Μπορεί να ξέρεις να προγραμματίζεις και να ιεραρχείς σωστά τις εργασίες που έχεις να βγάλεις εις πέρας, ωστόσο, η αναβλητικότητα μπαίνει εμπόδιο βγάζοντας σε από το πρόγραμμά σου. Μάθε πότε η αναβολή είναι αναγκαία και πότε σου βάζει τρικλοποδιές, μάθε πώς θα αντιμετωπίσεις το ζήτημα και καλή επιτυχία!
Η αναβλητικότητα δεν είναι πάντα κάτι κακό
Καταρχήν να τονίσουμε πως η αναβλητικότητα δεν έχει να κάνει με τις αναγκαίες προσαρμογές του προγραμματισμού και της ιεράρχησης, όταν αυτό καταστεί αναγκαίο. Αν για παράδειγμα, ο προϊστάμενος σου ζητήσει άμεσα να παραδόσεις ένα νέο πρότζεκτ που σου αναθέτει, τονίζοντας πως το χρειάζεται το συντομότερο δυνατό, αναγκαστικά θα σταματήσεις ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή είχες αναλάβει, μεταθέτοντας το γι΄αργότερα. Σε αυτήν την περίπτωση η αναβολή της εκτέλεσης μιας εργασίας επιβάλλεται και δείχνει την κριτική σου σκέψη και την ικανότητά σου να ιεραρχείς.
Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που η αναβολή πηγάζει από σωματική και πνευματική κούραση δικαιολογείται. Αν για παράδειγμα, κάποια στιγμή μετά από ώρες σκληρής δουλειάς νιώσεις αδυναμία συγκέντρωσης και πιστεύεις πως δεν είσαι σε θέση να συνεχίσεις να εργάζεσαι για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου έργου, καλύτερα να το αφήσεις για λίγο στην άκρη και να πιάσεις κάτι λιγότερο απαιτητικό. Με τον τρόπο αυτό, όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο κερδίζεις χρόνο και αυξάνεις την αποδοτικότητά σου. Αντίθετα, αν συνέχιζες να εργάζεσαι παρά την «άρνηση» του οργανισμού να ανταπεξέλθει, θα έπεφτες σε λάθη που αργότερα θα σου έτρωγαν το διπλάσιο χρόνο.
Από την άλλη βέβαια, αν συνεχώς αποφεύγεις ή αναβάλεις να διεκπεραιώσεις καθήκοντα κι εργασίες κάνοντας πράγματα που σε ευχαριστούν, όπως για παράδειγμα το κους-κους στη δουλειά ή η τηλεόραση ενώ κάνεις νοικοκυριό, καταλαβαίνεις πως το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι η συσσώρευση εργασιών. Σε αυτή την περίπτωση η στάση σου είναι αναβλητική δίχως λόγο κι αυτό λειτουργεί εις βάρος σου! Κι αν σκεφτείς τον όγκο των εργασιών που μαζεύονται, σίγουρα θα αγχωθείς ενώ αν η καθυστέρησή σου έχει αντίκτυπο και σε συνεργάτες, θα υπάρξουν προβλήματα.
Γιατί είσαι αναβλητική;
Αυτό που έχεις να κάνεις για να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα είναι να διερευνήσεις τους λόγους για τους οποίους χρονοτριβείς κι αναβάλλεις.
Μήπως δεν ξέρεις να ιεραρχείς; Όπως έχουμε ήδη εξηγήσει σε προηγούμενα άρθρα, οι εργασίες ιεραρχούνται τόσο βάσει χρονικού περιθωρίου, όσο και βάση σημαντικότητας και δυσκολίας. Μην αφήνεις λοιπόν τα ανούσια να σου τρώνε το χρόνο, αφήνοντας αυτά της πρώτης γραμμής σε δεύτερη μοίρα. Επίσης να θυμάσαι πως ποτέ δεν αναλαμβάνουμε πολλά δύσκολα πρότζεκτ στη σειρά, διότι το αποτέλεσμα θα είναι να κουραστούμε και τα λάθη δε θα αργήσουν να εμφανιστούν.
Μήπως δεν έχεις καταλάβει τι ακριβώς καλείσαι να κάνεις; Αντί να διαβάζεις και να ξαναδιαβάζεις τα e-mail σου ή να αναρρωτιέσαι τι ακριβώς πρέπει να κάνεις φρόντισε να ζητήσεις διευκρινήσεις ή να πάρεις όλες τις πληροφορίες από την αρχή. Όταν σου αναθέτουν ένα έργο μη διστάζεις να ρωτήσεις και να λύσεις κάθε σου απορία. Θα σε γλιτώσει από κόπο, χρόνο αλλά και μπελάδες.
Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς; Αν διακόπτεις κάθε πέντε λεπτά τη δουλειά σου για να απαντήσεις σε τηλέφωνα και e-mail, για να χαιρετίσεις τη συνάδελφο που έτυχε να περνάει από το γραφείο σου ή για να φτιάξεις καφέ, δύσκολα θα μπορέσεις να ολοκληρώσεις την εργασία σου.
Αφήνεις τα πάντα στη μέση; Οι δύσκολες και χρονοβόρες εργασίες δεν μπορούν να ολοκληρωθούν με μιας, οπότε είναι λογικό να τις αφήνεις στη μέση και να τις ολοκληρώνεις μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Το να αφήνεις όμως δραστηριότητες και εργασίες χωρίς να τις διεκπεραιώνεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη κι αν απαιτούν λίγο χρόνο κι ενέργεια, τότε είσαι φανερά αναβλητική χωρίς λόγο και αιτία.
Δεν μπορείς να πεις όχι; Άλλος ένας λόγος που σε αποσπά από τα καθήκοντά σου είναι η αδυναμία σου να αρνηθείς. Εννοείται πως θα βοηθήσεις φίλους και συναδέλφους, αρκεί φυσικά να έχεις διαθέσιμο χρόνο για να το κάνεις, χωρίς να έχεις πρόβλημα με τις δικές σου προθεσμίες.
Δεν έχεις διάθεση; Δεν είναι όλες οι ημέρες καλές, αυτό είναι αλήθεια. Δε χρειάζεται όμως να αφήνεις το χρόνο να περνά και να μαζεύεις ευθύνες. Όταν το κατανοήσεις, η ζωή θα γίνει καλύτερη, εγγυημένα.
