Μετά από μία πολύχρωμη διαδρομή είκοσι χρόνων (!) στην ελληνική δισκογραφία, η Ευρυδίκη επιστρέφει με καινούργια τραγούδια και νέες συνεργασίες. Έως τις 18 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή, στήνει μία γιορτή από την οποία δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι "φίλοι" της και ερμηνεύει τραγούδια σημαντικών δημιουργών ταξιδεύοντας στο χρόνο.
H Ευριδίκη είναι πολύ πιο διαφορετική απ' ότι νομίζεις: Δε βάζει καμία ταμπέλα στις μουσικές της, τραγουδάει ό,τι την αγγίζει, η Edith Piaf και ο Jacques Brel είναι στη λίστα με τους ονειρικούς καλεσμένους στη σκηνή και δε φοβάται τα τακούνια που κολλούν στα πατώματα... Με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Σταυρό του Νότου έκανε μια στάση στο e-go!
e-go: Το καινούριο σας άλμπουμ λέγεται «Ονειρεύομαι ακόμα...μαμά». Πόσο ρεαλιστική είναι αυτή φράση μέσα στο κλίμα της απαισιοδοξίας και μιζέριας που επικρατεί λόγω της πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας;
Εντελώς ρεαλιστική...γιατί κάτι τέτοιες στιγμές είναι που χρειάζεται να επιστρατεύουμε όση δύναμη και αισιοδοξία μπορεί να πηγάζει μέσα από τα όνειρα μας. Το “ακόμα” είναι αυτό που κάνει τη διαφορά, που δηλώνει την παρουσία μιας εσωτερικής ανάγκης για αλλαγές, για καινούργια πράγματα, της πίστης σε ένα καλύτερο αύριο.
e-go: Πείτε μας λίγα λόγια για τη νέα σας δουλειά. Τι θα ακούσουμε στο νέο σας άλμπουμ; Διαφέρει σε κάτι από τα προηγούμενα;
Για τα όνειρα που μας κάνουν πιο δυνατούς, για αποφάσεις που μας οδηγούν σε διαφορετικούς δρόμους, λάθη και αποχωρισμούς που μας στοιχειώνουν, τον φόβο που μας διακατέχει και μας χωρίζει από το φως, τον έρωτα που μας λυτρώνει, τις στιγμές που μας ανήκουν και που χρωστάμε στον εαυτό μας να τις ζήσουμε και για όλα τα όμορφα που κρύβονται στα παραμύθια, μιλούν τα καινούργια μου τραγούδια σε ένα πάντα ερωτικό κλίμα.
Με ένα ποπ-ροκ ηχόχρωμα σε γενικές γραμμές, μπαλάντες πιο μεσογειακές και βαλσάκια με χρώματα Ιρλανδίας...αγαπημένες μελωδίες και λόγια από αγαπημένους φίλους που έγραψαν για μένα, όπως ο Κώστας Τουρνάς, ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ο Κυριάκος Ντούμος, ο Θοδωρής Μαραντίνης, η Ευσταθία, ο Σταύρος Σταύρου, η Βίκυ Γεροθόδωρου, ο Θάνος Παπανικολάου, ο Δημήτρης Κοργιαλάς, ο οποίος δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτό το άλμπουμ, καθώς και ο Γιώργος Θεοφάνους ο οποίος μου κάνει αυτό το δώρο 20 χρόνια μετά την πρώτη μας δισκογραφική δουλειά. Και έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή η δουλειά για μένα αφού κλείνει έτσι μία 20ετία στη δισκογραφία και σηματοδοτεί και έναν ακόμα κύκλο που ξεκινά για μένα...με τραγούδια φίλων αλλά και τραγούδια δικά μου, μιας και τα τελευταία χρόνια με ενδιαφέρει περισσότερο και με ενθουσιάζει η εξέλιξη μου ως τραγουδοποιός. Αποφάσισα έτσι δειλά δειλά να παρουσιάσω και κάποια δικά μου κομμάτια.
Και βέβαια υπάρχουν κι άλλα φιλαράκια που ήρθαν και ομόρφυναν με τις φωνές τους τα τραγούδια μου όπως ο Μιχάλης Κεχαγιάς από τους Lexicon project ο οποίος τραγούδησε μαζί μου "Το Ένα", ο Γιώργος Παπαδόπουλος με τον οποίο τραγουδήσαμε το "Μείνε" και η καλή μου φίλη Πέγκυ Ζήνα με την οποία μοιραστήκαμε το "Ένα τραγούδι" και είμαι σίγουρη ότι θα αποτελέσει ευχάριστη έκπληξη για το κοινό αυτό το τραγούδι μιας και 2 τελείως διαφορετικές φωνές σαν τις δικές μας ταίριαξαν υπέροχα. Όμορφες συνεργασίες, ξεχωριστές και εγώ έχω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον κάθε φιλοξενούμενο σε αυτό το άλμπουμ γιατί ξέρω ότι η συμμετοχή όλων κρύβει μόνο αγάπη και εκτίμηση.
e-go: Στο Σταυρό του Νότου κάθε Παρασκευή σάς «συνοδεύει» και άλλος καλλιτέχνης. Πώς έγινε η επιλογή των καλλιτεχνών;
Είναι όλοι φίλοι με τους οποίους συναντηθήκαμε κάποια στιγμή είτε δισκογραφικά, είτε στη σκηνή, είτε απλά κάναμε παρέα, αλλά με τον τρόπο του ο καθένας με βοήθησε ουσιαστικά...με έκαναν να πιστέψω σε φιλίες μέσα στο χώρο, μου απέδειξαν ότι μπορούν να γίνονται συνεργασίες χωρίς ανταγωνισμό με μόνη αφορμή το τραγούδι και στόχο το άγγιγμα ψυχής...μοιραστήκαμε πολλά και αγκάλιασε ο ένας τον άλλον.
e-go: Αν υπήρχε δυνατότητα να προσκαλέσετε στις παραστάσεις σας ξένους καλλιτέχνες, ποιους θα επιλέγατε;
Οι πιο αγαπημένοι μου καλλιτέχνες δε βρίσκονται στη ζωή, αλλά μου δίνετε ιδέα αυτή τη στιγμή...και, ναι, θα ήταν ωραία να μπορούσα μέσα από βίντεο να τραγουδούσα με την EDITH PIAF ή τον JACQUES BREL.
e-go: Έχετε τραγουδήσει ένα ευρύ φάσμα τραγουδιών (λαϊκά, ποπ και ροκ). Ποιο είδος σας εκφράζει περισσότερο;
Όλα αυτά κυρίως στις ζωντανές εμφανίσεις μου, γιατί δισκογραφικά όλοι σχεδόν οι δίσκοι μου χαρακτηρίζονται ποπ. Με εξαίρεση έναν δίσκο πριν από 15 χρόνια που είχε πιο λαικόμορφα τραγούδια, θα έλεγα ότι στη συνείδηση του κόσμου ανεξάρτητα από το τί υπάρχει σε κάθε δουλειά μου, είμαι πάντα μία ποπ τραγουδίστρια. Εμένα προσωπικά δε με εκφράζει κανένας χαρακτηρισμός γιατί ακολουθώ κυρίως αυτό που μου λέει η καρδιά μου και λειτουργώ με έναν πιο ελεύθερο τρόπο... τραγουδώ ό,τι με αγγίζει.
e-go: Σ΄ αυτά τα είκοσι χρόνια παρουσίας σας στο μουσικό στερέωμα (συμπληρώστε τη φράση):
- Όταν ήρθα από την Κύπρο με τον Γιώργο Θεοφάνους δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ζούσα τόσες όμορφες στιγμές κάνοντας ουσιαστικά τα όνειρα μου πραγματικότητα.
- Το ωραιότερο Live που έχω κάνει ήταν η συναυλία στο Λυκαβηττό το 1995, οι παραστάσεις στο house of art το 2002 και πολλά live που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια και που με κάνουν να αισθάνομαι περήφανη κάθε φορά για τον δρόμο που ακολούθησα και τις επιλογές μου.
- Το τραγούδι που με δυσκόλεψε πιο πολύ είναι το... πραγματικά δεν θυμάμαι.
- Έχω μετανιώσει για το τραγούδι ....το οποίο δεν θα σας πω ποτέ. Τα λάθη μου είναι δικά μου και θα παραμείνουν δικά μου.
- Η πιο ακραία κίνηση που μου έχει κάνει θαυμαστής είναι να με πάρει αγκαλιά και να κλαίει..
- Το πιο αστείο που έχει συμβεί στη δουλειά μου είναι να κολλήσει το τακούνι μου σε μία σκάλα στη σκηνή και να αναγκαστώ να συνεχίσω βγάζοντας τα παπούτσια.
e-go: Ποια είναι η σχέση σας με την τεχνολογία; Ανήκετε και εσείς στους καλλιτέχνες που είναι εθισμένοι στο tweeter και το Facebook;
Αρχισα να ασχολούμαι με το ίντερνετ τα τελευταία δύο χρόνια, ο γιος μου δηλαδή πήρε κομπιούτερ πριν από μένα. Δεν θα έλεγα ότι είμαι εθισμένη σε κάτι, απλά χαίρομαι που μπήκα και σ' αυτόν τον κόσμο για να μπορώ να επικοινωνώ την δουλειά μου με έναν πιο σύγχρονο και άμεσο τρόπο.
e-go: Είδατε το reality με την Άννα Βίσση; Σας άρεσε; Εσείς θα κάνατε κάτι παρόμοιο;
Το είδα, μου άρεσε γιατί έχει πραγματικά ενδιαφέρον η ζωή της Άννας, αλλά αυτά τα reality αφορούν κυρίως ανθρώπους που είναι, συμπεριφέρονται και ζουν σαν σταρς. Εγώ δεν ανήκω σ' αυτή την ομάδα.
e-go: Διαβάζουμε πως είσαστε δασκάλα στο μουσικό εργαστήρι του Γιώργου Θεοφάνους. Τι ακριβώς μαθαίνετε στους μαθητές και πως βλέπετε τα νέα παιδιά;
Κάνω κάποια workshops σε ό,τι αφορά σκηνική παρουσία, έκφραση σώματος-προσώπου, ερμηνεία κτλ...Έχει πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να δουλεύεις με νέα παιδιά, ειδικά ταλαντούχα παιδιά και είναι τόσα πολλά πραγματικά αυτά, που νιώθω ότι μπορώ να μεταδώσω και να τους μάθω ώστε να τους βάλω σε αυτόν τον μαγικό κόσμο της σκηνής, να αποβάλουν κάθε άγχος, ντροπή, να αφεθούν και να λυθούν ώστε να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και το τραγούδι που τους αφορά και τους εκφράζει... και από κει και πέρα μικρά tips, για τα φώτα, τις κάμερες, ασκήσεις χαλάρωσης-συγκέντρωσης και πολλά πολλά ακόμα πράγματα που βοηθούν τον τραγουδιστή να φτάσει στο σημείο να μπορεί να στήσει τη δική του παράσταση.
Αγαπώ τα νέα παιδιά, γιατί έχω κι εγώ έναν 15χρονο γιο, και στα μάτια τους βλέπω το δικό μου παιδί, νιώθω τις αγωνίες τους, τις ανησυχίες τους, τα όνειρα τους και η κάθε συμβουλή μου κρύβει μόνο αγάπη.
*Ψάξε, ψάξε και θα τη βρεις:
-Live στη σκηνή του Σταυρού Του Νότου με διαφορετικό guest κάθε φορά
-Στο Μουσικό εργαστηράκι του Γιώργου Θεοφάνους
Συνέντευξη: Γεωργία Οικονόμου, Κική Παπαδοπούλου
