Γίνεται να περάσεις τις πύλες του μεταφυσικού φιλμ με όχημα τη λογική του ντοκιμαντέρ; Κι όμως, αυτό ακριβώς έκανε ο Κόρε-Εντα Χιροκάζου (τον οποίο το ελληνικό κοινό πιθανότατα γνωρίζει μέσα από το «Κανείς Δεν Ξέρει» που είχε διαγωνιστεί στο Φεστιβάλ των Κανών διεκδικώντας τον Χρυσό Φοίνικα, ή από τη ρετροσπεκτίβα που του είχε αφιερώσει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης πριν τρία χρόνια. Aφού εξάσκησε την περιέργεια και τις σόλες των παπουτσιών του ρωτώντας ντουζίνες περαστικών σχετικά με την εικόνα που θα ήθελαν να κουβαλούν ως κειμήλιο μετά θάνατον, στάθμευσε τη μυθοπλασία του σε ένα είδος διοδίων ανάμεσα στο «εδώ» και το «πουθενά». Εκεί όπου οι νεκροί μετατρέπουν την πιο ακριβή τους ανάμνηση σε ταινία, τη μοναδική συντροφιά που θα έχουν όταν η μνήμη τους διαγραφεί. Πανέξυπνη προσπάθεια ενός σκηνοθέτη να ορίσει ταυτόχρονα την τέχνη του και την έννοια του σταματημένου χρόνου, που εάν δεν στοίβαζε ανεπιθύμητες υπο-πλοκές εν είδει θεματικού πάρκου, θα έμοιαζε με κάτι σαν τις «Αγριες Φράουλες» της αντίπερα όχθης.

dvd extras
Ούτε ελληνικοί υπότιτλοι ούτε και άλλο πρόσθετο υλικό.

Κωνσταντίνος Σαμαράς