Θα ξεκινήσω κάπως ανάποδα τη συνέντευξή μας. Κοιτώντας πίσω θεωρείς ότι στα έφερε δύσκολα ή εύκολα, η ζωή μέχρι τώρα;

Κάποιες φορές νομίζω ότι μου τα έφερε δύσκολα και κάποιες άλλες ότι μου τα έφερε εύκολα. Υπήρχαν δύσκολες στιγμές στη ζωή μου που με εμπόδισαν να κάνω πράγματα και να εξελιχθώ αλλά πολύ γρήγορα ήρθαν κάποια πράγματα που με βοήθησαν να ξεχάσω ότι έχει συμβεί, να τα αφήσω όλα πίσω και να συνεχίσω μάλιστα με καλύτερες προδιαγραφές.

Υπάρχουν πράγματα που αν σου δινόταν η ευκαιρία να τα αλλάξεις θα τα άλλαζες;

Όχι δεν νομίζω ότι θα άλλαζα κάτι. Ίσως θα βελτίωνα κάποιες δικές μου αντιδράσεις και συμπεριφορές.

Όπως;

Όπως να μην στεναχωριέμαι για πράγματα που δεν αξίζει να στεναχωρηθώ. Περνώντας τα χρόνια και βιώνοντας άλλες καταστάσεις καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν χρειαζόταν, ήταν περιττό.

Τα καταφέρνεις;

Το καταφέρνω αρκετά, όχι σε όλα τα επίπεδα αλλά πάντα όταν συμβαίνει κάτι που δεν το περιμένω ή με δυσαρεστεί πάντα, λέω στον εαυτό μου «δεν θα στεναχωρεθείς, θα περάσει, θα φύγει και μετά θα είναι όλα καλά». Προσπαθώ δηλαδή να έχω αυτό στο μυαλό μου.

Είσαι ένας πολύ χαμογελαστός άνθρωπος. Θα μπορούσε αυτό να είναι ένα είδος άμυνας;

Βέβαια θα μπορούσε να είναι ένα είδος άμυνας αλλά γενικά ως άνθρωπος είμαι αισιόδοξη. Βοηθά και ο περίγυρος βέβαια να συμβαίνει αυτό. Έχω πολύ καλούς φίλους από τη δουλειά που περνάμε πολλές ώρες μαζί, όπως είναι ο Νίκος (σ.σ. Μουτσινάς). Συζητάμε πολλές ώρες και μου λέει και εκείνος την δική του εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια που είναι μέσα στη δουλειά και πραγματικά με βοηθά πάρα πολύ όλο αυτό. Η συζήτηση με τους φίλους μου, η συζήτηση με τον σύντροφό μου, οι εμπειρίες κάθε φίλου, είναι πράγματα που με κάνουν χαρούμενη. Φυσικά με κάνει χαρούμενη το γεγονός ότι έχω ένα παιδί και ξεφεύγω από όλη αυτή τη συνθήκη γιατί δεν είναι μια εύκολη συνθήκη ούτε το θέατρο ούτε η τηλεόραση. Μου αρέσει που οι δικοί μου άνθρωποι και το παιδί μου, μου συμπαραστέκονται και γνωρίζουν ότι αυτό γίνεται με κόπο και έτσι ευχαριστιέμαι πολύ τη δουλειά μου η οποία μου αρέσει πολύ και παρόλο που δουλεύω τόσες ώρες την ημέρα, είναι σαν να μην δουλεύω.

Έχεις μιλήσει αρκετές φορές για τις δυσκολίες του να μεγαλώνεις μόνη σου ένα παιδί και είναι πάρα πολλές οι γυναίκες σήμερα που βιώνουν το ίδιο. Τι θα τις συμβούλευες;

Εγώ ναι μεν «μεγάλωσα μόνη μου το παιδί» αλλά είχα πολύ μεγάλη βοήθεια από τη μητέρα μου και από τον πατέρα μου -ο οποίος έχει φύγει πια από τη ζωή- αλλά γενικά είχα βοήθεια. Ήταν η αδελφή μου πολύ κοντά μου, ήταν οι κολλητές μου φίλες μαζί μου αλλά ξέρω και γνωρίζω ότι υπάρχουν γυναίκες που είναι εντελώς μόνες τους, ενδεχομένως με ένα παιδί, με δύο ή με τρία, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά νομίζω ότι κάθε μητέρα για τα παιδιά της αποκτά τόση μεγάλη δύναμη που τα βγάζει πέρα. Το θέμα είναι να καταφέρουν αυτές οι γυναίκες να μην είναι το παν μόνο τα παιδιά τους αλλά να έχουν και για τον εαυτό τους λίγο χώρο και χρόνο μέσα τους, για να είναι ευτυχισμένες.

Όταν διαβάζεις για μια νέα γυναικοκτονία ποιο είναι το πρώτο πράγμα που αισθάνεσαι;

Τρόμος είναι το πρώτο πράγμα που αισθάνομαι γιατί αυτό που με τρομάζει πιο πολύ είναι ότι δυστυχώς από την ημέρα που ακούστηκε η πρώτη γυναικοκτονία, σαν να συνέβη κάτι, σαν κάτι να πυροδοτήθηκε για να το κάνουν. Αυτό είναι που με ανησυχεί πολύ. Τελικά δεν ξέρω τι πρέπει να λέγεται ή να μην λέγεται. Εκεί προβληματίζομαι τον τελευταίο καιρό. Ενδεχομένως να συνέβαιναν τέτοια πράγματα και παλιότερα και να μην έρχονταν στην επικαιρότητα. Είναι τρομακτικό, δεν ξέρω τι φταίει πια σε αυτή την κοινωνία και οι άντρες αντιδρούν έτσι, είναι πάρα πολύ περίεργο, δεν μπορώ να το καταλάβω και δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει γιατί γίνεται αυτό. Σίγουρα ο κόσμος έχει δυσκολευτεί πάρα πολύ και με όλη αυτή την κατάσταση με τον κορονοϊό, σίγουρα βγήκαν κάποια ψυχολογικά θέματα στην επιφάνεια. Μακάρι να μπορούσε να υπάρχει ψυχολογική υποστήριξη για τέτοιους ανθρώπους, πιο επίσημα, πιο εύκολα, κάποιος που έχει οικονομικό πρόβλημα να μπορεί να λαμβάνει ψυχολογική υποστηρίξη και να το προσφέρει αυτό το κράτος.

Θεωρείς υπερβολικό που εν έτει 2021 τα media ασχολούνται με τη διαφορά ηλικίας που έχεις με τον σύντροφό σου Βασίλη Πορφυράκη [φωτό επάνω] και το gay φιλί στις Άγριες Μέλισσες;

Να μου φαίνεται περίεργο. Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που ασχολούμαι με τα social media τόσο όσο για να βοηθήσω τη δουλειά μου. Απο εκεί και πέρα μου φαίνεται περίεργο να βλέπω μία παπαρατσική φωτογραφία ή να μιλάνε για τη διαφορά ηλικίας μας, αλλά από την άλλη πρέπει και για κάτι να μιλήσουν τα social media. Δεν νομίζω ότι καίγεται κανένας για το πόση διαφορά έχω εγώ με τον Βασίλη ούτε τι κάνω το πρωί και τι κάνω το βράδυ. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για όλους, κάποιοι θεωρούν απαραίτητο και βοηθητικό για τη δουλειά τους να το κάνουν. Δεν με ενοχλεί όμως, δεν με πειράζει από τη στιγμή άλλωστε που υπάρχει αυτή η διαφορά ηλικίας, δεν την έχω κρύψει ποτέ ούτε εγώ ούτε ο Βασίλης, οπότε όχι δεν με απασχολεί. Τώρα για το gay φιλί στις Άγριες Μέλισσες πρέπει να συμβιβαστούμε με όλα και να τα δεχόμαστε όλα. Από τη στιγμή που μιλάμε πια ανοιχτά για τη διαφορετικότητα και την ομοφυλοφιλία το φιλί δεν είναι κάτι λιγότερο ούτε κάτι παραπάνω. Είναι ένα φιλί και εγώ προσωπικά δεν ενοχλούμαι από αυτό. Ας φιλιόμαστε και ας μην σκοτωνόμαστε, καλύτερα έτσι..

Είναι αλήθεια ότι με τον Βασίλη γνωριστήκατε μέσα από τα social media;

Ναι είναι αλήθεια. Εγώ τον γνώριζα τον Βασίλη γιατί τον έβλεπα και τον θαύμαζα πάρα πολύ στο παιχνίδι (σ.σ. X Factor). Δεν είχαμε γνωριστεί τότε και μετά από κάποια χρόνια μέσω κάποιων κοινών φίλων ξεκινήσαμε να μιλάμε στα social media γιατί τότε έλειπε στη Θεσσαλονίκη, οπότε όταν γύρισε στην Αθήνα συναντηθήκαμε πρώτη φορά.

Έχουν μέλλον αυτές οι σχέσεις ή είναι καταδικασμένες όπως κάποιοι υποστηρίζουν;

Μέχρι να γνωρίσω τον Βασίλη δεν μπορούσα να καταλάβω πώς δύο άνθρωποι μιλάνε σε μηνύματα και συνεννοούνται και ερωτεύονται. Μια πρώτη επικοινωνία γίνεται πάντα με έναν τρόπο και δεν θεωρώ ότι είναι κακό να μιλήσεις με έναν άνθρωπο. Μέχρι τότε δεν το πίστευα αλλά όταν γνώρισα τον Βασίλη και έγινε με αυτόν τον τρόπο, είπα «κοίτα να δεις», οπότε ήταν ένας τρόπος επικοινωνίας ο οποίος εξελίχθηκε και έγινε σχέση. Οπότε ναι μπορεί να συμβεί και γιατί όχι;

Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους οφείλεις ένα μεγάλο ευχαριστώ;

Ναι, σε πάρα πολλούς και αυτό είναι που με συγκινεί και με κρατάει δυνατή όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και οικονομικά και αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το ξεχάσω. Πρώτα απ΄ όλα οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην μητέρα μου γιατί αν δεν υπήρχε εκείνη με το παιδί, δεν θα μπορούσα να κάνω όλα αυτά που κάνω. Έπειτα σε κολλητούς φίλους μου από το Μαρκόπουλο, στον Νίκο Μουτσινά φυσικά γιατί με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και συναισθηματικά και μέσω της δουλειάς.

Τι είναι αυτό που σου αρέσει στον Νίκο Μουτσινά και τι σε νευριάζει;

Έχουμε μια φιλία και μια συνεργασία αρκετών χρόνων με τον Νίκο και χρόνο με τον χρόνο γνωριζόμαστε και πιο πολύ. Είμαστε σε μια φάση που τον γνωρίζω και με γνωρίζει τόσο καλά που δεν έχουμε την πολυτέλεια να νευριάσουμε ή να θυμώσουμε με κάτι. Οτιδήποτε συμβαίνει και το βλέπουμε στην πορεία της ημέρας συζητιέται, οπότε δεν μένει περιθώριο για παρεξήγηση. Είναι μια πολύ ειλικρινής σχέση και είμαστε πολύ τυχεροί που δουλεύουμε μαζί και μπορούμε να συνεννοηθούμε.

Πόση ώρα σου παίρνει κάθε φορά να μεταμφιεστείς σε «Βάνια»;

Όχι πάρα πολύ πια γιατί όλοι πλέον έχουμε συνηθίσει σε αυτή την καθημερινότητα, οπότε όχι πάνω από μιάμιση ώρα. Είναι αναλόγως βέβαια και με την μεταμφίεση γιατί κάποιες φορές πρέπει να γίνουν κάποιες κατασκευές πάνω μου για να στηθεί. Εκεί παίρνει λίγο παραπάνω αλλά είναι τόσο καλά προετοιμασμένα τα παιδιά που με φτιάχνουν. O Βάγγελης Ζάχος που κάνει το ενδυματολογικό, ο Κωνσταντίνος Αυγερινός που φτιάχνει την περούκα μου και η Χριστίνα Σταματογιαννοπούλου που κάνει το μακιγιάζ μου, είναι τόσο προετοιμασμένοι από την προηγούμενη μέρα οπότε ξέρουν ακριβώς τι θα κάνουν. Περνάμε τόσο καλά, γελάμε τόσο πολύ που ακόμα και τις μέρες που μπορεί να μην έχω τα κέφια μου γιατί π.χ. μπορεί να νυστάζω, γίνεται τέτοιος χαβαλές με την παρέα οπότε όλα περνάνε.

Ο γιος σου θα σου πει αν κάτι δεν του αρέσει;

Ναι πάντα, αλλά συνήθως του αρέσουν όλα. Τώρα είναι και στην εφηβεία οπότε δεν τον πολυνοιάζει να με δει στην τηλεόραση, προτιμά να πάει να κάνει skate με τους φίλους του. (γέλια)

Εκτός από το «Καλό Μεσημεράκι», ο κόσμος μπορεί να σε απολαύσει στον «Κήπο με τις αλήθειες» στο θέατρο Μουσούρη. Τι είναι αυτό που σου αρέσει πολύ σε αυτό το έργο;

Είναι μια εξαιρετική παράσταση πάντα κατά τη δική μου γνώμη και πάντα σύμφωνα με αυτά που έχουν πει άνθρωποι δικοί μου που την έχουν δει. Είναι μια πολύ αληθινή παράσταση με μια οικογένεια που βιώνει διάφορες καταστάσεις όπου όποιος έρχεται να δει το έργο θα βρει κάποιο από το μέρος της να ταυτιστεί. Και εμείς οι ηθοποιοί ταυτιζόμασταν κατά τη διάρκεια των προβών. Τον πατέρα υποδύεται ο Σταμάτης Φασουλής, τη μητέρα η Μίρκα Παπακωνσταντίνου και είναι δύο άνθρωποι που χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκομαι δίπλα τους. Είναι ευλογία για εμένα γιατί ήθελα να κάνω και έναν ρόλο ο οποίος να μην είναι κοντά σε αυτά που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και ο γιος μου που ήρθε να με δει, μου είπε «Μαμά, επιτέλους κάτι κανονικό». Ήθελα να κάνω έναν ρόλο που να μην είναι κωμικός, το είχα ανάγκη να ισορροπήσει λίγο μέσα μου αυτή η τρέλα. Την αγαπάω βέβαια την κωμωδία αλλά ήθελα να κάνω έναν ρόλο πιο ήπιο.

Πες μου κάτι που δεν ξέρουν οι άλλοι για εσένα;

Όλοι μου λένε «είσαι πολύ ήρεμη» αλλά δεν έχουν δει πολλοί άνθρωποι πώς είμαι αν νευριάσω. Φυσικά δεν θέλω να το μάθουν παρά μόνο οι δικοί μου άνθρωποι που με αγαπάνε και με ανέχονται. Δεν είναι ωραίος ο τρόπος που θυμώνω, ούτε εμένα μου αρέσει αλλά δεν γίνεται πρέπει και εγώ κάποια στιγμή να θυμώνω.

Έχεις κάποια φράση που να σε χαρακτηρίζει;

Δεν χρησιμοποιώ μεγαλεπίβολες φράσεις αλλά από την εμπειρία μου μέχρι τώρα αυτό που ίσως είναι κάτι σημαντικό είναι ότι δεν χρειάζεται να βιάζεσαι, αυτό μου το έλεγε και ο πατέρας μου. Όλα θα γίνουν δεν χρειάζεται να βιάζεσαι. Νομίζω ότι αυτό το έχω μέσα στο μυαλό μου, έχω επιμονή και υπομονή και πάντα μου βγαίνει σε καλό.