ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ
[email protected]
«Θα με κεράσετε ένα τσιγάρο;». Με τρεμάμενα χέρια, της το προσφέρουμε και το ανάβουμε. Και παρακολουθούμε την απόλαυση της πρώτης τζούρας στο άψογο πρόσωπο της Σαρλίζ Θέρον - κλειστά τα μάτια, ψηλά το πηγούνι, κι ένας ανεπαίσθητος στεναγμός ανακούφισης. Η 32χρονη καλλονή ζει ηδονιστικά τη στιγμή. Αυτή άλλωστε είναι και η προτεραιότητά της, μια γεμάτη, υγιής, κανονική ζωή, όπως θα μας διαβεβαιώσει στη συνέχεια. Χωρίς πιέσεις και επιταγές. Εξ ου και η περιβολή της τούτη τη ζεστή μέρα της συνέντευξης - ένα λεπτό γαλάζιο φορεματάκι στο γαζελένιο κορμί, σαγιονάρα στο πόδι, πρόσωπο καθαρό από κάθε είδους μπογιά (δεν τη χρειάζεται).
Εξ ου και οι κόντρα φιγούρα κινηματογραφικές της εμφανίσεις τα τελευταία χρόνια, από το οσκαρικό «Μonster» μέχρι το προσεχές «Στην κοιλάδα του Ιλά», όπου υποδύεται μια «κουμπωμένη», μάλλον ασουλούπωτη, καθόλου σέξι αστυνομικό - ανδρογυναίκα στα ίχνη ενός αινιγματικά εξαφανισμένου στρατιώτη.
Το «Στην κοιλάδα του Ιλά» πραγματεύεται τον πόλεμο στο Ιράκ και τις παρενέργειές του. Η δική σας θέση απέναντι σ' αυτόν τον πόλεμο ποια είναι;
Σ.Θ.: Σαφώς αρνητική, αλλά νομίζω ότι δεν είναι αυτό το θέμα. Υπέρ ή κατά του πολέμου. Το ότι είμαστε σε πόλεμο είναι γεγονός, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Το θέμα είναι, εφόσον είμαστε, τι κάνουμε γι αυτό. Πώς αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας για τις συνέπειες...
Αρα είναι μια ιστορία που αντανακλά και τις δικές σας θέσεις...
Οι επιλογές μου είναι συνήθως ένας συνδυασμός δύο παραγόντων. Αφενός ο σκηνοθέτης. Η προοπτική να δουλέψω με τον Πολ Χάγκις, με τον οποίο συζητούσαμε να συνεργαστούμε επί 1,5 χρόνο από τη στιγμή που μου πρωτοανέφερε το σχέδιο. Αφετέρου η ίδια η ιστορία, αρχικά η αληθινή, στην οποία αντέδρασα άμεσα και μετά το σενάριο, όπου «κόλλησα» μόλις το διάβασα. Ηθελα λοιπόν να μου δοθεί η ευκαιρία να αφηγηθώ την ιστορία μαζί του.
Και ο τρόπος του Χάγκις; Τι σας άρεσε τελικά στην προσέγγισή του;
Ο έξυπνος τρόπος να μεταδώσεις κάτι δυνατό χωρίς να γίνεσαι ηθικολόγος. Βλέπετε, όλοι συζητούν πλέον για τον πόλεμο σαν να πρόκειται για μια ξεχωριστή οντότητα. Κάτι ξένο, για το οποίο μιλάμε απέξω και εκ του ασφαλούς. Εχουμε παντελώς χάσει την ανθρώπινη διάστασή του, την ανθρώπινη επαφή. Βάζεις ειδήσεις και βλέπεις πολιτικούς με ακριβά κουστούμια σε κλιματιζόμενες αίθουσες να σου λένε τι συμβαίνει στο Ιράκ. Ποτέ στ αλήθεια δεν μαθαίνεις τίποτα από δαύτους.
Ποτέ δεν βλέπεις στρατιώτες ή θύματα να μιλάνε γι αυτό. Μπροστά σε μια ταινία που εξετάζει αν ο πόλεμος είναι σωστό ή λάθος, οι απόψεις θα είναι πάντα μοιρασμένες, οι αντιδράσεις διαφορετικές. Αλλά τούτη εδώ η ιστορία είναι αναμφισβήτητη.
Δεν είναι ζήτημα θέσης πια, είναι γεγονός. Είμαστε ήδη εκεί, στον πόλεμο.
Γιατί να συνεχίζουμε να συζητάμε αν θα πρεπε ή όχι. Σημασία έχει τι κάνουμε τώρα.
Πιστεύετε ότι είναι καλή εποχή να δούμε μια τέτοια ταινία;
Πιστεύω πως το φιλμ θα έπρεπε να είχε γίνει τέσσερα χρόνια πριν. Ο Πολ το προσπάθησε τότε, αλλά δεν έβρισκε χρηματοδότες. Ισως, αν είχε γυριστεί τότε, να είχαμε λιγότερες τραγωδίες με στρατιώτες με μετα-τραυματικό σοκ από τον πόλεμο. Ισως η αμερικανική κυβέρνηση να ένιωθε περισσότερο πιεσμένη σε σχέση με τον χειρισμό τους.
Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο της αφοσιωμένης αστυνομικού που παθιάζεται με την υπόθεση του εξαφανισμένου στρατιώτη;
Εκανα την έρευνά μου. Ως ηθοποιός, φροντίζεις να έχεις τη μέγιστη δυνατή πληροφορία για τον κόσμο που μπαίνεις - κι αυτό είναι κατά κάποιον τρόπο και πρόβα για μένα. Το έψαξα λοιπόν όσο μπορούσα, για να καταλάβω καλύτερα την ιστορία που υπηρετώ.
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να επιλέγετε ταινίες με πολιτικό μπαγκράουντ. «Μonster», «Νorth country» και τώρα το «Ιλά». Κάνατε, πρόσφατα και μια ταινία με σκηνοθέτη τον σύντροφό σας, τον Στιούαρτ Τάουνσεντ, επίσης πολιτικού περιεχομένου. Είναι συμπτωματικό;
Νομίζω ότι κάθε ταινία είναι πολιτική, τη στιγμή που η ζωή η ίδια είναι πολιτική.
Και τι είναι πολιτική για σας;
Οι κανόνες παιχνιδιού που σου δίνονται από τη στιγμή που γεννιέσαι. Και κάθε ανθρώπινη ιστορία δεν μπορεί παρά να είναι τοποθετημένη σ' αυτούς τους κανόνες, άρα να ορίζεται πολιτικά από τις συνθήκες της.
Ομως, θα επαναλάβω, είμαι ηθοποιός. Αν είχα πολιτική ατζέντα και επέλεγα ταινίες με βάση αυτήν, τότε θα πρεπε να είμαι όχι ηθοποιός, αλλά πολιτικός. Κι αυτό δεν θα το θελα.
Θέλατε ανέκαθεν να γίνετε ηθοποιός;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Μάλλον ήρθε μόνο του. Δεν μεγάλωσα μ αυτή την κλίση, ούτε είχα ποτέ το ψώνιο. Στη Νότια Αφρική, όπου γεννήθηκα και πέρασα τη μισή μου ζωή, δεν είχαμε τον πολιτισμό για κάτι τέτοιο. Ούτε περιοδικά, ούτε πληροφόρηση για ηθοποιούς και τα συναφή.
Δεν είχα ακουστά για κανέναν συνάδελφο, δεν ήξερα καν ονόματα, μέχρι που πήγα στο Χόλιγουντ. Ξεκίνησα μπαλέτο 4 χρόνων και μέχρι τα 19 νόμιζα ότι μόνο αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου.
Ωσπου ανακάλυψα ότι αυτό που μ αρέσει στον χορό είναι η αφήγηση που υπηρετείς μέσα από κινήσεις και εκφράσεις. Κι έτσι βρήκα έναν άλλο τρόπο να αφηγούμαι ιστορίες...
Τα τελευταία χρόνια, και ιδίως μετά τη μεταμόρφωσή σας στο «Μonster», σας βλέπουμε όλο και πιο «απεριποίητη» στη μεγάλη οθόνη, καθόλου αστραφτερή όπως θα ταίριαζε στο φιζίκ σας...
Πείτε μου μια καλή ταινία με γκλάμορους γυναικείο ρόλο τα τελευταία χρόνια!
Δεν θα βρείτε. Το μόνο που θέλω είναι να συμμετάσχω σε μια καλή ταινία. Αν καθόμουν να περιμένω γκλάμορους ρόλους, πιθανότατα θα ήμουν τώρα άνεργη!
Η ΤΑΙΝΙΑ
Οι μιλιταριστικοί μηχανισμοί
Βασισμένο σε αληθινά συμβάντα, το δραματικό θρίλερ «Στην κοιλάδα του Ιλά», που θα προβάλλεται στις αίθουσες από την ερχόμενη Πέμπτη, αφηγείται τις επίπονες προσπάθειες ενός βετεράνου του αμερικανικού στρατού να ξεσκεπάσει τα ίχνη του στρατιώτη γιου του, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κοντά στη μονάδα του στο Φορντ Ραντ μόλις λίγες μέρες μετά την επιστροφή του από τον πόλεμο στο Ιράκ. Αναπάντεχη σύμμαχός του σ' αυτή την έρευνα, που βαθμιαία θα φέρει στην επιφάνεια σκοτεινά μυστικά των μιλιταριστικών μηχανισμών, θα είναι μια αφοσιωμένη αστυνόμος και ανύπαντρη μητέρα. Οι Τόμι Λι Τζόουνς και Σαρλίζ Θέρον κρατούν τους αντίστοιχους ρόλους στο φιλμ, που αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθετική δουλειά του έμπειρου σεναριογράφου Πολ Χάγκις («Μillion dollar baby»), δύο χρόνια μετά το τιμημένο με Οσκαρ «Crash». Το βασικό καστ συμπληρώνουν η Σούζαν Σάραντον, στον ρόλο της μητέρας του αγνοούμενου στρατιώτη και οι Τζος Μπρόλιν, Τζέιμς Φράνκο και Τζέισον Πάτρικ.
Από τη Νότια Αφρική στο Χόλιγουντ. Γεννημένη και μεγαλωμένη σε μια φάρμα έξω από την πόλη Μπενόνι της Νοτίου Αφρικής, η Σαρλίζ Θέρον κέρδισε στα 16 της έναν τοπικό διαγωνισμό ομορφιάς και ξεκίνησε να δουλεύει ως μοντέλο το 1991 αρχικά στην Ευρώπη και στη συνέχεια στη Νέα Υόρκη, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά και με το παιδικό της πάθος, το μπαλέτο. Το 1994, με την παρότρυνση της μητέρας της, εγκαταστάθηκε στο Λος Αντζελες αναζητώντας την τύχη της ως ηθοποιός και δύο χρόνια μετά εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη με ρόλους στις ταινίες «Δύο μέρες προθεσμία» και «Τhat thing you do», πριν γίνει ευρύτερα γνωστή με το θρίλερ «Ο δικηγόρος του διαβόλου». Τα «Θέα στον ωκεανό», «Γλυκός Νοέμβρης», «Ληστεία αλά ιταλικά», «Μonster» είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές επιτυχίες της 32χρονης ηθοποιού, που είναι μόνιμα εγκατεστημένη στο Χόλιγουντ με τον εδώ και 7 χρόνια σύντροφό του, Βρετανό ηθοποιό Στιούαρτ Τάουνσεντ.
ΓΙΑ ΤΟ ΟΣΚΑΡ
Νιώθω τυχερή, αλλά θέλω να είμαι κυρία της ζωής μου
Πώς είναι τα πράγματα από τότε που κερδίσατε το Οσκαρ για το «Μonster»; Περισσότερη πίεση ίσως; Να σταθείτε αντάξια ενός πήχη;
Οχι. Κοιτάξτε, η ζωή είναι ενδιαφέρουσα. Ενα ταξίδι που ξεκινάς χωρίς να ξέρεις τι θα συμβεί. Και κάτι απίστευτο συνέβη πριν από 4 χρόνια. Ηταν φοβερή τιμή, εξαιρετική εμπειρία, νιώθω τυχερή που την έζησα. Αλλά νιώθω ότι πρέπει να είμαι κυρία της δικής μου ζωής, των δικών μου επιλογών. Να μπορώ να κοιμάμαι το βράδυ ξέροντας ότι κάνω πράγματα που είναι σημαντικά για μένα κι όχι με βάση τι περιμένουν κάποιοι από μένα. Η μόνη πίεση στην οποία θέλω να υποβάλω τον εαυτό μου είναι το να προσπαθώ να είμαι παρούσα στη ζωή μου.
Και τι έχει προτεραιότητα για σας στη ζωή σας;
Να την έχω γεμάτη, πλήρη. Να ξέρω στο κρεβάτι του θανάτου ότι την έζησα. Οτι ήμουν εκεί. Λατρεύω τη δουλειά μου, προσπαθώ να την κάνω όσο καλύτερα μπορώ, αλλά είναι δευτερεύουσα. Προτεραιότητά μου είναι να είμαι ένας σωστός, κανονικός, υγιής, παραγωγικός άνθρωπος, να πίνω καμιά μπίρα πού και πού, να γελάω με κανένα καλαμπούρι και να πέφτω ήσυχη για ύπνο...
Δουλειά μου είναι να υποδύομαι
Βρήκατε ομοιότητες με τον χαρακτήρα, κάτι που να σας έκανε να το δείτε πιο προσωπικά;
Δεν σκέφτομαι τους χαρακτήρες έτσι. Δουλειά μου είναι να υποδύομαι. Διαβάζω το σενάριο, κάνω μια μελέτη και προσπαθώ να παίξω τον χαρακτήρα. Θα έλεγα, αν υπάρχει μια ομοιότητα, είναι ο τρόπος που αφυπνίζεται η αστυνομικός γι αυτό που συμβαίνει, που ανακαλύπτει τη γενική εικόνα μέσα από την επαφή της με μια προσωπική τραγωδία.
