Ήμουν με ένα παιδί 7 μήνες. Στην αρχή ήταν φανταστικός, με ήθελε πολύ και το έδειχνε. Κάθε φορά που είχαμε σεξουαλική επαφή όμως παρουσίαζε δυσλειτουργία και συγκεκριμένα δεν μπορούσε να διατηρήσει την στύση του.

Εγώ έδειχνα πραγματική κατανόηση. Μετά όμως σταμάτησε να με κυνηγάει, ήταν χαλαρός (;) αλλα όταν βρισκόμασταν τρυφερός. Το πρόβλημα εξακολουθούσε να υπάρχει. Τελικά του είπα να χωρίσουμε γιατί δεν έπαιρνα τίποτα το ουσιαστικό απ' αυτόν. Πιστεύεις οτι η δυσλειτουργία του τον επηρέασε ή απλά με βαρέθηκε; Και τι βαρέθηκε.. την σεξουαλική επαφή που σχεδόν ποτέ δεν είχαμε; Δεν μπορω να καταλάβω. Ευχαριστώ εκ των προτέρων,

Κωνσταντία Ηρακλειο

Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook

Δεν σε βαρέθηκε εκείνος, εσύ τον βαρέθηκες. Απλά κουράστηκες να περιμένεις πότε θα ξεπεράσει το πρόβλημα του και πότε θα σου δώσει την επιβεβαίωση που έχεις -φυσιολογικά- ανάγκη και αποφάσισες να τον αφήσεις. Βλέπεις, η στυτική δυσλειτουργία, όταν υπάρχει σαφής ερωτική επιθυμία δεν έχει να κάνει με το αν αρέσεις στον άντρα ή όχι, αλλά με το πόσο ο άντρας μπορεί να διαχειριστεί το στρες που του δημιουργεί η ανάγκη της καλής απόδοσης στο κρεβάτι.

Οπωσδήποτε υπάρχουν πολλές ασθένειες που μπορεί να επηρεάσουν την ποιότητα και τη διάρκεια της στύσης, όπως οι καρδιοπάθειες, ή ο διαβήτης, αλλά και η λήψη φαρμάκων ή ουσιών, όπως τα αγχολυτικά ή το αλκοόλ που δρουν ανασταλτικά στην ολοκλήρωση της σεξουαλικής πράξης. Αλλά όταν μιλάμε για έναν υγιή, νέο άντρα και έχουμε αποκλείσει ανατομικά προβλήματα, όπως η φίμωση που μπορεί να εμποδίζουν την πλήρη ανάπτυξη της στύσης, τότε το βάρος πέφτει σίγουρα στους ψυχολογικούς παράγοντες.

Πιο συγκεκριμένα, αν ο δικός σου είχε αντιμετωπίσει στο παρελθόν ανάλογα προβλήματα με τη σεξουαλική του απόδοση -κάτι πάρα πολύ πιθανόν- τότε όταν βρεθήκατε στο κρεβάτι για πρώτη φορά θα είχε πολύ μεγάλη αγωνία για το αν θα "τα καταφέρει" και ακόμη μεγαλύτερη αν σε έβλεπε "σοβαρά". Έτσι, σε κάθε συνεύρεση σας η αγωνία αυτή κορυφωνόταν, μέχρι που έγινε δυσβάσταχτη και έτσι σταμάτησε να επιδιώκει την ερωτική επαφή. Βλέπεις, για τους άντρες η ανικανότητα τους να "σταθούν στο ύψος τους" στο κρεβάτι ισοδυναμεί με τον απόλυτο εξευτελισμό αφού συνεπάγεται την ακύρωση του αρρενωπότητας τους. Έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος, όπου ο φόβος του εξευτελισμού φέρνει την ανεπαρκή στύση κι η ανεπαρκής στύση συντηρεί τον φόβο του εξευτελισμού.

Από τη γυναικεία πλευρά πάλι, το ίδιο γεγονός συνήθως ερμηνεύεται ως άμεση απόρριψη της θηλυκότητας τους, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ανάμεσα στο ζευγάρι μια υπόγεια ψυχρότητα, που συντηρείται και μεγαλώνει ολοένα όσο μεγαλώνει και η έλλειψη πραγματικής σεξουαλικής ικανοποίησης. Το πρόβλημα θα μπορούσε να ξεπεραστεί αν το ζευγάρι μιλήσει ανοιχτά γι' αυτό και ζητήσει την παρέμβαση κάποιου ειδικού θεραπευτή, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως και στη δική σου, αντιμετωπίζεται με αμηχανία και αποσιωπάται. Έτσι η στιγμή του χωρισμού δεν αργεί να φανεί και να κλείσει ακόμη έναν κύκλο αποτυχίας για τον άτυχο άντρα.

Ούτε σε βαρέθηκε λοιπόν ο καημένος, ούτε τίποτα τέτοιο. Απλά βαρέθηκε να βλέπει τον εαυτό του να ταπεινώνεται στα μάτια σου και κουράστηκε να αποτυγχάνει. Αυτό είναι όλο κι όλο. Αλλά είναι αρκετά βαρύ, κι όταν δεν ξέρεις τι έχει φταίξει και πώς θα μπορούσες να το διορθώσεις, προτιμάς να παραιτηθείς από την όλη προσπάθεια και να το παίξεις "υπεράνω". Ελπίζω να κατάλαβες τώρα...