Στα Περλεγκιάνικα των Κυθήρων, ο Νίνος Αρενίκης δημιούργησε ένα συγκρότημα κτιρίων σε κλιμακωτά επίπεδα, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Αντώνη Χατζηγιακουμή. Αρχικά αποκαταστάθηκε το νεοκλασικό διώροφο. Η εξωτερική όψη διατηρήθηκε όπως ήταν, η κεραμοσκεπή επισκευάστηκε, τα ξύλα συντηρήθηκαν, οι τοίχοι τονίστηκαν με χρώμα και ξεκίνησαν οι ριζικές αλλαγές στο εσωτερικό. Το ισόγειο οριοθετήθηκε με εμφανή ξύλινη στέγη στη μια οριζόντια και με μεταλλική πλατφόρμα επενδυμένη με ανισομήκη καδρόνια από ιρόκο. Η σιδηροκατασκευή είναι εμφανής μόνο στα σκαλοπάτια που συνδέουν τους ορόφους. Στον όροφο αυτό διαμορφώθηκαν σαλόνι και εξώστης με μπαρ, κουζίνα και τραπεζαρία. Ο κάτω όροφος σκάφτηκε αρκετά, προκειμένου να ανοίξει ο χώρος του μπάνιου και να αποκαλυφθεί ο βράχος! Ωχρα στις τσιμεντοκονίες των τοίχων και του δαπέδου, μια τοιχογραφία της Μαρίας Γιαννακάκη στις αποχρώσεις του γαλάζιου και το μπάνιο απέκτησε την ατμόσφαιρα μινωικών λουτρών... Στην κρεβατοκάμαρα φτιάχτηκε ένα γεωμετρικό τζάκι και βάφτηκε σε έντονα χρώματα. Στις εσοχές των τοίχων, που ήταν συνηθισμένες στα παλιά σπίτια για χρηστικούς λόγους, τοποθετήθηκαν υφασμάτινα φωτιστικά -σαν φλογίτσες- ενώ στη μεγαλύτερη εσοχή τοποθετήθηκε ένας ξύλινος καλόγερος για τα λινά και τα μεταξωτά. Ενα πολύ μεγάλο και ψηλό κρεβάτι, ένα ινδονησιακό ξύλινο σκαμνί και ένα πουφ από καραβόπανο προσφέρονται για χαλάρωση σε αυτό το δροσερό δωμάτιο. Το λευκό σε έντονη αντίθεση με το μπλε indigo και την ψυχρή απόχρωση του ταβανιού, συντελούν σε μια αίσθηση δροσιάς που εξασφαλίζουν έτσι κι αλλιώς από τους χοντρούς τοίχους και τον αέρα του νησιού.
Η αρχιτέκτονας Χαρά Γκόντζου-Κρητικού ανέλαβε να ολοκληρώσει την εσωτερική διακόσμηση του σαλονιού και των καινούριων ξενώνων δίπλα στην πισίνα. Σημειωτέον ότι πρόκειται για ένα τηλε-αισθητικό εγχείρημα, το οποίο έγινε με μεγάλη ακρίβεια. Βασικό μέλημά της ήταν να φτιάξει έναν χώρο που θα αντιπροσώπευε τους ανθρώπους που τον χρησιμοποιούν: Μοντέρνο, με όλες τις ανέσεις, για ευχάριστη διαμονή. Ετσι συνδύασε το status του νεοκλασικού με κάποια παλιά κομμάτια από παλαιοπωλεία αλλά και με τολμηρά καινούρια έπιπλα, για να γίνει ο μοναδικός χώρος συγκέντρωσης των φίλων άνετος και εξυπηρετικός, ζωντανός και ζεστός. Φλογερό καθιστικό κι ακόμα πιο φλογερό υφαντό ριχτάρι, ολόλευκο πανό στο λευκό τοίχο με κεραμικά βαρίδια από τον αργαλειό της Κάτιας Ροκά και ένα παλιό έπιπλο στο οποίο έχουν γίνει επεμβάσεις για να γίνει ένα μπαρ. Θαλασσογραφίες του Νίκου Μαρκάτου -η μεγαλύτερη πάνω σε ένα καβαλέτο- κι ένας καταιγισμός χρωμάτων σε γυμνό καμβά που καθρεφτίζεται ναρκισσιστικά στον απέναντι μεγάλο καθρέφτη, στον εξώστη, είναι τα έργα τέχνης διαφορετικών σχολών και εποχών, που δίνουν ραντεβού υπό την ξύλινη στέγη του -κάποτε- νεοκλασικού και νυν πολυεθνικού σπιτιού. Εκπληξη προκάλεσε η ξαφνική ανακάλυψη ενός ακόμα μικρού σπιτιού που βρήκαν οι εργάτες σκάβοντας στα πέτρινα χαλάσματα. Φυσικά, αυτό το σπίτι δεν είχε λουτρό, όπως και τα περισσότερα σπίτια του νησιού πριν κάμποσα χρόνια. Λίγο ψηλότερα από την κουζίνα και δίπλα στην κρεβατοκάμαρα φτιάχτηκε ένα καινούριο μπάνιο, από πέτρα, σαν λαγούμι. Στο μακρόστενο χώρο με τα σφενδόνια -σε ρόλο διαχωριστικών των λειτουργιών- διαμορφώθηκαν ένα καθιστικό με το τυπικό τζάκι του νησιού, τραπεζαρία και κουζίνα με πάσο. Η κουζίνα παρέμεινε λευκή με βεραμάν λεπτομέρειες, γιατί σε αυτό το σημείο ο φυσικός φωτισμός είναι έμμεσος. Τα έπιπλα είναι πιο ακατέργαστα, από χοντρά άβαφα ξύλα για να επιτευχθεί ένα άνετο στιλ, με διασταυρούμενες μεξικάνικες, μεσαιωνικές και μεσογειακές επιρροές. Ενα ανάκλιντρο κοντά στο τζάκι κατασκευάστηκε από παλιό ναυπηγό στην Αγία Πατρικία και συνδυάστηκε με χαμηλό τραπέζι και δύο ψάθινα σκαμπό από το Antix Country Collections. Σύνθετο με ντουλάπια, τραπέζι και έξι διαφορετικές μεταξύ τους καρέκλες -όλα από τις Δρυάδες- εξοπλίζουν την τραπεζαρία και την κάνουν πραγματικά μοναδική.
Η αρχή του mix and match σε αυτό το σπίτι είναι το μόνο δόγμα που ακολουθείται με ζέση και τόλμη και το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενο. Μεικτές επιρροές έχουμε και στην κρεβατοκάμαρα, κυρίως ανατολίτικες. Σφενδόνι, μικρές εσοχές στη μέση του ασβεστωμένου τοίχου, πυκνά δοκάρια στο ταβάνι, μια τεράστια ξύλινη κατασκευή του κράβατου και έπιπλα επιλεγμένα από τον αρχιτέκτονα, φέρνουν στο χώρο την εξωτική νότα της προέλευσής τους. Ινδικό, στενόμακρο τραπέζι με περίτεχνο κάγκελο κάτω από τη γυάλινη επιφάνειά του, ξυλόγλυπτος καθρέφτης, χαμηλή συρταριέρα από το INDI και ανατολίτικο χαλί, συνδυάζονται με επιτυχία. Το πλεονέκτημα αυτού του συγκροτήματος είναι η διέξοδος προς την πισίνα και οι περιβάλλοντες χώροι. Παλιά τουβλάκια από κατεδαφίσεις στο χείλος της πισίνας και στη συνέχεια ένα ωραίο βελγικό υλικό σαν χρωματιστό χοντρόκοκκο ρύζι, το Match από τα Μοντέρνα Υλικά, διακόπτεται εδώ κι εκεί από τάπητες παλιών, χειροποίητων, έγχρωμων πλακιδίων, σαν κι αυτά τα κεραμικά, τσιμεντένια ή μωσαϊκά, που ακόμα μπορεί κανείς να βρει σε μάντρες κατεδαφίσεων. Μαλτεζόπλακες, πλάκες Πηλίου και ντόπια πέτρα, ντύνουν τα διάφορα επίπεδα. Γύρω από την πισίνα υπάρχουν τα πάντα για να ζήσει κανείς μια καλοκαιρινή μέρα και νύχτα χωρίς να χρειαστεί να κάνει βήμα! Τα ζωηρά χρώματα των βοηθητικών κτισμάτων θυμίζουν μεξικάνικες χασιέντες και είναι ευδιάκριτα από πολύ μακριά. Πίσω τους κυριαρχούν πιο ήρεμα και ελληνικά χρώματα... Σπιτάκια που δεν έχουν πόρτες, με δυνατές αντιθέσεις του μπλε και πορτοκαλί στις τσιμεντοκονίες και ξύλινα έπιπλα που θυμίζουν παιδική χαρά. Καθένα έχει διαφορετικό παστέλ χρώμα, σχεδιασμένα από τον Χατζηγιακουμή και κατασκευασμένα από τον Λαγό Βούμβαρλη, ξυπνούν ένα τρελό κέφι για παιχνίδι κι ανεμελιά. Ενα σκηνικό παραμυθιού για να αφομοιωθεί κανείς ολοκληρωτικά στο περιβάλλον και να διαγράψει οριστικά από το μυαλό του όλα όσα είχε, τυχόν, ακούσει για το Χαμένο Χρόνο.
