Πώς είναι να μεγαλώνεις μόνη ένα παιδί;

25.08.2016
Η Ευγενία είναι μια γυναίκα 35 ετών που πρόσφατα απέκτησε την αγαπημένη της κορούλα. Δεν είναι ανύπανδρη μητέρα, ούτε χήρα, ωστόσο η κρίση ανάγκασε το ζευγάρι να ζει χώρια, όχι απλά σε άλλη πόλη αλλά σε διαφορετική ήπειρο με αποτέλεσμα το βάρος να πέφτει στους ώμους της μαμάς. Πέρα από τις πρακτικές δυσκολίες, που λίγο πολύ όλοι καταλαβαίνουμε, η Τζένη - όπως συνηθίζουν να την αποκαλούν οι φίλοι - μας μιλάει και για το ψυχολογικό βάρος του να μεγαλώνεις ένα παιδί ολομόναχη.

Πώς είναι να μεγαλώνει μια μαμά μόνη το παιδί;

Πώς είναι να μεγαλώνει μια μαμά μόνη το παιδί;

Α. Πρακτικά ζητήματα

Τα πιο εύκολα πράγματα θέλουν σχέδιο...

Πώς θα κατεβάσεις το παιδί και το καρότσι από το διαμέρισμα; Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο βάρος είχε ένα καρότσι μέχρι που χρειάστηκε να το σηκώσω με το ένα χέρι μιας και στο άλλο πρέπει να κρατήσω το μωρό. Έχω δοκιμάσει διάφορες τεχνικές αλλά ακόμη δεν έχω καταλήξει στη χρυσή επιλογή. Μη γελάσετε αλλά πλέον έχω μόνιμα το καρότσι στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου. Τουλάχιστον δεν έχω να το κουβαλάω στις σκάλες (γέλια).

Πώς θα πλύνεις το παιδί; Τα πράγματα είναι εύκολα αν έχεις βοήθεια. Ακόμη κι αν ξέχασες την πετσετούλα μπορείς να φωνάξεις το σύντριφό σου να στη δώσει. Αν είσαι μόνη σου, οφείλεις να έχεις εξασκηθεί σε ταχυδακτυλουργικά και φυσικά να έχεις δίπλα σου όλα όσα χρειάζεσαι.

Πώς θα πλυθείς εσύ η ίδια; Αρχικά ήταν ο μεγαλύτερος φόβος μου. Πώς θα άφηνα το μωράκι χωρίς επίβλεψη για να μπορέσω να κάνω κι εγώ η ίδια μπάνιο. Σταδιακά αυτός ο φόβος φεύγει ενώ αρχίζεις να μη ντρέπεσαι να ζητήσεις βοήθεια ακόμη κι από τους γέιτονες αν οι φίλοι δεν είναι διαθέσιμοι.

Πώς θα γίνουν όλες οι δουλειές; Κουράζεσαι περισσότερο δεν υπάρχει κάποιος να σε ξεκουράσει να κάνει κάποιες δουλειές κι εσύ οφείλεις αϋπνη και κουρασμένη ν΄ανταπεξέλθεις σε όλα: νοικοκυριό, ψώνια, πληρωμή λογαριασμών και φροντίδα του μωρού.

Ξέχασες κάτι; Πώς θα σηκωθείς την ώρα που θηλάζεις; Ξεκίνησες το θηλασμό και το θυμήθηκες μετά. Δεν έχεις ένα δευτερο χέρι να σου φέρει ενα πράγμα που ξέχασες και δεν μπορείς να σηκωθείς να το πάρεις. Α μη τι άλλο εξασκώ το μνημονικό μου...

Β. Ο ψυχολογικός παράγοντας...

Ο φόβος είναι κυρίαρχος

Φοβάσαι τη σκιά σου: Μπορεί μέχρι πρότινος να διάβαζες αστυνομικά μυθηστορήματα και να ήσουν φαν ταινιών δράσης ή αστυνομικών σειρών με εξιχνίαση εγκλημάτων αλλά πλέον η ιδέα και μόνο σου προκαλεί πόνο και... αυπνία. Έχεις αρχίσει να φοβάσαι πως κάτι θα συμβεί, πως κάποιος θα μπει στο σπίτι και η ιδέα σε πανικοβάλλει. Πλέον είσαι υπεύθυνη για μια ακόμη ζωούλα.

Γιατί κλαίει; Επειδή εσύ έχεις την τελική ευθύνη για την ανάπτυξη του μωρού μεγαλοποιείς κάποια πράγματα όπως για παράδειγμα το κλάμα. Γιατί κλαίει; Μήπως έπαθε κάτι; Τι μπορώ να κάνω; Όταν είσαι μόνη σου μεγαλοποιείς τα πάντα.

Είμαι καλά; Ανησυχείς περισσότερο και για τη δική σου υγεία. Αν εσύ αρρωστήσεις ποιός θα προσέχει το μωρό; Έχεις μεγάλη ευθυνη γιατί ουσιαστικά το μωρό εξαρτάται μόνο απο εσένα!

Το μεγαλώνω σωστά; Δεν μπορείς να μοιραστείς τους ποβληματισμούς σου και έχεις μεγαλύτερο άγχος για το αν γίνονται όλα σωστά. Νιώθεις πως έχεις μόνη σου την ευθύνη για την ανατριφή και την ανάπτυξή του.