[Συνέντευξη] Ο Χρήστος Μουστάκας, η Σπείρα η Σπείρα και Σιγά τα Αίματα!

13.12.2011
Το όνομα του Χρήστου Μουστάκα είναι πλέον συνώνυμο με αυτό της Σπείρας Σπείρας, καθώς από το 2001 είναι ενεργό της μέλος.

Το όνομα του Χρήστου Μουστάκα είναι πλέον συνώνυμο με αυτό της Σπείρας Σπείρας, καθώς από το 2001 είναι ενεργό της μέλος. Φέτος με το υπόλοιπο ανδρικό δυναμικό της Σπείρας κατεβαίνει στο στίβο του «αγανακτισμένου» χειμώνα και παρουσιάζουν ένα θεατρικό μουσικό έργο που γράφτηκε αποκλειστικά γι’ αυτήν! Τίτλος; «Σιγά τα αίματα!... Oresteia the next generation»! Σ΄ αυτό, τρείς σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες ο καθένας στο είδος του, συνεργάστηκαν για τη δημιουργία ενός καθαρόαιμου ελληνικού θεατρικού μουσικού έργου εμπνευσμένου από τον μύθο των Ατρειδών, που διακωμωδεί τον τρόπο και τη βία της καθημερινότητας του Έλληνα. Άνθρωποι από τις αρχαίες Μυκήνες μέχρι σήμερα, αιώνια σύμβολα του χρέους και της θυσίας.

Ο Χρήστος Μουστάκας μας μίλησε για τη νέα αυτή παράσταση της ξεχωριστής αυτής ομάδας του Σταμάτη Κραουνάκη και όχι… μόνο.

-«Σιγά τα αίματα!... Oresteia the next generation»: Τι βλέπουμε στην αλλόκοτη αυτή παράσταση;
Πρόκειται για μια σπαρταριστή κωμωδία που ξετυλίγει τον γνωστό μύθο των Ατρειδών από την αρχαιότητα στο σήμερα, ταυτίζοντας απόλυτα τις καταστάσεις στο χρόνο με χιούμορ και αισθητική υψηλής ποιότητας. Είναι μια σοβαρά κωμική καταγραφή της πολιτικής και κοινωνικής πορείας της Ελλάδας μέσα στα χρόνια.

- Πόσο διαχρονικά μπορεί να είναι τα πάθη της οικογένειας των Ατρειδών;
Η διαχρονικότητα του μύθου, είναι το στοιχείο που μας εντυπωσίασε περισσότερο απ’ όλα. Τα πρόσωπα αυτά θα μπορούσαν να είναι σύγχρονες προσωπικότητες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας, χωρίς μεγάλες αποκλίσεις.

- Ο σύγχρονος Έλληνας πόσο μπορεί να «δει» τον εαυτό του στην Oresteia the next generation;
Το ‘Σιγά τα αίματα’ είναι ένα νεοελληνικό έργο, γραμμένο από τον Άκη Δήμου ειδικά για την Σπείρα. Οι χαρακτήρες των προσώπων είναι απόλυτα ταυτισμένοι με την νεοελληνική πραγματικότητα έχοντας ως αφετηρία των προαιώνιο μύθο των Ατρειδών. Μπορούμε να αναγνωρίσουμε ανθρώπους που συναντάμε και συναλλασσόμαστε καθημερινά.

- Σήμερα υπάρχουν στην κοινωνία μας αιώνια σύμβολα του χρέους και της θυσίας;
Κάθε γενιά έχει τα σύμβολά της. Τώρα η ανάγκη είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Δυστυχώς όμως οι ταχύτητες είναι πολύ μεγάλες και οι αξίες έχουν υποτιμηθεί. Αισθάνομαι ότι είναι θέμα χρόνου τα νέα αιτήματα να διατυπωθούν και να εκπροσωπηθούν δυναμικά.

- Πως είναι να παίζετε σε μία παράσταση με άλλους 8 άνδρες;
Η χημεία μας είναι κάτι το εξωφρενικό. Δεν ξέρω πόση σημασία έχει το γένος, αλλά υποψιάζομαι ότι σίγουρα έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία μας. Έχει πλάκα, γιατί το καμαρίνι είναι λίγο σαν τάξη σχολείου αρρένων αλλά το σίγουρο είναι ότι διανύω μια πολύ ευτυχή χρονιά.

- Ποια η εμπειρία του να συνεργάζεσαι τόσο χρόνια με τον Σταμάτη Κραουνάκη;
Ο Σταμάτης, για μένα, δεν είναι απλά ένας συνεργάτης. Είναι δάσκαλος και φίλος μου. Η σχέση μας είναι κάτι παραπάνω από μία επαγγελματική σχέση. Πρόκειται για έναν γενναιόδωρο άνθρωπο και βαθιά συναισθηματικό, στοιχεία πολύ σημαντικά και για την συνεργασία μας. Έχουμε γελάσει, συγκινηθεί, κουραστεί, αγχωθεί, προβληματιστεί, αγαπηθεί.

- Έχετε «αδυναμία» σε κάποια από τις προηγούμενες δουλειές της Σπείρας- Σπείρας;
Κάθε παράσταση της Σπείρας διατηρεί για διαφορετικούς λόγους μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Όμως συναισθηματικά θα μπορούσα να πω ότι έχω μια κάπως ιδιαίτερη αδυναμία στο Soldout, η οποία ήταν και η πρώτη μου.

- Πώς μπορεί – αν μπορεί- ένας νέος ηθοποιός να επιβιώσει στην Ελλάδα του σήμερα;
Στην Ελλάδα του σήμερα η επιβίωση δεν είναι θέμα επαγγέλματος. Το επάγγελμα του ηθοποιού υπήρξε πάντοτε ανασφαλές. Αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί με το θέατρο ισορροπώ συναισθηματικά και η οποιαδήποτε οικονομική ένδεια έπεται.


Γεωργία Οικονόμου

[email protected]