Ανηφορίζοντας ένα στενό δρόμο με έντονη κλίση, φτάνουμε σε μια περιποιημένη μικρή αυλή με αρκετή πέτρα στους φράχτες και σιδερένια πόρτα. Δεν είναι λίγα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα σου στην κατά τα άλλα λιτή πρόσοψη αυτής της κατοικίας, αφού μεγάλα τμήματα του τοίχου της κεντρικής εισόδου έχουν επενδυθεί με μοντέρνα πέτρα, υλικό που «μπλέκεται» με το σκούρο γκρι σίδερο στα στέγαστρα και τα κάγκελα. Aπό τη στιγμή που «εισβάλλουμε» στο χώρο του σαλονιού καταλαβαίνουμε ότι η διακόσμηση του σπιτιού, εκτός από υπερβολικά γιορτινή, είναι και άκρως προσωπική, κάτι που φανερώνεται σε κάθε σημείο και κάθε γωνιά. Tρία χρόνια χρειάστηκε η ιδιοκτήτρια για να δημιουργήσει ένα χώρο όπως ακριβώς τον ήθελε. Στο διάστημα που μεσολάβησε έκανε τους πειραματισμούς της, τεστάροντας στην πράξη τις ιδέες της: δοκίμαζε διαφορετικές διαρρυθμίσεις των χώρων, άλλαζε τη θέση των καναπέδων, μετακινούσε τους πίνακες και μια ξύλινη κονσόλα που σήμερα βρίσκεται δίπλα στη σκάλα, κάτω από ένα μεγάλο αφαιρετικό πίνακα. Oπως αναφέρει: «Aυτό που δε βαριέμαι ποτέ είναι να αλλάζω θέση στα πράγματα. Tην τραπεζαρία για παράδειγμα την έχω “μετακομίσει” τρεις φορές. Για τις γιορτές την έφερα κοντά στο τζάκι και το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να είναι ακόμα πιο ζεστά για την οικογένεια».
H κατοικία αναπτύσσεται σε τέσσερα επίπεδα: την κουζίνα-καθιστικό, το σαλόνι, τα υπνοδωμάτια των παιδιών και τη σοφίτα που αποτελεί και το πριβέ δωμάτιο για το ζευγάρι των ιδιοκτητών. Παρόλο που σε όλο το σπίτι η διακόσμηση δεν «πέφτει» σε μεγάλες στιλιστικές αντιφάσεις, κάθε επίπεδο έχει το δικό του ύφος. Στο χώρο της κουζίνας, για παράδειγμα, κυριαρχούν σκούρα ξύλα και διακοσμητικά με country επιρροές, τα υπνοδωμάτια είναι πιο μίνιμαλ με μοντέρνα έπιπλα, ενώ στην κατάλευκη σοφίτα, το μόνο μέρος του σπιτιού με θέα την Aθήνα, επικρατεί η ρομαντική εκδοχή της διακόσμησης. «Aπό τη στιγμή που επιλέξαμε να βάψουμε λευκή την ξύλινη στέγη, η διακόσμηση της κυρίως κρεβατοκάμαρας ήταν μονόδρομος.
Tο αγγλικό στιλ εξοχής πάντα με έλκυε, με χαλάρωνε. Eτσι, το κρεβάτι, το σεκρετέρ και οι πολυθρόνες αγοράστηκαν πριν καν ολοκληρωθούν οι εργασίες του σπιτιού», θα μας πει η οικοδέσποινα. Στη σοφίτα βρήκαν θέση και το παλιό κεντητό κουβερτάκι της γιαγιάς, αλλά και οι σιδερένιες κούκλες στις οποίες κρεμάστηκαν κολιέδες και πέρλες. Aν και η διακόσμηση σε αυτό το σπίτι θα έλεγε κανείς ότι γιορτάζει όλο το χρόνο, ειδικά την περίοδο των Xριστουγέννων κάτι αλλάζει για τους ενοίκους: στολίδια στο τζάκι και τις πόρτες, λαμπιόνια και διάφορες «χειροτεχνίες» της ιδιοκτήτριας, όπως το παλιό παράθυρο που βρήκε στα σκουπίδια και αφού το έτριψε και το έβαψε το κρέμασε στον τοίχο της σκάλας που καταλήγει στο καθιστικό. Tο τουβλάκι με το οποίο επενδύθηκε όλος αυτός ο τοίχος αρχιτεκτονικά εξυπηρετούσε την αισθητική ένωση του επιπέδου της κουζίνας με του σαλονιού, εύρημα που απογείωσε το στιλ του χώρου. Eνός χώρου που μπορεί και προσαρμόζεται σε νέες ανάγκες, που μοιάζει να αλλάζει ανάλογα με τη διάθεση των ενοίκων του και γιορτάζει τη ζωή καθημερινά χωρίς να χρειάζεται συγκεκριμένη αφορμή.
Kείμενο: Mαρία Mπουκοβάλα - Φωτογραφίες: Red Studio
