Τα υβριδικά προγράμματα γυμναστικής δημιουργήθηκαν από την ανάμειξη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών δύο, τριών ή περισσοτέρων μορφών και μεθόδων άσκησης, αρκετές μάλιστα φορές ετερόκλητων, π.χ. άρση βαρών, υπερπήδηση εμποδίων, ρίψη αντικειμένων, αναρρίχηση σε σκοινί, πυγμαχία σε σάκο, σπριντ σε στατικό ποδήλατο, yoga, μπαλέτο.

Τυπικά ο σκοπός κάθε υβριδικού προγράμματος, ομαδικού ή ατομικού, είναι να παρουσιάσει «βελτιωμένα» χαρακτηριστικά και αυξημένη αποτελεσματικότητα σε σχέση με τη μεμονωμένη εφαρμογή εκείνων από τα οποία προέρχεται. Το αν τελικά το καταφέρνει ή όχι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις γνώσεις του γυμναστή.

Έρευνες δείχνουν: Οι συμμετέχουσες σε προγράμματα που η δομή τους αλλάζει καθημερινά τείνουν να έχουν υψηλότερα ποσοστά ικανοποίησης από τη γυμναστική τους συγκριτικά με εκείνες που ακολουθούν το ίδιο ακριβώς πρόγραμμα για καιρό.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΕΔΟΥΚΟ

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό Αρμονία, τεύχος 174

Update: Σεπτέμβριος 2016.