Θεία Λουκία, χρειάζομαι άμεσα τη βοήθειά σου. Είμαι 30 χρονών και τα τελευταία 8 χρόνια είμαι μαζί με ένα συνομήλικο μου παιδί σε σχέση εξ' αποστάσεως. Τα προηγούμενα χρόνια του ζητούσα επίμονα να μείνουμε μαζί γιατί με είχε κουράσει να λείπει ο άνθρωπός μου, ο ίδιος μου έλεγε να κάνω υπομονή μέχρι να φτιάξει την καριέρα του. Εγώ δεχόμουν την κατάσταση αν και με στεναχωρούσε και με θύμωνε.
Τα τελευταία 3 χρόνια γνώρισα ένα χωρισμένο άντρα με 2 παιδιά 15 χρόνια μεγαλύτερο μου και αν και τον πρώτο 1.5 χρόνο η σχέση ήταν τελείως φιλική, τον τελευταίο 1.5 χρόνο κατά περιόδους είμαστε μαζί χωρίς εγώ να έχω χωρίσει ουσιαστικά ποτέ τη μακρόχρονη σχέση μου. Ο χωρισμένος είναι πολύ ερωτευμένος μαζί μου και μου ζητά να τελειώσω με τη μακρόχρονη σχέση μου για να είμαστε ουσιαστικά και καθαρά μαζί. Και εγώ είμαι ερωτευμένη μαζί του αλλά δεν πιστεύω πως αυτή η σχέση θα μπορούσε να είχε μέλλον εξαιτίας της διαφοράς ηλικίας και του γεγονότος πως έχουμε τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής, κύκλο, αξίες, γούστα και χόμπι. Στην ιδέα μόνο το να είμαστε μαζί επίσημα τρομάζω.
Από την άλλη η μακροχρόνια σχέση μου κατάλαβε πως συναισθηματικά έχω απομακρυνθεί από αυτόν (χωρίς όμως να αντιληφθεί πως έχω και κάτι άλλο στη ζωή μου) και επιτέλους μου ζήτησε να μείνουμε μαζί. Αυτή η πρόταση αν είχε γίνει πριν μερικά χρόνια θα με έκανε υπερευτυχισμένη αλλά σήμερα είμαι ερωτευμένη με έναν άλλο άντρα, νιώθω ενοχές που τον κοροϊδεύω τόσο καιρό και έχω χάσει τελείως το ερωτικό μου ενδιαφέρον για αυτόν. Θέλω όμως να τα ξαναβρούμε γιατί αν και δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του τον αγαπώ μετά από τόσα χρόνια και πάντοτε περνάμε καλά μαζί και ταιριάζουμε στις απόψεις και στον τρόπο ζωής μας. Δεν ξέρω όμως αν μπορώ μετά από όλη αυτή τη φθορά αν μπορώ να ξαναζωντανέψω τη σχέση μου, ούτε πως θα ξεπεράσω τον έρωτα μου για τον παντρεμένο...
Ξέρω πως μια εύκολη απάντηση είναι "χώρισε και τους 2 και βρές έναν άλλο ή κάτσε μόνη σου", στην πράξη όμως όσες φορές και να προσπάθησα να χωρίσω έναν από τους 2 ή και τους δεν τα κατάφερα και πάλι γυρίζω στα ίδια. Αυτή η κατάσταση με κάνει κομμάτια... Έχω κλειστεί στον εαυτό μου, παίρνω χάπια για να κοιμηθώ, έχω χάσει τους φίλους μου, κοντεύω να χάσω τη δουλειά μου. Έχω παγιδευτεί στις συνέπειες των επιλογών μου και στην αναποφασιστικότητα μου...
Γίνε φίλος της θείας Λουκίας και στο FaceBook
Μαριλένα μου, χωρίς να σπάσεις αβγά, ομελέτα δεν γίνεται... Η ομελέτα στην περίπτωση αυτή είναι βέβαια η συναισθηματική σου ευτυχία και βρίσκεται στα δικά σου χέρια και μόνο. Το να αφήνεις τα πράγματα στην «τύχη» και να ρίχνεις την ευθύνη της ζωής σου στους άλλους, κρατώντας ταυτόχρονα τις αποστάσεις σου μαζί τους -γεωγραφικά και συναισθηματικά- όπως κάνεις μέχρι τώρα, είναι σαφές ότι σε οδηγεί μόνο σε αδιέξοδα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάρεις απόφαση με ποιον θα μείνεις και ποιον θ' αφήσεις κι απ' ότι φαίνεται αυτή η στιγμή έχει φτάσει.
Βέβαια, το να μείνεις με τον χωρισμένο παρασυρμένη από το πάθος σου δεν φαίνεται να σε βγάζει πουθενά, αφού ουσιαστικά μέσα σου τον έχεις ήδη απορρίψει ως μελλοντικό σύντροφο. Επιπλέον, αν χωρίσεις από τη «μακροχρόνια σχέση εξ' αποστάσεως», θα έχεις πάντα μέσα σου την αμφιβολία του τι θα γινόταν αν... κι όλο αυτό θα δηλητηριάσει σταδιακά τη σχέση σου με τον χωρισμένο, καθώς το σεξουαλικό πάθος από μόνο του δεν αρκεί για να κρατήσει μια σχέση ευτυχισμένη. Συνεπώς, η ιστορία με τον χωρισμένο δεν βλέπω να έχει μέλλον και δεν έχει νόημα να τη συνεχίζεις.
Από την άλλη, μπορεί αυτή τη στιγμή να μην έχεις συναισθήματα για τον «εξ αποστάσεως» καθώς είσαι ακόμη επηρεασμένη από τον θυμό σου γι' αυτόν τον άντρα που σε είχε στην αναμονή τόσα χρόνια αλλά αυτό είναι κάτι που ενδέχεται ν' αλλάξει αν δώσεις σ' αυτή τη σχέση την ευκαιρία να πραγματωθεί επιτέλους -γιατί κακά τα ψέματα, μια σχέση αυτού του τύπου δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη.
Φυσικά, το να μείνεις με αυτόν τον άνθρωπο δεν εγγυάται ότι η σχέση θα λειτουργήσει με τον τρόπο που θα ήθελες, καθώς υπάρχει η πιθανότητα να μην αντέξει την καθημερινή τριβή και την αναμέτρηση με την πραγματικότητα. Ωστόσο, αυτή η δοκιμασία, όπου κι αν σε βγάλει θα είναι ένα μεγάλο βήμα για την προσωπική σου ωρίμανση και το ξεπέρασμα του φόβου που έχεις για τη δέσμευση γενικότερα. Γιατί μην αμφιβάλεις καθόλου ότι το γεγονός πως έμεινες τόσα χρόνια σ' αυτή τη σχέση παρότι η προοπτική της ολοκλήρωσης της ήταν πολύ αμφίβολη και μακρινή, σημαίνει ότι κατά βάθος κάπου σε βόλευε κιόλας, ενώ τώρα που η προοπτική της ολοκλήρωσης πλησιάζει απειλητικά έχεις βάλει ανάμεσα σε εκείνον και σε σένα ένα τρίτο πρόσωπο, με το οποίο επίσης κρατάς μια συναισθηματική απόσταση ασφαλείας.
Έτσι όμως δεν γίνεται δουλειά... Πάγωσε λοιπόν τη σχέση σου με τον χωρισμένο και δώσε μια ευκαιρία στον άλλον, φροντίζοντας πρώτα απ' όλα να είσαι ειλικρινής μαζί του για την παράλληλη σχέση που είχες τόσο καιρό. Αυτό θα είναι και η πρώτη πραγματική δοκιμασία που θα περάσετε και που αν καταφέρετε να την ξεπεράσετε, τότε μπορείς να έχεις ελπίδες για μια ευτυχέστερη συνέχεια. Με άλλα λόγια, έχει έρθει η ώρα να πέσουν οι μάσκες και να αποκαλυφθούν τα πραγματικά πρόσωπα σας, κάτι που θα γίνει κι από μόνο του αργά ή γρήγορα αλλά είναι καλύτερα να γίνει με τους δικούς σου όρους κι όχι γι' ακόμη μια φορά από τύχη -ή ατυχία αν θες.
