2004, περιοχής 2, Full Screen, Velocity

Αμερικανίδα φωτογράφος καταφτάνει στην Ινδία για να απαθανατίσει φτωχές πόρνες, οι οποίες εξαφανίζεται μυστηριωδώς κάθε φορά που εκείνη πατάει το (λευκό) πόδι της στη γειτονιά τους.

Το μόνο που βλέπει γύρω της είναι παιδιά. Και το μόνο που μπορεί να τους μάθει είναι να τραβάνε φωτογραφίες. Τέσσερα χρόνια και πολλά ταξίδια αργότερα, τα παιδιά την περιτριγυρίζουν ακόμα: Η μεσσιανική της παρουσία έχει αλλάξει τη ζωή τους για πάντα, όχι όμως πριν της χαρίσει ένα εισιτήριο για τα Οσκαρ. Τα αμφιλεγόμενα σημεία είναι πολλά: τα παιδιά (=εύκολες συγκινήσεις), η Ινδία (=κάθε γωνία και μια φωτογραφία αντάξια του βραβείου Πούλιτζερ), η εμφανής συμμετοχή της σκηνοθέτιδας (=on-screen ευεργέτις), η φωτογραφία (=λίγο φιλμ 35μμ και όλα φαίνονται ομορφότερα), η εμπορευματοποίηση του προϊόντος (=οι φωτογραφίες των παιδιών έγιναν ημερολόγιο για τη Διεθνή Αμνηστία) κ.λπ. Είτε το χρησιμοποιήσετε ως παράδειγμα προς μίμηση είτε προς αποφυγή, αξίζει τον κόπο.

Υ.Γ. Παρεμπιπτόντως ο συν-σκηνοθέτης, συν-σεναριογράφος και οπερατέρ του ντοκιμαντέρ, που επέλεξε να μην εμφανιστεί μπροστά από την κάμερα, παραμένει σχετικά άγνωστος. Σύμπτωση;

DVD EXTRAS
Μερικές κομμένες σκηνές και άλλα χρήσιμα για εμβάθυνση σε έναν «άγνωστο» κόσμο.

Δέσποινα Παυλάκη