Η πτώση από το όνειρο (εδώ του Ικάρου μάλλον παρά του αμερικανικού καπιταλισμού, όπως στις Συμμορίες Της Νέας Υόρκης) επανέρχεται ως προβληματική σε μία από τις ρευστότερες αφηγηματικά, αρτιότερες τεχνικά αλλά και ελλιπέστερες σαν πορτραίτο ταινίες του Σκορσέζε. Ελλιπέστερες, όχι επειδή η βιογραφία του υποχόνδριου μεγιστάνα και πρωτοπόρου αεροναυπηγού Χάουαρντ Χιουζ είναι εξαρχής επιλεκτική (1930-47, τα χρόνια της ακμής του), αλλά γιατί αποτυγχάνει, μέσα από το προσδιορισμένο της πλαίσιο, να φωτίσει επαρκώς την σκοτεινή πλευρά του- αυτήν, δηλαδή που αποτέλεσε την πραγματικά κινητήρια δύναμη της αντιφατικής ζωής του.

P.E.