Κλιμακωτό το κατέβασμα στο πέτρινο τζιώτικο σπίτι, κλιμακωτή και η διαδικασία αποκάλυψης των χώρων του. Αφομοιωμένο στο βράχο, σαν να προϋπήρχε και να λαξεύτηκε από τη βροχή και την αρμύρα κι όχι από χέρια, κρύφτηκε κάτω από καλαμωτές μέσα σε πολύχρωμα λουλούδια. Η παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Τζιας αποτελεί μια ποιητική προσέγγιση του δομημένου περιβάλλοντος και της καθημερινότητας. Με αυτό το σκεπτικό σχεδίασε το σπίτι στο λόφο του Βουρκαριού ο αρχιτέκτονας Κώστας Πετρουλάκης. Με τη συνδρομή του έμπειρου, στα τζιώτικα υλικά και ιδιώματα, κατασκευαστή Νίκου Ζουλαμόπουλου, το νεόκτιστο σπίτι έγινε σχεδόν αόρατο! Ουσιαστικά, ενώ πρόκειται για ένα τριώροφο οίκημα, από την πλευρά της θάλασσας διακρίνεται μόνο το εκκλησάκι του στην κορφή του βράχου. Η όλη κατασκευή έγινε από ντόπια πέτρα που διατήρησε το φυσικό χρώμα και την υφή της εξωτερικά, ενώ ασβεστώθηκε στο εσωτερικό. Μόνο γήινα υλικά χρησιμοποιήθηκαν, καλάμια σε ξύλινα δοκάρια για τα στέγαστρα, πέτρινες πλάκες στα πρέκια και τα πρεβάζια, ξύλινα κουφώματα στο ζεστό καφέ χρώμα που "εξαφανίζεται" ανάμεσα στη λιθοδομή. Ο ένας τοίχος του καθιστικού ορίζεται από μια πέτρινη σύνθεση που περιλαμβάνει το τζάκι και εσοχές με ράφια, ενώ σε μια άκρη της εντοιχίστηκε ένα μεταλλικό ανάγλυφο του ντόπιου καλλιτέχνη Λάζαρου Παούρη. Σε μια εσοχή της κάτοψης, δίπλα στο "άτυπο" χολ της εισόδου, διαμορφώθηκε κουζίνα με πάσο. Στη συνέχεια του καθιστικού αναπτύχθηκε η τραπεζαρία κι απέναντί της φτιάχτηκε το μπάνιο του ορόφου. Η εσωτερική σκάλα οδηγεί στο κυρίως υπνοδωμάτιο με την γκαρνταρόμπα και το μπάνιο. Περνώντας από το μεσοπάτωμα καταλήγει σε ένα μικρό σαλόνι και στον μεγάλο ξενώνα με τη βεράντα, σε μια υποτυπώδη κουζίνα και στο λουτρό. Τα κουφώματα, οι πόρτες και τα παράθυρα φτιάχτηκαν από νιαγκόν. Από όλα τα ανοίγματα απουσιάζουν ηθελημένα οι κουρτίνες, αφήνοντας το ρόλο της φυσικής τέντας στις μπουκαμβίλιες και στις πέργκολες. Τα δάπεδα στρώθηκαν με πλακάκια -που μιμούνται την ακανόνιστη και ματ όψη της τετραγωνισμένης πέτρας- από το κατάστημα ΒΕΝΕΤΗ. Οι τοίχοι και τα ταβάνια των λουτρών βάφτηκαν με ειδική τεχνική και μικρές ψηφίδες έντυσαν τις χτιστές ντουσιέρες. Η μοντέρνα κουζίνα από την Franke εντάχθηκε ευχάριστα στο σχεδόν πρωτόγονο κέλυφος. Η επίπλωση είναι λιτή και πολλά κομμάτια αγοράστηκαν από παλιατζίδικα κι από το Μοναστηράκι του Πειραιά. Τα υφάσματα, υποδηλώνουν μια σαφή προτίμηση στο εγγλέζικο στιλ εξοχής. Λευκοί καναπέδες, ξύλινες πολυθρόνες με δέρμα, παλιό τραπέζι με ενδιαφέροντα σκαλίσματα και μια κομόντα αντί για μπουφέ, συνδυάστηκαν με μεταλλικά φωτιστικά, πίνακες του Κώττη και διακοσμητικά με αναφορές στη θάλασσα.