόσο δύσκολο είναι να υπογράψει ένα αψεγάδιαστο δημιούργημα, σκοντάφτοντας θα έλεγε κανείς επίτηδες σε προβλήματα που εύκολα θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Οσο για τον επαγγελματισμό του Κρουζ, δεν αποτελεί έκπληξη.
if you like this...
...ανατρέξτε στο παλιό ΤΗΕ WAR OF ΤΗΕ WORLDS (1953, περιοχής 2, ODEON) του Μπάιρον Χάσκιν για μια πιο ρετρό εκδοχή του κλασικού βιβλίου.
... βρείτε τις διαφορές με το μιλιταριστικό ποπ κορν μεγαθήριο ΗΜΕΡΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (1996, περιοχής 2, ODEON) του Ρόναλντ Εμεριχ.
... ανακαλύψτε στο MARS ATTACKS! (1996, περιοχής 2, AUDIOVISUAL) πώς χάρη στη φαντασία του Τιμ Μπάρτον ακόμη και οι πιο μοχθηροί εξωγήινοι μπορούν να γίνουν διασκεδαστικοί.
... αναπολήστε την εποχή που ο Σπίλμπεργκ πίστευε ότι οι εξωγήινοι ήταν αθώοι και φιλικοί με τις ΣΤΕΝΕΣ ΕΠΑΦΕΣ ΤΡΙΤΟΥ ΤΥΠΟΥ (1977, περιοχής 2, VIDEOSONIC) και το Ε.Τ. Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ (1982, περιοχή 2, ODEON).
O ΣΠΙΛΜΠΕΡΓΚ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΞΩΓΗΙΝΟΥΣ
«Για πολύ καιρό ήμουν ο καλοπροαίρετος πρεσβευτής ανάμεσα στους εξωγήινους πολιτισμούς και τον δικό μας κι έκανα τα πάντα για να προετοιμάσω το έδαφος για μια ειρηνική πρώτη επαφή. Αυτό με έκανε να βαρεθώ. Μεγάλωσα με τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας του 50 και του 60, όπου ιπτάμενοι δίσκοι επιτίθενται στη Γη και οι άνθρωποι πρέπει να αντισταθούν στους εξωγήινους με κάθε τρόπο. Ετσι σκέφτηκα ότι, πριν αποσυρθώ, πρέπει να σκηνοθετήσω μια πραγματικά μοχθηρή εισβολή από το έξω διάστημα».
ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΙΣ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΣΤΙΣ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2001.
«Πιθανότατα όχι. Το μυθιστόρημα του Γουέλς έχει γίνει ταινία κάμποσες φορές και πάντα σε περιόδους διεθνούς κρίσης. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε μόλις ξεκινήσει όταν ο Ορσον Γουέλς τρομοκράτησε εκατομμύρια Αμερικανούς με τη θρυλική ραδιοφωνική του διασκευή, ενώ στα πρωτοσέλιδα κυριαρχούσαν οι αναφορές της εισβολής του Χίτλερ στην Πολωνία και την Ουγγαρία. Οταν η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά βγήκε στις αίθουσες το 1953, οι Αμερικανοί φοβόντουσαν μια πυρηνική επίθεση από τη Σοβιετική Ενωση. Και η δική μας εκδοχή έρχεται επίσης σε μια περίοδο κατά την οποία οι Αμερικανοί αισθάνονται πολύ ευάλωτοι. Μετά τις 11/9, Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ είναι ξανά μια αντανάκλαση του πόσο φοβισμένοι είμαστε. Η ταινία μετατρέπει τις αμερικανικές οικογένειες σε μετανάστες και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα».
