Αγαπημένε μου Σωτήρη,


«Θα΄ πρεπε θα΄ πρεπε να σουν εδώ, που σε χρειάζομαι, σε χρειάζομαι». Το είπε με τραγούδι ο άνθρωπος (Αντώνης Ρέμος) πως θα έπρεπε να ήταν εκεί (Ζέτα Μακρυπούλια) κι εκείνη δεν του χάλασε χατίρι. Εμ, τόσο πάθος έβαλε στο άσμα ο αοιδός, ήταν και η μέρα τέτοια (του Αγίου Βαλεντίνου ανήμερα) θα ήτο σκληρό από μέρους της να μην βρεθεί κοντά του. Πως και πως περιμέναμε τη συναυλία του Ρέμου, στο Αθηνών Αρένα, του Βαλεντίνου καθότι υπήρχε υποψία πως θα βρεθεί εκεί η Μακρυπούλια και θα έχουμε και την επίσημη ανακοίνωση του ζευγαριού για την επανασύνδεσή του.

Περιττό, δε, να σου πω τι όνειρα και σχέδια έκαναν όλοι όσοι ψοφάνε για τέτοιου είδους ρομάντζα. Μέχρι και για πρόταση γάμου έκαναν λόγο και τα στοιχήματα έπεφταν βροχή, πώς θα της την κάνει, αν αυτή θα δεχτεί και τα συναφή. Τελικά, τίποτε από όλα αυτά δε συνέβη, αφού η Ζέτα προτίμησε στη συναυλία να καθίσει στα καμαρίνια και μάλιστα χωρίς να το ξέρει ο Ρέμος. Να σου πω, καλύτερα έτσι, διότι ο αοιδός πίστευε πως η καλή του δεν πήγε να τον δει και με τον πόνο του να είναι μεγάλος, έδωσε ρέστα. Μιλάμε για το ξελαρύγγιασμα!

«Θα κάνω μία καταγγελία» είπε άμα τη έναρξη του προγράμματος ο Αντώνης κι αμέσως άρχισε να άδει το άσμα «Θα πρεπε, θα πρεπε να σουν εδώωωωω». Το κοινό από κάτω άρχισε να ανεβάζει σφυγμούς με τους ρομαντικούς να συγκρατούν μετά βίας το άτιμο το δάκρυ που είχε κατσικωθεί στην άκρη του οφθαλμού τους. Καλά δεν μπορώ να σου περιγράψω τι έγινε όταν ο Ρέμος αφιέρωσε «Σε εκείνη» το τραγούδι «Ποιος να συγκριθεί μαζί σου». Ο κόσμος από κάτω φώναζε «Ζέτα, Ζέτα» ή «Αμαλία, Αμαλία» (έχουν και χιούμορ οι Ρεμικοί), το δάκρυ έτρεχε κορόμηλο και ο Αντώνης βλέποντας αυτό το σκηνικό όλο έδινε κι έδινε. Δέκα πόντους πάνω σηκώθηκε το πετσί μου από την ανατριχίλα. Μπρρρρ.

Αυτά έγιναν μπροστά. Πίσω στα παρασκήνια ακολούθησαν τα καλύτερα, όταν ο ανυποψίαστος Ρέμος βρήκε την Ζέτα να τον περιμένει στα καμαρίνια. Δυστυχώς, τα καμαρίνια για τους τραγουδιστές λειτουργούν όπως η τουαλέτα για τον Βασιλιά.....Είναι το μόνο μέρος που πηγαίνει μόνος του! Έτσι, δεν ξέρουμε τι σκηνές εκτυλίχθηκαν. Έξυπνοι άνθρωποι, όμως, είμαστε μια πονηράδα την έχουμε, οπότε μπορούμε να φανταστούμε τι έγινε!


Αν ξέρεις κάτι που δεν ξέρω, πες το μου με ένα e-mail:
[email protected]