Ενα δεκατριάχρονο ζιζάνιο αλωνίζει το Παρίσι χαρτογραφώντας την πόλη μέσα από τα μάτια του Τριφό. Ο Αντουάν Ντουανέλ δεν είναι παρά το alter ego του σκηνοθέτη, παραμελημένος γιος αδιάφορων γονιών σε μια πόλη όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα. Η διάσημη τελευταία σκηνή της ταινίας, όπου το ζιζάνιο, σκαστό απ το αναμορφωτήριο, αντικρίζει για πρώτη φορά τη θάλασσα, ολοκληρώνεται με ένα βαθύ βλέμμα του στην κάμερα που ξορκίζει το παρελθόν και ατενίζει άφοβα το μέλλον. Δ.Π.