To πένθος ταιριάζει στους Σον Πεν και Νικόλ Κίντμαν που μόνιμα κοιτάζονται με μισό μάτι. Και η λανθάνουσα ερωτική σχέση, που βαθμιαία καταπολεμά την εσωστρέφεια και τις ενοχές τους, πείθει μονάχα όμως, όταν εκλαμβάνεται ξεχωριστά από την κλιμακούμενα παραλογιζόμενη αστυνομικο-πολιτική ίντριγκα. Αλλωστε, έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε αμερικανικά συνωμοσιολογικά θρίλερ που θέλουν την «απειλή» να προέρχεται από άλλες χώρες και όχι από τους ίδιους τους παρακρατικούς μηχανισμούς, όπως συνέβαινε στο πολιτικό σινεμά του 70.

Ρ.Ε.