Από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΡΙΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Καλύτερα σύζυγος κερατάς και κερδισμένος. Ο εραστής έρχεται δεύτερος και καταχρεωμένος. Αυτό λένε οι ελληνικοί νόμοι και η τάξη. Τα παράνομα τσιλημπουρδήματα μπορούν να μετατραπούν σε οικονομικό εφιάλτη.

Και γι αυτό ευθύνονται τα ιδιόρρυθμα μέτρα και τα «παραθυράκια» τους, οι απίστευτοι νομομπελάδες, οι αστείες δικαστικές αποφάσεις που ξεφεύγουν από τη ρουτίνα και μας φτιάχνουν το κέφι. Εξωφρενικό σεξουαλικό δίκαιο, πρόστιμα και αγωγές της υπερβολής απασχόλησαν κατά καιρούς και θα απασχολούν τα ελληνικά δικαστήρια. Μάλιστα, ενέπνευσαν και τον αξέχαστο Δημήτρη Ψαθά να δημιουργήσει την αριστουργηματική σειρά διηγημάτων «Η Θέμις έχει κέφια». Και να λέτε πάλι καλά που ζούμε στην Ελλάδα, όπου η νομοθεσία είναι ίσως λιγότερο παράδοξη σίγουρα όμως πλούσια σε σπαρταριστές και ασυνήθιστες διατάξεις από εκείνη των ΗΠΑ και ιδιαίτερα του Σαν Φρανσίσκο, όπου οι άσχημοι δεν έχουν ψυχή, αφού απαγορεύεται να κάνουν βόλτα στο δρόμο! Επίσης, ένα ζόρι θα το τραβούσατε αν είχατε κατοικίδιο και ζούσατε στη Βεντούρα της Καλιφόρνιας, γιατί εκεί απαγορεύεται σε σκύλους και γάτες να κάνουν έρωτα χωρίς την απαιτούμενη άδεια. Οι παραβάτες τιμωρούνται με πρόστιμο 500 δολαρίων και τα ζωντανά με εξάμηνη αποχή από το σεξ.

Και στη χώρα μας όμως υπάρχουν αρκετές περίεργες νομοθεσίες, που είναι κολλημένες στις αρχές του περασμένου αιώνα και ούτε λένε να αλλάξουν.

Έγραψαν Ιστορία
Ενδιαφέρον προκάλεσε στους νομικούς κύκλους η υπόθεση ενός κατακερατωμένου συζύγου. στερα από την αρχική αναστάτωση έκρινε σκόπιμο να ζητήσει τη συνδρομή της ελληνικής δικαιοσύνης. Δεν στράφηκε, όμως, ο πονηρός εναντίον της γυναίκας του, αλλά εναντίον του κουμπάρου τους και εραστή της, ζητώντας αποζημίωση για ηθική και υλική βλάβη. Για να πηγαίνει εκείνη στα ραντεβού, ψώνιζε με την κάρτα του ακριβά ρούχα, κοσμήματα και τράκαρε το αυτοκίνητο. Το δικαστήριο υπερασπίστηκε και δικαίωσε τον «αδύναμο», καθώς κακά ξεμπερδέματα είχε ο μοιχός, αφού του επιδικάστηκε ένα αρκετά τσουχτερό ποσό. Κι ενώ η «άσωτη» κλάφτηκε σε στυλ «πολύς λόγος γίνεται για ένα μικρό σεξουαλικό στραβοπάτημα με τον κουμπάρο», τα ξανάφτιαξε με τον άντρα της και με τα χρήματα της αποζημίωσης ζούνε αυτοί καλά και ο κουμπάρος χειρότερα.

Η πεμπτουσία του λειτουργήματος είναι το επόμενο παράδειγμα, που έχει να κάνει με την ανήκουστη «δίκη της κάνναβης»! Ένας δικηγόρος ανέλαβε μια «πολύ ειδική υπόθεση» και ως άλλος Μάτλοκ σκαρφίστηκε κάθε πιθανό νομικό χειρισμό προκειμένου να δικαιωθούν με χρηματική αποζημίωση οι έμποροι χασίς-πελάτες του, επειδή ο νόμος θεωρεί παράνομη την καλλιέργεια και τη συγκομιδή του! Ισχυρίστηκε την οικονομική καταστροφή των πελατών του και με θράσος πήγε κόντρα στο ρεύμα. Στην αγόρευσή του είπε: «Ακόμη και οι χασισέμποροι έχουν το δικαίωμα της υπεράσπισης». Φυσικά, ο νόμος απάντησε με ένα ξερό «απορρίπτεται η αίτηση».

Η «θεία δίκη» εμφανίστηκε κάποτε και στις αίθουσες επαρχιακού δικαστηρίου. Οι συντηρητικές εκκλησιαστικές απόψεις ήταν το καλύτερο άλλοθι για τη βαριεστημένη σύζυγο ενός μεγαλοαγρότη, που ήθελε να... κατεβάσει τους σεξουαλικούς διακόπτες της μαζί του. «Θα μας κάψει ο Θεός. Το είπε και ο δάσκαλος του κατηχητικού», του προφασιζόταν. Μετά από καιρό ο σύζυγος δεν άντεξε και έκανε μήνυση στο δάσκαλο, που την ξεμυάλιζε με το κήρυγμά του. Ιερή αγανάκτηση έπιασε όλους στην αίθουσα: «Μα να τραβάνε στα δικαστήρια άγιο άνθρωπο;». στερα όμως από εξονυχιστική ανάκριση αποδείχθηκε ότι η θεούσα «κολαζόταν» με το δάσκαλο! «Γιατί;» τη ρώτησε ο σύζυγος. «Γιατί ήσουν κοψοχρονιά στο κρεβάτι», του απάντησε εκείνη κι έσκασαν όλοι στα γέλια. Τελικά, το αντρόγυνο χώρισε και ο «άγιος άνθρωπος» πλήρωσε ένα γενναίο ποσό στο σύζυγο και διώχθηκε κακήν κακώς από το χωριό.

Υπόθεση-φετίχ. Μια νέα γυναίκα μήνυσε τον τύπο με τον οποίο συζούσε, επειδή έσκιζε τα στρινγκ της προκειμένου να γίνει τούρμπο από ευχαρίστηση. Εκείνη ζήτησε αποζημίωση και το δικαστήριο τη δικαίωσε. Το κόλπο για να μη συλληφθεί ένας ιδιοκτήτης παράνομου μπαρ-στριπτιζάδικου σε επαρχιακή πόλη ήταν πρωτοφανές. Έγινε καλόγερος! Πώς να λειτουργήσει ο νόμος στο άβατο;

Βουκολικό πρόστιμο έβαλε ο ΚΟΚ σε βοσκό και στο κοπάδι του. Η κατηγορία ήταν ότι τα βράδια που τα μάζευε στη στρούγκα έπρεπε να τοποθετεί στις προβατίνες φωτάκια στο κεφάλι και στην ουρά τους. Μήπως πρέπει να κορνάρουν κιόλας;

Του νόμου τα παράξενα
Οι περισσότεροι σκληροί νόμοι έχουν μια δόση χιούμορ και μπορεί κανείς να υποπτευθεί πως οι νομοθέτες μάλλον τους θέσπισαν για να γελάνε οι ίδιοι και να κάνουν δύσκολη τη ζωή του πολίτη. Σας παρουσιάζουμε τους πλέον παλαβούς του πλανήτη, οι οποίοι εξακολουθούν να ισχύουν.

Στο Οχάιο των ΗΠΑ οι γυναίκες απαγορεύεται να φοράνε παπούτσια από λουστρίνι, γιατί πάνω του μπορεί να δημιουργήσει αντανάκλαση το εσώρουχο!

Η Σουαζιλάνδη είναι ο παράδεισος των αντρών, αφού έχει θεσπιστεί νόμος που απαγορεύει στις γυναίκες να φοράνε εσώρουχα. Η τιμωρία τους σε περίπτωση παράβασης του νόμου είναι ατιμωτική: οι στρατιώτες σκίζουν τα ρούχα τους σε κομματάκια ενώπιον κοινού.

Στην Ινδονησία η αυτοϊκανοποίηση είναι ανωμαλία και τιμωρείται με αποκεφαλισμό.

Στο Μπαχρέιν ένας απίστευτος νόμος απαγορεύει στους γυναικολόγους να κοιτάζουν απευθείας τα γεννητικά όργανα μιας γυναίκας την ώρα που την εξετάζουν. Το μόνο που μπορούν να δουν είναι την αντανάκλαση της εξεταζόμενης περιοχής σε έναν καθρέφτη.

Στη Σιγκαπούρη είναι παράνομο να μασάς τσίχλα σε σταθμό υπόγειων τρένων. Η ποινή ξεκινάει από γερό πρόστιμο και μπορεί να καταλήξει ακόμη και σε φυλάκιση. Εξαρτάται από τον τρόπο που μασάς την τσίχλα!

Αν κάνει κανείς σεξ σε χώρα που ισχύει ο νόμος του Ισλάμ, «την έχει βάψει» αν ιδρώσει κατά τη διάρκεια του οργασμού.

Στο Αρκάνσας ο νόμος δίνει στον άντρα το δικαίωμα να δέρνει τη σύζυγό του μία φορά το μήνα. Αν τη δείρει δύο φορές, τιμωρείται αυστηρά. Να μην την κακομαθαίνει κιόλας

Στο Λίβανο ο νόμος επιτρέπει στους άντρες να έχουν σεξουαλικές επαφές με θηλυκά ζώα. Αντίθετα, το σεξ με αρσενικά ζώα τιμωρείται με θάνατο.

Στην Αγγλία απαγορεύεται να πεθάνει κάποιος μέσα στο Κοινοβούλιο και αυτό για να μην κηδευτεί δημοσία δαπάνη. Εάν κάποιος δεν νιώθει καλά, τον σέρνουν μάνι μάνι έξω από το κτίριο.

Στο Γιορκ της Αγγλίας ο δημοτικός νόμος επιτρέπει τη δολοφονία Σκοτσέζων με τόξο, εκτός από τις Κυριακές. Μήπως κάποιος ειδικός πρέπει να αναλύσει την «περίπτωση» των Άγγλων;

Στη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών τιμωρείται αυστηρά η απελευθέρωση αερίων προκαλώντας φασαρία σε δημόσιο χώρο μετά τις 18.00 η ώρα κάθε Πέμπτη!

«Παγωμένοι» νόμοι για δισεκατομμυριούχους
Η γνωστή δικηγόρος Νίκη Πολυκανδριώτη μας πληροφόρησε για το πώς κάποιοι ξεχασμένοι νόμοι ισορροπούν πάνω στη ζυγαριά της δικαιοσύνης και καθώς ισχύουν ακόμη και στις μέρες μας, κάποιοι καταφέρνουν να γίνουν ζάπλουτοι

Ισχύουν κάποιοι νόμοι που μπορεί να μην είναι τόσο παλαβοί, ωστόσο έχουν ενδιαφέρον, γιατί είναι ιδιόμορφοι ή ίσως προσφέρουν κάποια προνόμια που ο κόσμος δεν τα γνωρίζει;

«Ναι, κάποιοι πολύ παλιοί νόμοι, που έχουν μεν ξεχαστεί, αλλά δεν έχουν καταργηθεί και θα ισχύουν όσο ζούμε. Το ξέρατε ότι μπορεί κάποιος νόμιμα να αποκτήσει νησί ή να αυξήσει την έκταση του κτήματός του; Για παράδειγμα, το νησί που προβάλλει σε ποταμό μη πλεύσιμο ανήκει στους κυρίους των παραποτάμιων κτημάτων. Σε καθέναν από αυτούς ανήκει το τμήμα που περιλαμβάνεται μεταξύ νοητής γραμμής. Όπως και το έδαφος που προστίθεται από τον ποταμό λίγο λίγο σε παραποτάμιο κτήμα, το οποίο επίσης ανήκει στον κύριο του κτήματος».

Δηλαδή, μπορεί κάποιοι να είναι ιδιοκτήτες νησιών και να μην το ξέρουν, επειδή τους είναι άγνωστοι οι νόμοι και κανένας δεν φρόντισε να τους ενημερώσει ή έστω να τους πονηρέψει; Αν είναι έτσι, από αύριο πολύς κόσμος θα αρχίσει να ψάχνεται

«Όπως νόμιμα κάποιος θα μπορούσε να αποκτήσει ένα ιδιωτικό δάσος στα Ιόνια νησιά, εκτός από τα Κύθηρα. Όταν έγινε η ένωση της Επτανήσου με την υπόλοιπη Ελλάδα, το ελληνικό κράτος απέκτησε κυριότητα εδαφικά μόνο στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στα φρούρια κ.λπ. Οι εκτάσεις δημόσιου χαρακτήρα ανήκαν σε κάθε πολιτεία, με συνέπεια η κτηματική αυτή περιουσία να μην ανήκει στο ελληνικό κράτος, όπως για παράδειγμα στη Ζάκυνθο, και ορίζεται ως επιχώριος περιουσία. Η νομοθετική συνέπεια αυτού του ιδιόμορφου καθεστώτος, από το 1969 μέχρι και σήμερα, είναι ότι για τα Ιόνια νησιά αναγνωρίζεται το δάσος ως ιδιωτικό και το ελληνικό δημόσιο δεν μπορεί να το διεκδικήσει».