Δεν υπάρχει ούτε μία σκηνή στην ιστορία του Κάντζι Γουατανάμπε που να μην κουβαλάει τη σοφία μιας ζωής χαμένης στην ρουτίνα. Ετοιμοθάνατος ο ήρωας της πιο προσωπικής ταινίας του Κουροσάβα, ζει τις τελευταίες μέρες του αναζητώντας να αφήσει πίσω του ένα σημάδι ότι κάποτε υπήρξε. Γύρω από τη μοναξιά του ο σκηνοθέτης οικοδομεί το πορτρέτο μιας πόλης σε γραφειοκρατική και συναισθηματική ακαμψία, μεταμορφώνοντας τον σε ένα σύμβολο απελευθέρωσης από όσα θα κρατούν για πάντα τους ανθρώπους κολλημένους στη γη. Μ.Κ.