Stephanie Daley / 2006, περιοχής 2, widescreen (1.85:1), Αudiovisual
Βραβείο σεναρίου στο περσινό φεστιβάλ του Σάντανς και βραβείο ερμηνείας (Αμπερ Τάμπλιν) στο περασμένο φεστιβάλ του Λοκάρνο για μια ενθαρρυντική indie άφιξη, που είδαμε πρώτα στις τελευταίες «Νύχτες Πρεμιέρας».
Στο μεγαλύτερο μέρος του, το δράμα της Χίλαρι Μπρούερ σε πείθει να το εμπιστευτείς ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα που προέκυψαν από το (κουρασμένο) αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά εδώ και καιρό. Επειτα, μια ατυχής μελοδραματική τροπή που διαλέγει το φιλμ να πάρει προς το τέλος, σε αφήνει λίγο μουδιασμένο. Είναι αρκετή μια ατυχής σεναριακή επιλογή, ωστόσο, για να σε αποθαρρύνει από ένα αξιόλογο και καλοδουλεμένο σύνολο; Τελικά όχι. Ισως επειδή η σεναριογράφος και σκηνοθέτις του «Stephanie Daley» αποδεικνύει ότι δεν υπηρετεί καθόλου τυχαία τις δυο κινηματογραφικές της ιδιότητες. Η ιστορία της μπορεί εκ πρώτης όψεως να θυμίζει εκείνες τις καθωσπρέπει τηλεταινίες του συρμού, που προσπαθούν συνήθως να χωρέσουν φλέγοντα κοινωνικά ζητήματα στις διαστάσεις μιας συμβατικής δραματουργίας. Ωστόσο τίποτε τέτοιο δεν συμβαίνει, ευτυχώς, εδώ.
Η Μπρούερ φέρνει σε αντιπαράθεση δυο διαφορετικών ιδιοσυγκρασιών, ηλικιών και ρόλων γυναίκες. Η μία είναι μια σαραντάρα ψυχολόγος που ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο ένα παιδί. Η άλλη είναι μια 16χρονη κοπέλα, η οποία έχει συλληφθεί από την αστυνομία και κατηγορείται ότι σκότωσε το βρέφος μιας αθέλητης εγκυμοσύνης. Η πρώτη θα επιχειρήσει να εκμαιεύσει την αλήθεια από τη δεύτερη. Η δεύτερη θα εμμείνει στην αθωότητά της. Η πρώτη γυναίκα περνά ερμηνευτικά μέσα από τη θαυμάσια εσωτερικότητα της Τίλντα Σουίντον. Η δεύτερη βρίσκει ιδανικό καταφύγιο στα πιο εξωστρεφή χαρακτηριστικά της Αμπερ Τάμπλιν. Η σκηνοθέτης παρακολουθεί τις δυο αυτές θηλυκές υπάρξεις, έτσι όπως διασταυρώνονουν αναπάντεχα πορείες. Κεντά επάνω στην αλληλεπίδραση των δυο χαρακτήρων, βοηθούμενη από την καλογραμμένη διαλογική τους αντιπαράθεση. Η ταινία της φανερώνει γνώση πάνω στον γυναικείο ψυχισμό, εγκράτεια εκεί που χρειάζεται και μια ωριμότητα η οποία δεν της επιτρέπει να ενδώσει σε συναισθηματικές επιπολαιότητες. Εκτός από μία παρασπονδία στο τέλος.
dvd extras
Απλή έκδοση, αξίζει όμως προσοχής σε κάθε περίπτωση.
ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ
