Από το σκοτσέζικο «Τrainspotting» στο χολιγουντιανό «Μουλέν Ρουζ», από το μουντό «Ο νεαρός Αδάμ» στο υπερδιάστημα του «Star Wars», από τον ρόλο του παραγωγού σε μικρά βρετανικά φιλμ, όπως το πρόσφατο «Σκηνές σεξουαλικής φύσης», σ' εκείνον του... ανθρωποκτόνου στη νέα ταινία του Γούντι Αλεν, «Το όνειρο της Κασσάνδρας».
Πέρα και δώθε, μεταξύ ειδών και ηπείρων, εδώ και πάνω από μια 10ετία, ο 36χρονος Γιούαν Μακ Γκρέγκορ δεν έχει, παρ όλα αυτά, ακόμα... ζαλιστεί. Καταφέρνει και κρατά τις ισορροπίες ανάμεσα στο φανταχτερό Χόλιγουντ και το φτωχό βρετανικό σινεμά, όπως ελάχιστοι συνάδελφοί του από τη Γηραιά Αλβιόνα τις κρατούν σήμερα. Ας δούμε τι μας είπε ο Σκοτσέζος σταρ για την όλη εμπειρία από τη συνεργασία του με τον Αλεν, αλλά και για τη σχέση του με τη βρετανική κινηματογραφία.
Κάθε κωμωδία του Γούντι Αλεν έχει μια τραγική όψη, όπως και κάθε τραγωδία του μια κωμική. Σας μπέρδεψε καθόλου αυτό το διφορούμενο όταν ερμηνεύατε τον ρόλο τού κατ ανάγκη δολοφόνου;
Οχι. Πρόκειται για τραγωδία. Και μάλιστα με την αρχαιοελληνική έννοια, αφού πρόκειται για δύο αδέλφια, καλά παιδιά και από οικογένεια, που από τις συνθήκες και την αδυναμία τους να τις αντιμετωπίσουν καταλήγουν να εμπλακούν σε κάτι τρομερό. Οχι ότι δεν υπάρχουν στιγμές που σε κάνουν να γελάς, όπως εκείνη που ένα από τα αδέλφια σκέφτεται να διαπράξει το έγκλημα μ ένα... σφυρί. Ομως πρόκειται τελικά για μια τραγική ιστορία. Για τον ηθοποιό, νομίζω πως δεν είναι δουλειά του να ανατρέψει την κωμική ή την τραγική στιγμή, από μόνος του. Τουλάχιστον εγώ δεν το κάνω. Προσπάθησα να υποδυθώ τον Ιαν, τον χαρακτήρα μου, στιγμή με τη στιγμή, όσο πιο ειλικρινά μπορούσα.
Εχετε βρεθεί ποτέ σ' αυτή τη θέση; Οχι να εγκληματήσετε, φυσικά, αλλά να πληγώσετε κάποιον;
Δεν νομίζω. Δεν το χω κάνει, ούτε θα το έκανα, γιατί πιστεύω πως δεν αξίζει ποτέ τον κόπο. Συχνά ακούμε τη δικαιολογία «δεν είχα άλλη επιλογή». Εγώ νομίζω πως πάντα υπάρχει επιλογή, όπως και πάντα υπάρχει τίμημα.
Ως σκηνοθέτης ηθοποιών, ο Αλεν ήταν ανέκαθεν περιζήτητος στον κύκλο των συναδέλφων σας. Εσείς πώς νιώθατε εν όψει της συνεργασίας σας;
Είχα πάντα την ελπίδα. Η γυναίκα μου είναι φανατική λάτρης του και χάρη σ' αυτήν είδα σχεδόν όλες τις ταινίες του, συμπλήρωσα τα κενά. Και όποτε ανακάλυπτα ένα νέο φιλμ, όλο και περισσότερο ήθελα να δουλέψω μαζί του. Δεν λέω, είναι τύχη να δουλεύεις με πρωτοεμφανιζόμενους σκηνοθέτες, γιατί το πάθος και η όρεξή τους κάνουν την ατμόσφαιρα στο πλατό συναρπαστική. Ομως είχα ήδη κάνει τρεις απανωτές ταινίες νεόκοπων σκηνοθετών και λαχταρούσα να συνεργαστώ με κάποιον βετεράνο, παλιό μετρ. Στάθηκα τυχερός με το παραπάνω, μια και ο Γούντι με 35 ταινίες στο ενεργητικό του, είναι όχι ένας, αλλά πολλοί βετεράνοι μαζί.
Και η πρώτη σας συνάντηση, ύστερα από όλη αυτή την αναμονή;
Αγχος και τρόμος! Επειδή υπήρχε όλη αυτή η περιρρέουσα μυθολογία για το πρόσωπό του. Δεν σου μιλάει ποτέ, μου λέγανε, δεν σε αποκαλεί με τ όνομά σου, δεν σου δίνει οδηγίες. Τίποτα απ αυτά. Μύθος, πράγματι. Το αντίθετο, μάλιστα. Είναι μεν συνεσταλμένος, όχι από τους τύπους που τριγυρίζουν στα πλατό εκτοξεύοντας καλαμπούρια. Ομως συναρπαστικός στην κουβέντα, γενναιόδωρος και καίριος και στη δουλειά του συγκεκριμένος και προκλητικός.
Προκλητικός όταν λέτε;
Σχεδόν όλες τις σκηνές στις ταινίες του τις γυρίζει μία κι έξω. Πολύ γρήγορα. Ακόμα και τα μεγάλα μονοπλάνα. Σκέφτεται κάτι, το προσθέτει στον διάλογο, πάει μέσα να ενημερώσει τους σκρίπτερ, έρχεται το λέει σε μας, λίγη κουβέντα εν είδει πρόβας και μετά τσακ μπαμ, γύρισμα με μία μόνο λήψη. Αν τύχει και κάνεις λάθος, απειλεί μεταξύ σοβαρού και αστείου πως θα το κρατήσει στο πλάνο. Οσο μένεις στο χαρακτήρα, δεν μπορεί να κάνεις λάθος, σου λέει. Ολο αυτό, ξέρετε, είναι φοβερά χρήσιμη εμπειρία για έναν ηθοποιό. Γιατί πρέπει να το πετύχεις στη στιγμή, δεν υπάρχουν περιθώρια για επανάληψη. Καταλαβαίνετε πως ήταν μετά δύσκολο για μένα να επιστρέψω σε μια «κανονική» ταινία, όπου θες 7 ώρες να γυρίσεις ένα και μόνο πλάνο.
Το επόμενο «γύρισμα» ποιο θα είναι;
Είχα χάσει επαφή με τη δουλειά όλο το καλοκαίρι, όπου επί τρεις μήνες γύριζα την Αφρική με μοτοσικλέτα, με τον αγαπημένο φίλο Τσάρλι Μπούρμαν (γιος του σκηνοθέτη Τζον Μπούρμαν). Επιστρέφοντας διάβασα πολλά σενάρια. Αλλά αυτά που βρίσκω εγώ ενδιαφέροντα, και ως ηθοποιός αλλά και ως παραγωγός τελευταία, είναι και τα πιο ριψοκίνδυνα. Ψάχνουμε τώρα για χρηματοδότες, αλλά είναι δύσκολο. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στα τολμηρά σχέδια, γιατί κανείς δεν ξέρει αν ο κόσμος θα μπει στην αίθουσα να τα δει.
Εσείς, εύκολα παίρνετε ρίσκα;
Μ αρέσει η περιπέτεια και ο τζόγος με το άγνωστο. Παίρνω ρίσκα, κυρίως στη δουλειά μου. Νομίζω πως τόλμη χρειάζεται και το βρετανικό σινεμά, το οποίο ποτέ δεν εγκατέλειψα, αλλά εδώ και χρόνια είναι στα κάτω του. Φταίει η χρηματοδότηση, φταίει όμως και η έλλειψη τόλμης - αυτής που έδωσε προ 10ετίας το πράσινο φως στο «Τrainspotting», μια σάτιρα του κόσμου των ναρκωτικών, η οποία τελικά έμελλε να γίνει μεγάλη επιτυχία.
ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ
Το «Ονειρο της Κασσάνδρας», που θα προβάλλεται στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες από την προσεχή Πέμπτη, είναι η τρίτη ταινία που γύρισε ο 72χρονος Γούντι Αλεν στο Λονδίνο μετά το «Μatch Ρoint» και το «Scoop». Πρόκειται για ένα δραματικό θρίλερ κοντά στο πνεύμα του «Μatch point», με ήρωες δύο αδέλφια, ο ένας καταχρεωμένος από τζόγο και ο άλλος επίδοξος μεγαλομεσίτης, οι οποίοι πείθονται από τον πλούσιο θείο τους να δολοφονήσουν τον πρώην συνέταιρο του τελευταίου με αντάλλαγμα οικονομική βοήθεια.
Τους ρόλους των αδελφών υποδύονται οι Γιούαν Μακ Γκρέγκορ και Κόλιν Φάρελ ενώ το βασικό καστ πλαισιώνουν οι Τομ Γουίλκινσον, Χέιλι Ατγουελ και Σάλι Χόκινς.
ΡΟΜΠΥ ΕΣΚΙΕΛ
[email protected]
