H κωμωδία της χρονιάς για τη στήλη. Μια ταινία που θα μπορούσε να είναι γεμάτη χοντροκομμένα αστεία και πρόστυχα υπονοούμενα κατέληξε να μας κάνει να κλαίμε από τα γέλια και, όσο παράξενο κι αν ακούγεται, ένας από τους λόγους αυτής της επιτυχίας (ίσως, δεδομένου του χαμηλού προϋπολογισμού, να μιλάμε για το πιο κερδοφόρο φιλμ του 2005 στην Αμερική) είναι η απίστευτα εύστοχη χρήση ήδη γνωστών τραγουδιών σε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές...

Ως εκ τούτου, τούτο το σάουντρακ χρησιμεύει πριν από κάθε τι άλλο ως ένα σουβενίρ, που θυμίζει με κάθε τραγούδι την αντίστοιχη σκηνή και ξαναφέρνει το χαμόγελο στα χείλη. Τα περισσότερα από τα περιεχόμενα κομμάτια είναι εξαιρετικά στο είδος τους, αλλά είναι αλήθεια ότι μιλάμε για μία σχεδόν διαστροφική (ουπς) ποικιλία: ποιος μπορεί, ας πούμε, να ακούσει δίπλα- δίπλα το FM ροκ των Asia με τη σόουλ των Τσάκα Καν και Σμόκι Ρόμπινσον; Κολλάει το διονυσιακό φανκ του Τζέιμς Μπράουν με τις ξενέρωτες r&b διασκευές του Μάικλ ΜακΝτόναλντ; Τι σχέση έχει η 80s ποπ των Flock Of Seagulls με τις m.o.r. μπαλάντες των Dr. Hook; Οι Apollo 100, o Τζόι Σκάρμπερι, ο Κόρι Χαρτ και οι Survivor θυμίζουν επιτυχίες που θα ορκιζόμασταν ότι δε θα ξανακούγαμε ποτέ στη ζωή μας- πόσο μάλλον σε μία ταινία εν έτει 2005!!!

Το απόσπασμα από το σκορ του Λάιλ Γουόρκμαν είναι συμπαθέστατο, η διασκευή του «Αquarius» από το καστ της ταινίας ξεκαρδιστική, ενώ η karaoke διασκευή του «Ζορμπά» από τον πρωταγωνιστή Στιβ Καρέλ, που κόπηκε στο τελικό μοντάζ, μας κάνει από τώρα να ανυπομονούμε για τις deleted scenes, όταν η ταινία κυκλοφορήσει σε DVD.

Υπεράνω βαθμολογικής αξιολόγησης...