Λυπάσαι τον Τζορτζ Φέντον που (λογικά) θα αναγκάστηκε να δει πρώτα την ταινία προτού παραδώσει τις παρτιτούρες του, αν και είναι σίγουρο ότι ακόμα κι αν του είχαν δείξει απλώς τη βασική διαφημιστική αφίσα, πάλι την ίδια μουσική θα έγραφε: τυπικά χαριτωμένη, σωστά μετρημένη, προβλεπόμενα αδιάφορη, βαριεστημένα «τροπική». Τα ρέγκε και χιπ χοπ τραγουδάκια στο τέλος περνούν απαρατήρητα.

Σ.Λ.