Όταν ξεκίνησε να ασχολείται με την υποκριτική, όπως λέει ο ίδιος ο Κούλλης Νικολάου κανείς δεν πίστευε σε εκείνον. Μέχρι τότε κι από την εφηβεία του είχε κάνει πολλές και δύσκολες δουλειές εγκαταλείποντας το σχολείο στη Β γυμνασίου και βγαίνοντας στη βιοπάλη από μικρός.

Μέχρι που πήγε να δουλέψει ως ταξιθέτης κι ερωτεύτηκε το θέατρο ξεκινώντας τις σπουδές του στα 23 του έχοντας να παλέψει και με την αμφισβήτηση ακόμα και της οικογένειάς του. Με τη σύζυγό του και μητέρα των παιδιών του Κλαίρη πάντα δίπλα του ο πετυχημένος παραγωγός πια, μίλησε στον Τάσο Τρύφωνος και την εκπομπή του Τετ α Τετ.

«Έφυγα από το σχολείο στη β’ τάξη του γυμνασίου και άρχισα να δουλεύω σε σκληρές δουλειές. Πιστεύω στο μεταφυσικό και στο ότι αυτό που είναι να ‘ρθει, θα ‘ρθει αλλιώς θα προσπεράσει. Οι μνήμες, τα ένστικτα, οι συγκυρίες δεν είναι τίποτα τυχαίο και ένιωθα ότι κάτι με τραβούσε στο θέατρο.

Κάποιος όμως έπρεπε να μου το ξυπνήσει, αφού δεν υπήρχαν τα ερεθίσματα στο σπίτι. Δεν ήταν ένα κοινωνικό στάτους να είμαι παιδί, το οποίο με παίρνουν στο θέατρο και «άρα μου αρέσει το θέατρο». Πήγα να δουλέψω στο θέατρο σαν ταξιθέτης και με μάγεψε» είπε αρχικά ο Κούλλης Νικολάου και συνέχισε:

«Όταν είπα στον πατέρα μου ότι θα γίνω ηθοποιός, είχα φοβερά προβλήματα. Όχι μόνο θύμωσε, κανείς δεν υπολόγιζε. Κατ’ αρχάς δεν με υπολόγιζαν, δεν πίστευαν ούτε στη μόρφωση μου ούτε ότι μου ανήκει αυτό το πράγμα. Αυτοπεποίθηση μηδέν, που λέμε, όπως και προώθηση μηδέν από τους γύρω μου.

Στην πορεία εξελίχθηκα στην πορεία και έφτασα 23 χρονών για να καταλήξω στη δραματική σχολή. Πήγα στον στρατό, ήρθα, ήθελα να πάω να σπουδάσω στην Ελλάδα, άνοιξε ο αδελφός μου την επιχείρηση με μάρμαρα και γρανίτες, άρχισα να δουλεύω εκεί»