Μετά το Βιετνάμ (Ο Ησυχος Αμερικάνος) και τους Αβορίγινες (Rabbit Proof Fence), ο Αυστραλός Φίλιπ Νόις στρέφει την κάμερα του στην Νότια Αφρική του Απαρτχάιντ. Παραμένοντας στον επικίνδυνο χώρο του πολιτικού θρίλερ, ο Νόις εξιστορεί την αληθινή ιστορία ενός φιλήσυχου Αφρικανού που από υπόδειγμα οικογενειάρχη μετατρέπεται σταδιακά σε μαχόμενο τρομοκράτη ενάντια στο αυταρχικό καθεστώς των λευκών κυβερνούντων.

Το κύριο μέρος της πλοκής βασίζεται στην σχέση του επιθεωρητή- διώκτη (Τιμ Ρόμπινς) και του εκκολαπτόμενου (από τις ενέργειες του πρώτου) τρομοκράτη (Ντέρεκ Λουκ). Κατά τον Αυστραλό σκηνοθέτη, η δράση γεννά την αντίδραση και η τρομοκρατία αποτελεί προϊόν κάθε μορφής βίαιης καταπίεσης. Αυτή η θεματική, που βρίσκεται στο επίκεντρο του φιλμ, υποστηρίζεται από τις άψογες ερμηνείες των πρωταγωνιστών κι από ένα σενάριο που αποφεύγει τους πομπώδεις μελοδραματισμούς. Ωστόσο η ‘μαγκιά’ του σκηνοθέτη έγκειται στο γεγονός ότι ενώ παίρνει φανερά και δικαιολογημένα το μέρος του καταπιεσμένου, καταφέρνει να μην δαιμονοποιεί τον αντιπρόσωπο της άλλης πλευράς, παρουσιάζοντας τον σαν έναν άνθρωπο με αισθήματα, φυλακισμένο όμως στο καθεστώς που υπηρετεί.

Μακριά από τo καταπιεστικό περιβάλλον του Χόλιγουντ , ο Φίλιπ Νόις αποδεικνύει ότι είναι ικανός να χειρίζεται τα λεγόμενα ‘επικίνδυνα’ θέματα και παράλληλα να τα διαποτίζει και με έναν αλληγορικό τόνο. Το Catch Α Fire μπορεί να είναι λιγότερο συναρπαστικό από τον Ήσυχο Αμερικάνο και λιγότερο ‘ανθρώπινο’ από το Rabbit Proof Fence, αποτελεί ωστόσο ένα εξαιρετικό δείγμα του αφηγηματικού πολιτικού σινεμά που τόσο καλά υπηρετεί ο αναγεννημένος Αυστραλός τα τελευταία χρόνια.

ΝΩΝΤΑΣ ΜΕΡΜΙΓΚΗΣ